Όταν οι φίλοι γίνονται...μουνόδουλοι

Θα με συγχωρέσουν οι αναγνώστριες αλλά δεν υπάρχει άλλη λέξη. Ακολουθεί ο ορισμός

Από τη Φρικηπαίδεια, την ελεύθερη παρωδία  
Είναι ο άντρας (στα λόγια), ο οποίος θα μπορούσε να θυσιάσει τα πάντα απ την ζωή του (λεφτά, αμάξι, σπίτι, κότερο, καϊκι, θρησκεία, μπανιέρα, υπολογιστή, τηλεόραση, πολυμηχανήματα, μέχρι και μίξερ για γλυκοπατάτες) και να προδώσει τον οποιονδήποτε (από καλύτερο του φίλο μέχρι και τον αδερφό του) για την αγάπη μιας γυναίκας.

Μουνόδουλο επίσης μπορούμε να πούμε τον άντρα ο οποίος εξαρτάται πλήρως από μια γυναικεία ύπαρξη και θα έκανε πράξη κάθε της επιθυμία έστω και αν αυτή λείτουργουσε εις βάρος του, ή εις τρίτων (βλέπε φίλους, αδέρφια ή οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο).

Τα άτομα αυτά δρούν χωρίς κανένα βάρος συνείδησης, και το μόνο πράγμα που επιθυμούν είναι να βρίσκονται κοντά στην εκάστοτε γυναικεία ύπαρξη που έχουν επιλέξει απολαμβάνοντας όλα τα οφέλη της (εξ ου και η προέλευση του πρώτου μέρους της λέξης) χωρίς να τους νοιάζει τίποτε άλλο. Πολλοί είναι και αυτοί που φοβούνται πως αν το φαινόμενο της μουνοδουλείας εξαπλωθεί, μπορεί να έχει ως συνέπεια την άνθιση του μητριαρχικού καθεστώτος.

Όσοι ανήκετε στην παραπάνω κατηγορία θα πρέπει να αρχίσετε να ανησυχείτε. Το να είσαι αναγκασμένος να θυσιάσεις τα πάντα για κάποια είναι ότι πιο fail μπορείς να κάνεις, διότι ρίχνεις τον εαυτό σου και ταυτόχρονα της ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση. Ειδικά το τελευταίο σκέλος της περιγραφής (προδοσία φίλου) δεν γράφτηκε τυχαία και θα το εξηγήσω παρακάτω.

Περίπτωση Α
Επειδή στην παραπάνω κατηγορία θα μπορούσα να ανήκω και εγώ, θα αναφέρω πως κατάφερα να την σκαπουλάρω, με ένα παράδειγμα που πιθανόν να σας έχει τύχει. Σε μία απ' τις μακροχρόνιες σχέσεις που είχα, παρατήρησα το εξής. Η τύπισσα είχε κάνει το απίστευτο, είχε καταφέρει να πλακωθεί κυριολεκτικά με σχεδόν όλους μου τους φίλους. Θεωρούσε τον έναν λιγούρη, τον άλλο κάγκουρα λόγω εμφάνισης, τον τρίτο ψωνάρα (ήταν πιο ψώνιο απ' την ίδια οπότε της χάλαγε το DHV) και γενικά ο καθένας είχε από κάτι.

Το τελείως αδιανόητο ήταν ότι είχα δύο κρούσματα φίλων που της είχαν πετάξει σπόντες σε φάση "πλαγίου πεσίματος". Ο ένας της είχε πει το μυθικό "Τι θέλεις μωρέ μαζί του, έλα στο βαρβάτο αρσενικό" (σ.σ. ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερός μου οπότε το 'παιζε και λίγο Alpha Male) κι ο άλλος για να την ευχαριστήσει για μια εξυπηρέτηση που του έκανε στη δουλειά, της ζήτησε να βγούνε για καφέ. Απ' τη μία το νέτο ήταν HB9.5 και τράβαγε βλέματα, απ' την άλλη, δεν ήμουνα μπροστά όταν έκαναν την συζήτηση, άρα δεν μπορώ να έχω 100% εξακρίβωση. Τόσο όμως για τους δύο συγκεκριμένους, όσο για τους άλλους φίλους, φρόντιζα κάθε φορά να προσπαθώ να κρατήσω τα προσχήματα και να μην ξεκόψω ούτε μαζί της, ούτε και μαζί τους. Δεν είχα λόγο να επιλέξω. Αν έχετε πρόβλημα μεταξύ σας τότε πολύ απλά "βρείτε τα".

Σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να παίζεις τον διαιτητή. Γιατί αν ξεκόψεις τους φίλους σου τότε...ανήκεις κι εσύ μέσα στον ορισμό, είτε το θες είτε όχι. Για την ιστορία η συγκεκριμένη στον ενάμιση χρόνο κατάλαβε ότι θέλει να ζήσει την ζωή της, οπότε έπεσε αντίστοιχα και η αυλαία.

Περίπτωση Β
Πάμε τώρα σε περιπτώσεις φίλων. Ξεκινάμε με περίπτωση κολλητού από 1η δημοτικού με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί και κάποια στιγμή διέκοψε από μία μακροχρόνια σχέση 5 χρόνων που πήγαινε για γάμο. Από τότε αρχίσαμε να βγαίνουμε πολύ συχνά. Την βλέπαμε όμως διαφορετικά στην προσέγγιση καθώς ήταν της άποψης ότι "έχω ακριβό αμάξι, έχω οροφοδιαμέρισμα δικό μου, είμαι λεφτάς, άρα δεν την πέφτω σε καμία κι αν θέλει ας κάνει αυτή κίνηση". Κλάιν μάιν ο τύπος.

Μια μέρα λοιπόν βγαίνουμε μεγάλη παρέα σε ένα μπαρ. Όταν σε κάποια φάση ένας φίλος μπαίνει στο μαγαζί με τη δικιά του και μια φίλη της, η φίλη της μου φάνηκε συμπαθητική κι είπα να πλησιάσω να δω τι παίζει (μιας και είχε περάσει τέταρτο και δεν μου την είχε συστήσει ακόμα). Σημείωση, ο φίλος της παρούσας περίπτωσης την είχε ψιλοκόψει αλλά προφανώς περίμενε να έρθει και να του μιλήσει, κάτι που σε αυτή την χώρα συμβαίνει πιο σπάνια κι από όταν βάζει γκολ ο Χαριστέας (καλά, με εξαίρεση την συνάδελφο του διπλανού blog που διδάσκει).

Με το που την πλησιάζω λοιπόν, βλέπω στα 3 μέτρα το φίλο μου να με κοιτάει με ένα ειρωνικό βλέμμα κι ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και να γυρνάει σε έναν φίλο μας να του λέει στο αυτί: "Κοίτα τον μαλάκα, χώνεται!". Εγώ φυσικά τον αντιλήφθηκα και με την άκρη του ματιού μου τον αντιλήφθηκε και το target μου. Τον κοίταξα με ένα αγριεμένο βλέμμα σαν να του λέω "Κόψτο γιατί σε βλέπει", αλλά αυτός δεν σταμάτησε εκεί. Με πλησιάζει και μου λέει (όχι ψιθυριστά αλλά με medium voice ώστε να ακούγεται οριακά):
- Χώσου ρε μαλάκα, χώσου.
- (τον κοιτάω) Την παλεύεις;
- (γελάει) Γιατί; Δεν είναι κακό. Χώσου, άμα γουστάρει και η κοπελίτσα χώσου.
- Καλά είσαι τελείως μαλάκας; Δεν βλέπεις ότι ακούγεσαι;
- Δεν ακούγομαι μωρέ. Γιατί θα σου χαλάσω το κονέ; Αφού σου λέω χώσου, κάνε τη δουλειά σου.

