Πριν από μερικές εβδομάδες θα θυμάστε ένα cold approach που είχα κάνει και το οποίο είχε πάει πολύ καλά. Τώρα λοιπόν θα μάθετε και την εξέλιξη της ιστορίας για να δείτε αν το γονάτισα τελικά το νέτο ή όχι.
Θυμίζω ότι μιλάμε για ένα HB 7.5. Δηλαδή της πέφτω ήδη αρκετός. Μετά από τόσα IOI κι αφού είχαμε μείνει μία ώρα να συζητάμε, κάνω #close και θεωρούσα ότι είχα πολλές σοβαρές πιθανότητες. Τι έγινε όμως τελικά; Την μεθεπόμενη που την κάλεσα δεν το σήκωσε και μετά από τρεις μέρες θυμήθηκε ότι υπάρχουμε κι έστειλε μήνυμα. Της απαντάω φυσικά με την ατάκα "όταν σε καλούν αντί να καλέσεις πίσω στέλνεις μήνυμα?" κι εκεί την ξεραίνω, μου λέει "έχεις δίκιο" μιλάμε κάνα τέταρτο και της κάνω close ότι και καλά θα την πάρω κάποια στιγμή.
Την πήρα λοιπόν το άλλο ΣΚ κι εδώ έχουμε την εξέλιξη της ιστορίας. Τελικά το σήκωσε και βγήκαμε Day 2. Την πηγαίνω για ποτό σε ένα ωραίο μπαράκι. Η κουβέντα προχώρησε σε καλό δρόμο, αρχίζει το qualification και γενικά πάει καλά. Και η γλώσσα του σώματός της να δείχνει ότι είναι θετική προς εμένα. Της έκανα πιασιάρικες ερωτήσεις, μου είπε πολλά πράγματα για τον εαυτό της, και γενικά της έδειξα αρκετή κατανόηση.
Επειδή η ατμόσφαιρα όμως ήθελε ένα άλλου είδους μαγαζί, την πάω για bounce κάπου αλλού. Εδώ μπορώ να πω ότι στάθηκα και λίγο γκαντέμης καθότι ναι μεν βρήκαμε ένα ήρεμο μαγαζί αλλά οι μόνες θέσεις που είχε ελεύθερες ήταν για να καθήσουμε απέναντι. Δεν μπορώ να πω ότι τρελαινόμουνα ιδιαίτερα (πόσο μαλακία είναι πια να έχεις τον άλλο απέναντι όταν βγαίνεις για καφέ/ποτό? Πινγκ-πονγκ θα παίξετε? Όσοι μαγαζάτορες βάζετε τραπεζάκια δύο ατόμων απέναντι είστε ΓΤΠ και το υπογράφω και με τα δύο χέρια. Sorry τώρα κλείνει η παρένθεση). Αλλά επειδή αργότερα της πρότεινα το να μεταφερθούμε μόλις δύο τραπέζια δίπλα σε ένα πιο άνετο σημείο, εκεί έφαγα ένα ωραιότατο block, προφανώς γιατί...κατάλαβε ότι ίσως οι προθέσεις μου να μην ήταν και τόσο αθώες. Τελειώνει λοιπόν η βραδιά, την πάω σπίτι με χαιρετάει, με φιλάει σταυρωτά με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και περιμένουμε την επόμενη μέρα.
Day 3: Στο ενδιάμεσο μιλούσαμε μέσω Facebook και μέσω SMS, το είχαμε ψιλοκανονίσει κι έμενε το τυπικό τηλεφώνημα για μέρος και ώρα. Την παίρνω τηλέφωνο μια μέρα πριν και....: "Ε να, ξέρεις...υπάρχει ένα πρόβλημα. Ήρθαν οι γονείς μου απ' το χωριό και θα κάτσουν 5 μέρες οπότε άστο καλύτερα". Okaaay! Failed.
Το θέμα όμως είναι ότι μείναμε εκεί. Δηλαδή έκτοτε δεν έλαβα ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα τηλέφωνο. Δεν νομίζω να της έπεσαν βαριές οι μηλόπιτες της μαμάς ή να της άλλαξαν τα μυαλά. Το αντίθετο θα έλεγα. Κάποτε οι παππούδες μας λέγανε στους γονείς μας να προσέχουν με ποιους θα μπλέξουν και τώρα οι γονείς μας μας λένε "Κάνε καμιά σοβαρή σχέση" (κι άντε να τους εξηγήσεις ότι οι ξενέρωτες πάνε σύννεφο). Οπότε το θέμα τελείωσε εκεί. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Όπως έχω ξαναγράψει, όταν κάτι δεν πάει καλά το έργο το ξέρουμε από την αρχή. Δεν το σήκωσε απ' την πρώτη στιγμή; Μύριζε fail. Ποτέ δεν έστειλε μήνυμα πρώτη, ποτέ δεν πήρε τηλέφωνο η ίδια. Πάντα περίμενε πρωτοβουλίες. Αυτό το γαμημένο το BS από το cold approach δεν ξεπερνιέται στην ελληνίδα. Οπότε, απέφυγα στο τσακ τον σκόπελο του Day 2 και το "στούκαρα" στο Day 3. Κι αν απέφευγα τον σκόπελο του Day 3 και έκανα kiss close πάλι κάποια στιγμή θα έτρωγα Χ.
Όσο για το ότι δεν ξαναπήρα τηλέφωνο, sorry αλλά δεν είμαστε τόσο μαλάκες να μας ακυρώσουν ραντεβού και μετά να ξανακαλέσουμε πρώτοι. Μετά είναι η σειρά σου να κουνήσεις το δαχτυλάκι κοπελιά. Έστω και σε...μήνυμα στο Facebook. Διαφορετικά δε πειράζει, έχω πάγκο.
Α btw τώρα καταλάβατε γιατί μερικοί σβήνουν τα σχόλιά τους στις photos σας.
Cock-teaser δεν το παίζετε; Photo-teaser θα εισπράξετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου