PickUp: Κωλοκατάσταση

Μιλάνε όλοι...

(Κείμενο του συνεργάτη Tzegios Breimas)
Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές στο blog σε διάφορα post και σε διάφορες χρονικές περιόδους (αν κάνεις μια μικρή λίστα και την αφήσεις στα σχόλια θα σε ευγνωμονούμε όλοι) πλέον οι «πολιτικά ορθές» συνθήκες για να γνωρίσεις γκόμενα είναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ είτε μέσω φίλων, είτε μέσω γνωστών, είτε μέσω οικείων προσώπων, είτε μέσω προσώπων με τα οποία έχεις συχνή επικοινωνία. Δηλαδή μόνο αν η γκόμενα μπορεί ανά πάσα στιγμή να συγκεντρώσει ένα Α ποσοστό προϊστορίας για σένα ρωτώντας απλά 2-3 κοινούς γνωστούς ώστε να ξέρει με τι έχει να κάνει.

Βέβαια ορθός-ξεορθός τρόπος τα «συνοικέσια», το PU δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ και δεν διαφωνώ ότι έχουν βγει και πολλά θετικά από ένα PU, απλά η συντριπτική πλειοψηφία των γνωριμιών σήμερα γίνεται μέσω αυτής της οδού η οποία, ας το παραδεχτούμε, είναι πιο εύκολη και τεμπέλικη από το PU. Εκτός αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις μέσα από γκριζοπράσινα μάτια, από το ύψος 2 μέτρων, ενώ γυμνάζεσαι, ψάχνοντας τίτλο για το επόμενο βιβλίο σου, η ιδέα του οποίου σου ήρθε πλένοντας την Πόρσε  σου. Αν και πάλι κάποιες γυναίκες θα σε βρουν ελλατωματικό.

Φίλος μου μού έφαγε τα αυτιά για να βγούμε τετράδα αυτός, η γκόμενά του, μια φίλη της (λεύτερη) κι εγώ (το ίδιο λεύτερος). Ο φίλος μου ήθελε να μας τα φτιάξει για να έχει παρέα εμένα όταν βγαίνουν με δικούς της φίλους γιατί  δεν την πολυπάλευε. Στην ερώτησή μου για την εξωτερική της εμφάνιση μου απάντησε με ένα ξερό «θα δεις» οπότε μάλλον η γκόμενα ήταν λαχανοντολμάς αλλά αυτός αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μας τα φτιάξει . Χωρίς να έχω να χάσω τίποτα, ακόμη κι αν η γκόμενα ήταν τελικά λαχανοντολμάς, αποφάσισα να πάω στη συνάντηση γιατί με τον συγκεκριμένο φίλο μου βγάζουμε τρελό χαβαλέ.

Σκάω λοιπόν στο σημείο του ραντεβού(ήσυχη καφετέρια στην γειτονιά της γκόμενάς του) με την απαραίτητη ολιγόλεπτη καθυστέρηση για να μη περιμένω σαν το μαλάκα μόνος σε περίπτωση αργοπορίας τους, και ο φίλος μου με μπάζει κατευθείαν. Αυτή: Μέτριο προσωπάκι με μικρά χειλάκια, καφετί μάτια, καφετί μαλλιά, καφετί μπλούζα και καφετί ζακέτα πάνω από τη μπλούζα που έκρυβε ή δύο καρούμπαλα από χτύπημα ή δύο σημάδια ακμής γιατί βυζιά αυτά τα πράγματα δεν τα έλεγες. Ήμουν έτοιμος να ρωτήσω πως είναι να είσαι αόρατος γιατί τόσο μέτρια που είναι στάνταρ περνάει απαρατήρητη αλλά έχασα τη μιλιά μου με το που σηκώθηκε και η ματιά μου, που θα την έχανα κι αυτή λίγο αργότερα, έπεσε πάνω στην θεσπέσια κωλάρα της. Κάθησα αναπαυτικά στην καρέκλα που μου βρήκε και άλλαξα τα σκορ: Από ΗΒ 5 (μέτρια) αναθεώρησα σε ΗΒ 7,5 (μέτρια με μια κωλάρα να!). Η βραδιά κύλησε ιδανικά, με όλους να μιλάνε ακατάπαυστα εκτός από εμένα που σκεφτόμουν πως όποιος έβγαλε την φράση «μιλάνε όλοι μιλάνε κι οι κώλοι» σίγουρα δεν βρέθηκε στην θέση μου γιατί θα προτιμούσε να μιλήσει με τον συγκεκριμένο κώλο παρά με τους συγκεκριμένους όλους.

Τελικά κλείσαμε με ανταλλαγή τηλεφώνων, πάρα πολλά ΙΟΙ, κοινό χώρο στο χιούμορ και ανανέωση του ραντεβού για ούζα το  προσεχές Σάββατο (ήταν Τετάρτη) με την προσθήκη 2 ακόμη φίλων μας.