Περιττό να σας πω ότι τέτοια πουστιά δεν μου έχουν παίξει ούτε οι χειρότεροι εχθροί μου στο Λύκειο. Αφήνω όπως είμαι 10 ευρώ για το ποτό και παίρνω los poulos. Από τότε δεν πήρε καμία απάντηση, όσα τηλ/SMS/FB messages κι αν έστειλε. Είπαμε, έχουμε και αξιοπρέπεια.

Περίπτωση Γ
Με το παιδί είμαστε φίλοι 5 χρόνια. Τα τελευταία 2 χρόνια σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη οπότε έχουμε χαθεί αρκετά και όποτε κατεβαίνει ρίχνει κανένα τηλ.

Από στυλάκι διαφέρουμε. Του αρέσει να το παίζει πολύ social (είναι 20άρης, οπότε τον δικαιολογώ), ενώ έχει λατρεία με 2-3 τραγουδιστές στους οποίους έχει πάει από 50 φορές στον καθένα. Δηλ. για να ακριβολογώ έχει μέχρι και το κινητό τους, γιατί τους έχει "χτίσει" κυριολεκτικά.

Έχουμε βγει πολλές φορές με παρέα κι έχουμε κάνει ο ένας στον άλλο διάφορα κονέ. Σε κάποια φάση όμως, όταν είχα χωρίσει από μία σχέση, άρχισε να με ρωτάει διάφορα. Σημειωτέον, ο τύπος ήτανε free κάνα δίμηνο, αλλά όλο και κάτι θα έπαιζε ως συνήθως γιατί εμφανισιακά τράβαγε βλέματα. Με ρωτάει λοιπόν πως χωρίσαμε, του λέω το story. Μετά με ρωτάει το όνομά της, του λέω το μικρό. Στο καπάκι όμως με ρωτάει και το επίθετο. Εγώ ψηλιάζομαι ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ οπότε τον ρωτάω "Καλά πως σου ήρθε;". Κι επειδή η τύπισσα καταγόταν απ' την Πάρο και ο φίλος μου έχει τον ένα γονέα από εκεί και πατάει μία φορά στα 3 χρόνια, μου πετάει την δικαιολογία "Ε για να δω αν την ξέρω." Άρα του λέω και το επίθετο.

Λοιπόν δεν θα το πιστέψετε. Μετά από κάνα δυο ώρες την είχε κάνει add στο Facebook! Μιλάμε για την απόλυτη καφρίλα. Και φυσικά της πιάνει την κουβέντα. Οκ, πες πολύ απλά ότι από την ταύλα σου κοντεύεις να χτυπήσεις το ταβάνι και να βγεις στην ταράτσα κι ότι είσαι απελπισμένος. Αλλά μην μας παίζεις τέτοια πουστιά. Πες ξεκάθαρα ότι θέλεις να σου κάνουμε κονέ. Φίλες έχουμε, απλά πες το. Μην πας όμως και κάνεις add την πρώην του φίλου σου. Να της πεις τι;

Πήγε λοιπόν να της ανοίξει κουβεντούλα σε φάση "Είμαστε φίλοι από τότε, πήγαμε μαζί διακοπές, έχουμε πάει και εκεί" και κάτι άλλες αρκούδες δικές του για να δείξει DHV. Εγώ όμως επειδή κατάλαβα τι παίχτηκε, πάω και του λέω "Καλά πήγες και την έκανες add; Είσαι τόσο στόκος; Έχω κάνει εγώ κάτι τέτοιο σε πρώην σου την οποία να μην έχω δει ποτέ μπροστά μου;" Ο τύπος πολύ απλά δεν απάντησε!

Αλλά το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όοολως τυχαίως σκάει κι αυτός μετά από δυο μήνες στο Facebook και στέλνει μήνυμα: "Ελα ρε, πότε θα τα πούμε;" λες και δεν τρέχει τίποτα! Πραγματικά όμως αυτό ξεπερνάει το επίπεδο του στόκου. Η απάντησή μου ήταν ίδια. Οπότε ο μάγκας για να το αιτιολογήσει είπε ότι "Απλά την έκανα add αλλά στο chat δεν της μίλησα. Ήμουνα Θεσσαλονίκη κι είχε έρθει ένας συμφοιτητής μου εδώ κι άνοιξε το laptop κι άρχισε να μιλάει σε random γκόμενες που είχα". Οπότε του πετάω κι εγώ το απλό: "Και πως της είπε ότι πήγαμε διακοπές εκεί; Μάντης ήτανε;" Εκεί τα μάσησε και είπε "Εεεε, εντάξει, του έλεγα κι εγώ τι να πει. Μαλακίστηκα μωρέ sorry".

