Αθηναίες vs Επαρχιώτισσες

Ποιες είναι οι πιο ξενέρωτες;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το δίλλημα Αθηναία ή Επαρχιώτισσα δεν παίζει καν στο μυαλό των αντρών. Δεν έχουμε το σκεπτικό σας "Α έλα μωρέ, αυτός είναι βλάχος, μακριά από αυτούς". Άμα έχουμε ένα HB9-10 και μάλιστα καλή κοπέλα, το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι το που γεννήθηκε.

Πάμε λοιπόν στο θέμα μας. Ποια κατηγορία γυναικών είναι κατά μέσο όρο η πιο ξενέρωτη; Η Αθηναία ή η επαρχιώτισσα; Ε νομίζω ότι όποιος έχει κλείσει τουλάχιστον 20 χρόνια ζωής ξέρει την απάντηση. Φυσικά η Αθηναία!

Οι λόγοι είναι πολλοί. Καταρχήν στην Αθήνα έχουμε δύο group περιοχών που είναι τα πιο ψωνισμένα στην Ελλάδα. Μιλάω φυσικά για τα ΒΠ (Κηφησιά, Δροσιά, Εκάλη, Κεφαλάρι κτλ.) και τα ΝΠ (Γλυφάδα, Βούλα, Βάρκιζα, Ελληνικό, Βουλιαγμένη κτλ.). Οι γκόμενες που μένουν εκεί πιστεύουν ότι πραγματικά μπορούν να γαμήσουν τον κόσμο. Ότι δηλαδή επειδή φοράνε ένα Gucci ή μία Luis Vitton στο χέρι κι επειδή το μαλλί είναι ισιωμένο στο κομμωτήριο, νομίζουν ότι εμείς θα τους δώσουμε σημασία. Στ' @@ μας και δυο αυγά Τουρκίας από αλανιάρη κόκκορα. Τώρα που ανοίγει ο καιρός και θα τις δείτε στα club της παραλιακής να κάνουν το "κομμάτι" τους εντός έδρας, μην τους μιλήσετε καν.

Η βέρα Αθηναία που γεννήθηκε στην πρωτεύουσα, έχει μάθει να τα έχει όλα στα πόδια της. Να κάνει τα ψώνια της στα μεγάλα εμπορικά, να πηγαίνει στα clubs για να πουλάει μούρη κ.ο.κ. Δεν μπορεί να αρκεστεί στα λίγα. Αντίθετα, κάποια που έχει έρθει εδώ από επαρχία στα 18 της έχει μάθει να αρκείται στα λίγα. Όταν έχεις λιγότερες δραστηριότητες στο χωριό και κάθεσαι και τα ξύνεις όλη μέρα, έχεις μάθει να κάνεις υπομονή. Εδώ δυστυχώς οι Αθηναίες είναι στην τσίτα και μονίμως ανικανοποίητες. Έχουν πιο υψηλά στάνταρ. Αυτό δε που τις διαχωρίζει όπως ανέφερα και στην εισαγωγή είναι ότι όταν βλέπουν κάποιον από επαρχία τον κοιτάνε με μισό μάτι, ειδικά για την προφορά του. Αυτό σε εμάς δεν υφίσταται.

Όλη αυτή η θεωρία δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τις βάζουμε όλες στο ίδιο τσουβάλι. Εννοείται ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Έχω δει ένα σωρό Αθηναίες να είναι προσγειωμένες και να μένουν σε normal περιοχές, χωρίς να έχουν μεγαλώσει στην πολυτέλεια και στη χλιδή. Αυτές λοιπόν αρκούνται στα λίγα. Όπως αντίστοιχα έχω γνωρίσει επαρχιωτοπούλα που ήρθε από Κρήτη στην Αθήνα, να σκάει σε club στην παρέα μου με ένα λευκό χλιδάτο γουνάκι και να μου λέει "Θα ήθελα να μένω προς Κηφησιά...Κεφαλάρι...σε τέτοιες περιοχές" ή να πετάει το κλασικό "Τι να την κάνω την σχέση; Μια χαρά περνάω και μόνη μου". Όλα αυτά φυσικά μέχρι να βρεθεί ο επόμενος PR, ιδιοκτήτης club, ποδοσφαιριστής Superleague, τηλεπαρουσιαστής και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο με την Ferrari California και να της τα ακουμπήσει. Εκεί θα αλλάξει αμέσως γνώμη.

Το όλο σκεπτικό έχει να κάνει καθαρά με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει μια γυναίκα. Αν είναι από πλούσια οικογένεια και (συνήθως) κακομαθημένη, γιατί οι γονείς της θα της λένε να μη διαλέξει όποιον κι όποιον, τότε θα αποκτήσει άλλη νοοτροπία. Αν είναι μοναχοκόρη πάλι έχεις πιθανότητες να της έχουν φουσκώσει τα μυαλά οι δικοί της και να είναι υπερ-προστατευτικοί. Το ακριβώς αντίθετο είναι μία που θα σου έρθει Αθήνα για σπουδές απ' το χωριό. Θα έχει πολλά θετικά το πράγμα. Θα μένει μόνη της, δεν θα έχει γονείς πάνω απ' το κεφάλι της (άρα λιγότερος έλεγχος + ότι δεν σε περνάνε από κόσκινο), θα θέλει να μάθει την πόλη άρα θα ψάχνει για...δάσκαλο κι άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Για να μην παρεξηγηθούμε, φυσικά εμείς λέμε "Ναι" σε όλες τις περιπτώσεις.