Αθηναίες vs Επαρχιώτισσες reloaded

Στην καρδιά μου βάζω αμπάρες...

(Κείμενο του συνεργάτη Gaius Allenatorius)
Σιγά μην άφηνα το κείμενο του αγαπητού Ξενερωμένου χωρίς αντίλογο. Η αντεπίθεση θα είναι αιματηρή και στους δρόμους έχουν ήδη βγει επαναστάτες ζωσμένοι με εκρηκτικά και φωνάζουν viva ksenera. "Η ξενέρα τόπο δεν κοιτά", όπως λένε για τον έρωτα που δεν κοιτάει χρόνια (κοιτάει όμως τσέπη και όποιος πεί το αντίθετο θα ρουφήξει αυγό πασχαλιάτικο με το τσόφλι). Vamos λοιπόν.

Ζω 2.5 δεκαετίες στην επαρχία. Στην Αθήνα έχω ζήσει λίγο αλλα αρκετά ώστε να αποκτήσω μέτρο σύγκρισης. Δεν θα καταρρίψω τίποτα απο τα γραφόμενα απλά θα προσθέσω μια άλλη οπτική στα καλά και ηθικά κορίτσια της επαρχίας (what??). Απο τις 20 (λέμε τώρα) σχέσεις μου η 1 ήταν με Αθηναία και δεν νομίζω οτι τυχαία ήταν η καλύτερη απο όλες σε όλους τους τομείς. Μπορεί να βρήκα όμως το κρυμμένο διαμάντι του μετρό γι' αυτό θα μιλήσω με στοιχεία.

Το αντίθετο φύλλο στα μέρη μου πραγματικά έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια, σε θέματα ψωνισμού και πουτανιάς κυρίως. Το θέμα δεν είναι πόσο έχουν ξεφύγει αλλα πόσο γρήγορα το έκαναν. Αν έβλεπε κάποιος ξενιτεμένος πριν 2-3 χρόνια πως ήταν τα πράγματα και πως είναι τώρα, είτε θα ένιωθε βαθιά θλίψη είτε θα άνοιγε ένα μπουρδέλο να κονομήσει χοντρά.

Όταν το γίδι και το πρόβατο ανακάλυψαν το Ιντερνετ, την μόδα και τα αστικά πρότυπα γαμήθηκε το σύμπαν δίχως προηγούμενο. Φανταστείτε μια κοπέλα που μέχρι τα 20 της ζει σε κλειστό κύκλο, και oι λέξεις όπως club, facebook, πέος της είναι άγνωστες ή τις γνωρίζει μόνο μέσα απο αφηγήσεις ξαφνικά να τις ανακαλύψει μονομιάς και σε κυριολεκτική έννοια. Ξεφεύγει πραγματικα και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Θέλει να τα ζήσει όλα στον υπερθετικό βαθμό για να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.
Θα κάνει σέξ με 4ψήφιο αριθμό εραστών. Θα κάψει όλα της τα εγκεφαλικά κύτταρα στο internet κάνωντας add 999.678 φίλους και με τα ρέστα θα πιει τόσο πολύ που θα ανακυρηχθεί επίσημη διάδοχος του George Best (και όχι γιατί παίζει καλή μπαλίτσα).

Σύμφωνα με την δική μου γνώμη οι επαρχιώτισσες είναι τρισχειρότερες απο τις Αθηναίες. Τουλάχιστον στην Πρωτεύουσα δείχνουν την κλίση και τα ταλέντα τους απο μικρή ηλικία. Με τις επαρχιώτισσες δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και ποια μέρα θα τους γυρίσει το μυαλό για να μεταμορφωθούν σε πουτάνες, ξενέρωτες, ψώνια, ταγιεροφορούσες ή tech-freaks. Ο συνδυασμός επαρχιώτικων προτύπων με αστικό τόπο ζωής είναι θανατηφόρος. "Κάνε με add στο facebook" ακούς συχνά εδωπέρα απο την κάθε ξενέρωτη που δεν θέλει να δώσει τηλέφωνο. Αν τη ρωτήσεις στα καπάκια τι browser χρησιμοποιεί θα σε κοιτάξει σαν να ήρθες απο το σύμπαν του George Lucas ή θα νομίσει οτι της ξεστόμισες καμια ξενόφερτη βρισιά. Kλασικό παράδειγμα απο ντόπιες ξενέρωτες που το παίζουν εξοικειωμένες με όλα όσα βλέπουν στα μεσα μαζικής ενημέρωσης, ενω έχουν κολλημένα μυαλά είναι το παρακάτω σκηνικό.