Τα συμπεράσματα απλά δικά σας.

Περίπτωση Δ
Κλείνω με άλλη μια περίπτωση φίλου. Πέρυσι ένα βράδυ είχα κανονίσει να βγω με τέσσερις φίλες, άρα ήθελα και wingman. Την μία την ήξερα καλά απ' το σχολείο, ήταν δύο τάξεις μικρότερη, τις άλλες τις είχα δει 3-4 φορές. Του προτείνω να έρθει στην παρέα για ποτάκι καθότι μόνος με τέσσερις ναι μεν δείχνει DHV όταν μπαίνεις κάπου αλλά είναι imbalanced.  Άργησε λίγο να προσαρμοστεί στην παρέα, ομολογώ ότι ήταν λίγο μαζεμένος, αλλά τελικά το κινητό απ' τη φίλη μου το πήρε, έστω και στις καθυστερήσεις. Εν τω μεταξύ σε αυτήν δεν πολυάρεσε, δεν ήταν γενικά το στυλ της και το σκεφτότανε.

Το θέμα όμως εδώ είναι ότι από τότε τον φίλο μου δεν τον ξαναείδα! Όποτε τον έπαιρνα να κανονίσουμε όλο κάτι του τύχαινε ή δεν το σήκωνε. Εν τω μεταξύ εγώ μάθαινα τα νέα απ' τη φίλη μου. Είχανε βγει μία, δύο, τρεις, είχα χάσει την μπάλα. Την είχε μαρκάρει κανονικά, εμένα στο ενδιάμεσο ούτε ένα τηλ να μου πει τα νέα του ή ότι προχωράει το πράμα (διότι ήξερε ότι την είχα HB6 και δεν ενδιαφερόμουνα). Στο τέλος, κανονίζουν να βγουν...την ημέρα των γενεθλίων μου! Σκάει λοιπόν μήνυμα απ' τη φίλη: "Χρόνια Πολλά, σήμερα θα βγω με ένα φίλο σου οπότε δεν ξέρω αν θα έρθω". Μετά από 5 λεπτά σκάει μήνυμα απ' το φίλο "Να τα εκατοστήσεις, σήμερα θα βγω με μια πολύ ωραία παρουσία, οπότε δεν θα μπορέσω".

Έχω δύο χέρια οπότε μοιραστείτε ο καθένας από μία μούτζα όπως είστε!

Το αποτέλεσμα ήταν τελικά να βγουν μόνοι τους, ο φίλος μου να φάει επιτέλους την χυλόπιτα, να ξενερώσει και να γυρίσει την κοπέλα σπίτι της. Μετά από αυτό, ούτε η φίλη μου είχε ιδιαίτερη όρεξη να έρθει στο party, για τους γνωστούς λόγους του Party BS που έχω αναφέρει και παλιότερα.

Οι...δούλες
Στις γυναίκες η αντίστοιχη περίπτωση είναι "Τα φτιάχνω με κάποιον, αλλά μετά επειδή ζηλεύει ξεκόβω επαφές από φίλους (κυρίως), φίλες, συγγενείς και λοιπούς γνωστούς". Και φυσικά όταν χωρίσετε μετά τους ξαναπαίρνεις όλους τηλέφωνο και κάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα.


Αν απ' όλα όσα διαβάσατε σας έχουν τύχει παρόμοια σκηνικά, απλά κάντε τους delete. Είπαμε, να συγχωρούμε μέχρι ένα σημείο, αλλά άμα...περάσετε το όριο μία φορά, τότε είναι πολύ πιθανό να το ξαναπεράσετε.