"Για σένα πάω όπου θες!"

"Που θα φτάσω, που, μαζί σου πάω παντού;"

Η παρακάτω ιστορία είναι με μία λέξη ΕΠΟΣ! Μετά το "Σου χρωστάω ποτό", τώρα τα cockteasers προχωρούν ένα βήμα παραπάνω και..."το χοντραίνουν" το πράγμα.

Η πρώτη ξαδέρφη μου (απ' το σόι της μάνας μου) δουλεύει σε μια εταιρεία. Με την ξαδέρφη δεν έχουμε μεγάλη οικειότητα, όμως 2-3 φορές το χρόνο βρισκόμαστε σε οικογενειακά τραπέζια. Σκεφτείτε δηλαδή ότι με έχει κάνει delete απ' το Facebook. Για τέτοιο ζωντόβολο μιλάμε.

Τέλος πάντων, έτυχε να περάσω από την εταιρεία της μια μέρα να της δώσω κάτι απ' το θείο μου και βλέπω στο διπλανό της γραφείο ένα ατελείωτο μελαχρινό, HB9 να με παίζει με τα μάτια και με το χαμόγελο. "Από εδώ η τάδε" κάνει η ξαδέρφη μου. Ρωτάω τάχα μου διάφορα για τη δουλειά, πιάνουμε κουβέντα και περνάει κάνα μισάωρο εκεί.

Δύο μήνες μετά κανονίζουμε meeting με αφορμή μια συνεργασία (η εταιρεία που δουλεύω και η δικιά της σχετίζονται). Βρισκόμαστε πέντε άτομα σε meeting room, αλλά πριν από αυτό, ΤΣΟΥΠ πρώτο στο meeting room το 9άρι! Μου λέει "Καλησπέρα, τι κάνεις?" την χαιρετάω με αμηχανία. Μου λέει "Με θυμάσαι φανταζομαι". "Θύμησέ μου" (neg). "Καλά την τελευταία φορά που ήρθες εδώ δεν μιλήσαμε;" "Α ναι, έχεις δίκιο". Πριν προλάβουμε να πούμε μερικές κουβέντες έρχονται οι συνάδελφοι, κάνουμε το meeting και η συζήτηση τελειώνει κάπου εκεί. Χαιρετιόμαστε με χειραψία και μου κάνει "Ελπίζω να τα ξαναπούμε" και να 'σου το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Λέω λοιπόν στην ξαδέρφη να κανονίσουμε για ποτάκι τετράδα και να φέρω και κανένα φίλο μου. Αλλά επειδή δεν είχε οικειότητα μαζί της (καθ' ότι η ξαδέρφη μου είναι μόλις τέσσερις μήνες στην εταιρεία) είπε ότι δυσκολεύεται να της το προτείνει. Μου έδωσε όμως το τηλέφωνο του γραφείου της να της μιλήσω.

Έτσι κι έκανα. Την παίρνω στο σταθερό, βρίσκω αφορμή να της θυμήσω...ας πούμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο διαχείρισης για την εταιρεία της το οποίο συζητάγαμε στο meeting (bullshit δηλαδή) και της πιάνω την κουβέντα. Μιλάμε 3-4 λεπτά για διάφορα θέματα, τα ενδιαφέροντά της κτλ. και της λέω παράλληλα στο τέλος "Λέγαμε ρε συ και με την ξαδέρφη να κανονίσουμε για ποτάκι". Θα σε έψηνε; Για να λάβω την απάντηση "Όποτε είναι κανονίστε και πείτε μου. Μόνο μην είναι προς τα μέρη σας (ΥΓ. Μένει αρκετά μακριά μας). Αν και για σένα...θα πήγαινα όπου θέλεις!

WTF!!! Η μου κάνει πλάκα ή είναι fake IOI αυτό! Εκεί ήθελε την απάντηση: "Πολύ εύκολα το λες σε κάποιον που δεν ξέρεις!" αλλά εγώ αρκέστηκα στο να πω "Αχμ...μάλιστα" και να της πω α[΄'α ότι θα την ειδοποιήσω κάποια στιγμή.

Την επομένη παίρνω πάλι την ξαδέρφη, να επιμείνω για το ποτό, μη φανώ και λιγούρης. Ήθελα να το πάω μέσω κοινωνικού κύκλου: "Λοιπόν της μίλησα, μου πέταξε τρελή σπόντα ότι ψήνεται και μένει να κανονίσεις λεπτομέρειες!" Κι εκεί λαμβάνω ένα τρελό shit test απ' το ίδιο μου το αίμα: "Μου φαίνεται ότι θέλεις να με χρησιμοποιήσεις, έτσι? Δεν είναι και τόσο καλή ιδέα αυτό. Γιατί θα μου πει ότι πάω να της κάνω προξενιό. Θα φανεί τρελά δηλαδή. Σου λέω, κανόνισε μόνος σου ρε συ." Τι να πεις, shit test κι απ' το ίδιο μας το σόι ρε πούστη μου; Που καταντήσαμε δηλαδή.

Μετά από τρεις μέρες την ξαναπαίρνω στο σταθερό. Αφού μιλάμε πάλι ένα 5λεπτο της προτείνω ποτάκι. Μου λέει "Ναι, γιατί όχι". Της λέω "Οκ, οπότε θα σε πάρω τηλέφωνο μεθαύριο το μεσημέρι να κανονίσουμε λεπτομέρειες".

Έρχεται λοιπόν η πολυπόθητη μέρα. Την καλώ και το σηκώνει με τη μία:
HB9: Καλησπέρα, τι κάνεις;
A: Καλησπέρα...καλά, μια χαρά. Έχει βαβούρα πάντως, δεν σε ακούω καλά.
HB9: Ναι, είμαι έξω για καφέ με μια κολλητή μου. Έχει απίστευτο καιρό. Εσύ που είσαι;
A: Σπίτι, έχω δουλίτσα
HB9: Καλέ με τέτοιο καιρό και δεν είσαι έξω; Χάνεις...
(τώρα άρχισα να φορτώνω από μέσα μου αλλά τεσπά, γέλασα όμως για να προσπεράσω άλλο ένα γαμο-shit test)
Α: Σε πήρα για σήμερα, για το ποτάκι που είχαμε πει.
HB9: Ναι, απλά επειδή δεν ξέρω τι ώρα θα σε ξεμπερδέψω, θα σε πάρω να σου πω πιο μετά.

Όπως καταλάβατε...ακόμα με παίρνει.

Η ιδανική απάντηση στην παραπάνω περίπτωση είναι "Κοίτα, εγώ σε πήρα να πούμε μια ώρα. Αν δεν θέλεις άστο, δε πειράζει". Και εκεί το παίζεις 50-50.

Τα πράγματα είναι απλά. Έχετε φτάσει στο σημείο να μας δουλεύετε μπροστά στα μούτρα μας. Ξεκαθαρίστε λοιπόν τι θέλετε από την αρχή για να τα έχουμε καλά. Διαφορετικά το blog αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει τουλάχιστον...για καμιά 50αριά χρονάκια ακόμα.