Πριν δύο Σάββατα κανονίζω με την παρέα να πάμε για ποτό σε πιπινοκρατούμενο club. Οι πιο πολλοί λάκισαν και έτσι κατέληξα να βγώ μόνο με τον κολλητό. Μπήκαμε στο τιγκαρισμένο απο πιπινάκια μαγαζί και κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι. Με μια γρήγορη ματία τριγύρω υπήρχαν σχεδόν μόνο γυναίκες, ομολογουμένως καμία δεν μας κοίταζε ιδιαίτερα μέχρι να παραγγείλουμε. Όταν ήρθε ο σερβιτόρος όχι με δύο ποτά αλλα με ένα μπουκάλι τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας σαν στιλέτα. Πάρε και χαμόγελα, πάρε και κουνήματα τσίμπα και eye contact να γουστάρεις. Βρε πως αλλάζει η γυναίκα μόλις μυριστεί πορτοφόλι. (για να το ξεκαθαρίσω κι αυτό δεν είμαστε τίποτα λεφτάδες απλά δεν βγαίνουμε συχνά και όποτε βγαίνουμε πίνουμε όσο χρειάζεται για να μας πιάσει. Εννοείται πως οι τιμές εδώ είναι ασύγκριτα χαμηλότερες απο τις μεγάλες πόλεις).

Η βραδιά συνεχιζόταν και τα θηλυκά με τα μισοφορέματα κουνιόντουσαν όλο και περισσότερο. Ώσπου συνέβει κάτι που στα χωριά τους δεν γίνεται κάθε μερα. Μπαίνουν στο μαγαζί τρεις δίμετρες γυναικάρες απο Great Britain μεριά και τυχαία πραγματικα ο μόνος ελευθερος χώρος να σταθούν ήταν δίπλα στο τράπέζι μας. Όλο το μαγαζί άντρες-γυναίκες κοιτούσαν αυτές, το ντύσιμό τους μπορεί να θεωρηθεί αρκετά προκλητικό (για τους μη εξοικειωμένους) και περιελάμβανε μίνι και ζαρτιέρες (φάτσα-φόρα!).

Ο στρατός απο τερακότα μπορεί να είναι στην Κίνα αλλα εκείνο το βράδυ έκανε την εμφάνιση του και στο μέρος που βρισκόμουν. Γέμισε το μαγαζί με πήλινες και μαρμαρωμένες γκόμενες που ξαφνικά και για ανεξήγητο λόγο έπαψαν να χορεύουν και να κουνιούνται στον ρυθμό. Κοίταζαν τα δίμετρα τούμπανα και ψιθύριζαν γεμάτες μνησικακία. 2 ώρες τους πήρε να συνέλθουν.

Φαντάζομαι σε καμία μεγαλούπολη του κόσμου μια εξεζητημένη εμφάνιση δεν προκαλεί τέτοια ταραχή. Γι' αυτό στην επόμενη χωριατοπούλα που θα σας πεί "κάνε με add" όταν της ζητήσετε τηλέφωνο, απαντήστε με το εξής neg: "ανακαλύψατε το Ιnternet στο χωριό σου?" Aν γελάσει θα είναι ένα καλό βήμα, αν στραβώσει θα της περάσει όταν πιάσει πάλι την γκλίτσα.