Το Σάββατο φτάνει και, έχοντας ως παρέα τους επιπλέον 2 φίλους μας, φτάνω στην ταβέρνα σχετικά νωρίς και μετά από κανά τέταρτο φτάνει και ο φίλος-προξενήτρα. Μόνος. Το ΗΒ 7,5 παρακοιμήθηκε και ξύπνησε τελευταία στιγμή για να ενημερώσει ότι δεν προλαβαίνει να ετοιμαστεί και η γκόμενά του δεν ήθελε να έρθει μόνη με τους φίλους του δικού της.

Παραξενεμένος, την πήρα 2 φορές τηλέφωνο (την πρώτη φορά δεν το σήκωσε) και την ρώτησα γιατί  δεν ήρθε και μου απάντησε πως δεν ήταν σίγουρο ότι θα συναντηθούμε γιατί δεν την πήρα τηλέφωνο για να το σιγουρέψουμε. Όσο κι αν προσπάθησα να της πω ότι αφού το κανονίσαμε την Τετάρτη ήταν σίγουρο για το Σάββατο δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Την ρώτησα τι θα κάνει τελικά και μου είπε ότι θα βγει παρέα με κάτι φίλες της, της πρότεινα να περάσω έστω για κανά πεντάλεπτο για να την δω και αρνήθηκε. Όταν την ρώτησα αν αρνήθηκε επειδή δεν ήθελε να με δει ή γιατί δεν ήθελε να φύγει από τις φίλες της μου απάντησε το πρώτο. Επέστρεψα στο τραπέζι με τύψεις ότι έκανα μαλακία και ρώτησα τον φίλο μου αν έμαθε τίποτε από την δικιά του. Μου είπε πως της άρεσα και αυτό με έκανε να αισθανθώ χειρότερα γιατί νόμιζα πως έφταιγα εγώ γι’ αυτό που έγινε και πως δεν θα είχα την ευκαιρία να δω τι ταλαντώσεις προκαλεί η σφαλιάρα μου στον σφιχτό κώλο της εν τέλει.

Την επόμενη μέρα το βράδυ την ξαναπαίρνω τηλέφωνο (το σήκωσε με την πρώτη) και κανονίζουμε ραντεβού για γνωστό σημείο συνάντησης της πόλης, την Δευτέρα, 5μιση-6παρά. Αποφασισμένος να παλέψω για τον κώλο, σκάω κατά στις 6 παρά τέταρτο και την παίρνω τηλέφωνο. Μου ακυρώνει την κλήση. Την ξαναπαίρνω, το ίδιο. Περιμένω πέντε λεπτά κάνοντας βόλτα μπας και την δω πουθενά εκεί, τζάμπα κόπος, και ξαναπαίρνω. Το ίδιο. Η ώρα έχει πάει 6 και τέταρτο και επιχειρώ τελευταία κλήση με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Κανονίζω για προ στα γρήγορα και ενημερώνω τον φίλο μου για το τι συνέβη, μου το κλείνει και σε 5 λεπτά με ξαναπαίρνει με πλήρη αναφορά: η γκόμενα ήταν στο σημείο, βαρέθηκε να περιμένει και έφυγε κατά τις 6. Παραξενεμένος που δεν την πέτυχα πουθενά, με κατανόηση για τις ακυρωμένες κλήσεις και εξαιρετικά λυπημένος που κατέληξε εδώ το πράγμα, αφιέρωσα στον κώλο της το «Μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγίζω» του Χατζηγιάννη και ξέσπασα στην καημένη την Νάπολι που στην τελική δεν μου έφταιξε και σε τίποτα.

Μετά από 3 μέρες την παίρνω τηλέφωνο και την ρωτάω τι ακριβώς συνέβη για να ακούσω πράγματα που δεν περίμενα να ακούσω  με αποτέλεσμα να χάσω την ακοή μου (όλα μου τα πήρε η καριόλα… όραση, μιλιά και ακοή): Αρνήθηκε ότι την πήρα πριν τις 6 τηλέφωνο και μου το ακύρωσε. Είδε την πρώτη μου κλήση στις 6:15 και εκείνη μόνο ακύρωσε γιατί ήταν θυμωμένη. Μου είπε ότι ήταν στο σημείο του ραντεβού αλλά ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ περιμένοντας να την πάρω τηλέφωνο για να έρθει. Κάπου εκεί κατάλαβα πως η γκόμενα είναι κομμάτι ψυχοπαθής ή με δουλεύει ψιλό γαζί και δεν ήρθε ποτέ στο ραντεβού και τα παράτησα με μια απλή καληνύχτα.

Το συμπέρασμα είναι πως πριν κατηγορήσεις τον εαυτό σου για το οτιδήποτε έχε και στο μυαλό σου πως οι γκόμενες είναι ό,τι να’ναι και δεν αξίζει να χαλιέσαι για καμιά τους. Θα υπάρξει κάποια για την οποία δεν θα σε πειράζει να χαλιέσαι,καμιά φορά θα το επιδιώκεις κιόλας, αλλά μέχρι τότε να προσέχεις προς τα που ρίχνεις το φταίξιμο. Επίσης, ακόμη και από το συνοικέσιο μπορεί πολύ άνετα να γίνει μαλακία οπότε γιατί να μην κυνηγήσεις μόνος σου να το ευχαριστηθείς κιόλας;