Οι επτά πληγές του Φαραώ

Τις έχω πάνω μου αυτή τη στιγμή.

Πραγματικά χωρίς υπερβολή, αυτή η εβδομάδα που πέρασε ήταν η χειρότερη της ζωής μου σε θέμα πόνου. Τον οποίο νιώθω ακόμα. Και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να το μοιραστώ με κάποιον από αυτό εδώ το γαμημένο το blog. Γιατί άμα πήγαινα και το έγραφα στο κανονικό μου προφίλ στο Facebook, θα έπεφτε τρελό δούλεμα και θα τρίβανε τα χέρια τους όσες με καταριούνται...IRL.

Ο νόμος του Μέρφι με γάμησε για τα καλά και ο τίτλος με τις 7 πληγές του Φαραώ δεν είναι τυχαίος. Σε θέμα γκαντεμιάς παίζει να έχω χτυπήσει Hall of Fame αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Έχω πάνω μου δεν ξέρω κι εγώ πόσες πληγές, καθεμία για ξεχωριστό λόγο. Θα τις πάρω όμως όλες από την αρχή.

- Μολυσματική τέρμινθος: Ενώ δεν είχα σεξουαλικές επαφές για κάνα δίμηνο, ξαφνικά παρατήρησα στο κάτω μέρος του σώματός μου ένα σωρό σπυράκια. Πάω σε δερματολόγο, μου λέει ότι είναι μολυσματική τέρμινθος κι ότι μεταδίδεται με το sex (ποιο sex, πλάκα μας κάνει;) και προχωράμε σε αφαίρεση. Είχαν επεκταθεί από τον αφαλό μέχρι 10" πάνω απ' το "εργαλείο". Η γιατρός μέτρησε πάνω από 100 σπυράκια! Μιλάμε ότι πέθανα απ' τους πόνους μέχρι να μου τα αφαιρέσει. Πιθανότατα εικάζω ότι είχαν προκληθεί από ξυραφάκι που είχα κρατήσει καιρό.
- Κονδυλώματα: Όταν πήγα να με ξαναδει αν όλα είναι οκ, παρατήρησε ότι είχα βγάλει μικρά κονδυλώματα (ευτυχώς ήταν πολύ λίγα). Το ξαναλέω ότι στο διάστημα εκείνο πάλι δεν είχα σεξουαλικές επαφές. Εκτός κι αν έρχεται στον ύπνο μου κανένα πνεύμα, βγάζουμε τα μάτια μας και δεν το ξέρω. Λοιπόν, η δεύτερη επέμβαση ήταν με ενέση ξυλοκαϊνης (άουτς) και μετά με λέιζερ απ' το οποίο -λόγω ξυλοκαϊνης- δεν κατάλαβα τίποτα. Γαμάτο; Έχει και συνέχεια.
- Γδάρσιμο στην πλάτη: Πριν από τρεις μέρες, με το που γυρνάω σπίτι, σκέφτομαι να κάτσω στο κρεβάτι για να βγάλω τα παπούτσια. Για κακή μου τύχη όμως (τα 'θελα και τα 'παθα) είχα αφήσει ανοιχτό το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Με το που κάθομαι λοιπόν στο κρεβάτι, ακριβώς την ώρα που κάθομαι το παράθυρο ήταν κάθετα στο σώμα μου οπότε *χρατς* μου σκίζει την πλάτη η μυτερή γωνία του παραθύρου κι έρχομαι στα ίσια μου. Μιλάμε ότι πέθανα απ' τον πόνο, επί 2-3 ώρες τουλάχιστον ένιωθα τσουξίματα. Ιώδιο, betadine, γάζα και άγιος ο Θεός. Και που 'σαι ακόμα, έχει και το αποκορύφωμα.
- Γατάκια...: Μέσα στο σαββατοκύριακο μια φίλη μου έφερε μια γάτα για να ζευγαρώσει με τον δικό μου. Είχα επιχειρήσει και παλιότερα να ζευγαρώσω τον γάτο μου αλλά χωρίς επιτυχία. Για την ακρίβεια είχε ορμήξει στην θηλυκιά, οπότε αναγκαστήκαμε να την αποσύρουμε. Όμως τώρα η κατάσταση χειροτέρεψε. Με το που γίνεται το "κονέ" ο γάτος μου αρχίζει να κυνηγάει την υποψήφια νύφη (ξενέρωτος), γκρεμίζει το σπίτι κι αρχίζει να ουρλιάζει. Πριν λοιπόν πω στη φίλη μου να αποσύρει τη γάτα της, εκεί ο Μέρφι μπαίνει και τα γαμάει όλα. Ενώ έχω σκύψει να πιάσω κάτι χαρτιά που πέσανε, ο γάτος μου έρχεται στο ξεκάρφωτο και μου τραβάει μια δαγκωνιά και με ξεραίνει. Τα δόντια του φτάσανε τέρμα βάθος, μέχρι το νεύρο και είδα και λίγους αφρούς πάνω στο χέρι μου. Ντεμί κατάσταση λύσσας δηλαδή. Παρένθεση: Ο γάτος μου δεν είναι εμβολιασμένος. Το αποτέλεσμα: Νοσοκομείο, αντιτετανικός ορός (στον καρφώνουν στα οπίσθια κιόλας) και 2 αντιβιώσεις. Αυτή τη στιγμή ενώ γράφω, το ένα μου χέρι συνεχίζει να πονάει ακόμα από τον καρπό και κάτω. Μετά απ' όλα αυτά, ο γάτος πήρε μετάθεση για τον κήπο.

Φυσικά περιτό να αναφέρω ότι στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας τράκαρα, καθότι πετάχτηκε ένας μαλάκας από Stop και μου γάμησε ότι είχα και δεν είχα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχει πάει ακόμα να το δηλώσει. Το αποτέλεσμα ήταν να πληρώσω 1.000 ευρώ ζημιά απ' την τσέπη μου για να πάρω το αμάξι και να περιμένω πότε θα "βρει χρόνο" ο παπάρας να πάει στην ασφαλιστική του για να αποζημιωθώ. Τρέχα γύρευε.

Τα παραπάνω δεν είναι fake. Αποτελούν πραγματικότητα και μάλιστα μέσα σε λίγες μέρες. Δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να μην πονάει αυτή τη στιγμή και όπως το κόβω θα χρειαστώ 10-12 μέρες να αναρρώσω, αν δεν συμβεί κάτι άλλο στο ενδιάμεσο. Ακόμα και στο κεφάλι νιώθω πονοκέφαλο, αυτό τον εποχιακό που περνάτε πολλοί λόγω του καιρού (ευτυχώς χωρίς πυρετό...ακόμα). Τα μόνα που την έχουν γλιτώσει είναι τα πόδια, αλλά ας μη το γρουσουζέψω.

Απλά η όλη φάση είναι ένα μάθημα ζωής που λέει ότι όσα κι αν σου τύχουν, υπάρχουν πάντα τα χειρότερα