PickUp Artist: Η αμαζόνα

Ο πρώτος αναγνώστης που έβαλε δεκαδική βαθμολογία σε HB. Όχι παίζουμε.

(e-mail αναγνώστη)
Αν και δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολύ καλός με το γράψιμο, αποφάσισα να γράψω την δική μου εμπειρία ώστε, αν τυχόν δημοσιευτεί, να νιώθω πως έχω δώσει κάτι κι εγώ πίσω σε αυτό το blog που νιώθω να το εκμεταλλεύομαι ασσύστολα και καθημερινά και τζάμπα όπως την εικόνα της Νικολέτας Ράλλη στην τηλεόραση αλλά για άλλο σκοπό. Δυστυχώς η ιστορία έρχεται να συμπληρώσει άλλο ένα λιθαράκι στα θεμέλια του κτίσματος που λέγεται «ξενέρωτη γκόμενα» παρά να δώσει ελπίδα πως κάπου υπάρχουν και φυσιολογικές. Από ό, τι φαίνεται είμαστε περικυκλωμένοι από μεταλλαγμένα θηλυκά Χ(enerotes)-Women.

Αφού έχω αποφασίσει ότι τα Σάββατα οι καταστάσεις και η ατμόσφαιρα για τους PUA είναι κομμάτι ζόρικη, αποφασίζω να σφίξω τα δόντια και να βγω Πέμπτη αψηφώντας την γκρίνια του αφεντικού την επόμενη μέρα και βασιζόμενος στις ευεργετικές επιδράσεις του Red Bull και του καφέ όταν τα λαμβάνεις νωρίς το πρωί. Πείθω ένα φιλαράκι να κάνει ακριβώς το ίδιο και σκάμε κατά τις 11 σε μαγαζί γνωστής στοάς της πόλης χωρίς φήμη και με καλό κόσμο.

Ο ψευτοπορτιέρης ρωτάει τον μπαμπά του, που έχει το μπαρ και τον έκανε αυτό που είναι, που να μας βάλει και τελικά παρκάρουμε σε σταντ όπου πριν άραζε του διαόλου η μάνα. Ήμασταν τόσο μακριά από το μπαρ και το κέντρο του μαγαζιού που όταν η σερβιτόρα ήρθε να μας πάρει παραγγελία αυτή η μαλακία που έχουν για ηλεκτρονική παραγγελία δεν είχε σήμα! Δεν πτοούμαστε, καθότι είμασταν αποφασισμένοι να περάσουμε καλά και να μη χαραμίσουμε την Πέμπτη μας, ξεκινάμε κουβέντες για αέρηδες και νερά ώσπου το μάτι του φίλου μου πιάνει στην πόρτα δύο νέτα να δείχνουν στο παιδί του μπαμπά το σταντ ακριβώς από δίπλα μας κι εκείνος να τις τοποθετεί βολικά εντός της εμβέλειας μας. Εδώ είμαστε.

Η μία άνετα ΗΒ 7,8 μελαχρινή, με χειλάρες, γυαλάκια τετράγωνα (προσωπικό φετίχ) και άγρια κοτσίδα αμαζόνας. Μας τα χαλούσε το αβυζαλέο ντεκολτέ και το κάπως αδύνατο σώμα αλλά γενικά το προσωπάκι ήταν να το πιεις από το μπουκάλι πριν το βάλεις στο ποτήρι. Δίπλα της ακριβώς ένα ΗΒ3 όπως ακριβως έχουν οι μεγαλοκυρίες τα σκυλάκια τους για την περιγραφή της οποίας δεν χαραμίζω ούτε δευτερόλεπτο από τον πολύτιμο χρόνο μας: ούτε από τον δικό σου που διαβάζεις, ούτε από τον δικό μου που γράφω. Κόβω την φάση και αποφασίζω να χωθώ με αφορμή την φίλη του ΗΒ 7,8 η οποία δυστυχώς κάθισε δίπλα μου και με έκανε να αναρωτιέμαι ποιες κολλητικές ασθένειες έχω περάσει μικρός. Ο φίλος μου ξέρει το φετίχ μου με τις τύπισσες με τα γυαλάκια και τις χειλάρες οπότε πήγε πάσο (Α ρε Μητσάρα άρχοντα!) και δεν υπήρχε περίπτωση να την πέσει στο Ούρουκ-Χάι όποτε η επιχείρηση μύριζε σόλο καταδρομή. Αν και ο wingman είναι μεγάλο βοήθημα (όπως έχουμε δει σε προηγούμενα ποστ) αποφάσισα να χωθώ μόνος, έτσι κι αλλιως οι πιθανότητες να κατέληγα με μια πίτα ήταν αρκετές (λόγω απουσίας αξιοπρεπούς ΙΟΙ που θα μου έδινε βαθμούς αυτοπεποίθησης) αλλά οι πιθανότητες να κατέληγα με μια πολύ χρήσιμη ιστορία για το μπλογκ ήταν 100%.

ΓΝΩΣΗ αδέρφια!

Χώνομαι αρχικά στο σαυροειδές και ρωτάω αν είναι παρέα. Μου απαντάει με έναν μορφασμό τόσο άσχημο που νόμιζα ότι ήταν το κοριτσάκι που έπαιζε σε ένα θρίλερ που έβλεπα προχτές με ένα άλλο νέτο (πιο πολλά για αυτό σε αλλο ποστ γιατί πιστεύω ότι η τέχνη του PU σε φάση «ταινία στο σπίτι» χρειάζεται πολύ μελέτη και έρευνα). Δεν πτοούμαι. Αρπάζω κατευθείαν την φίλη της (τον αρχικό μου στόχο δηλαδή) και της ζητάω τα ρέστα. Ακολουθεί διάλογος όπου Ε=Εγώ, Ν=Νέτο και γκεστ σταρ Λ=Λίζα εκ του αγγλοσαξονικού lizzard

E: Η φίλη σου δεν είναι και πολύ ευγενική.

N: Γιατί τι έκανε;

Ε: Μια απορία έχω και δεν μου τη λύνει

Ν: Για πες σε εμενα μπας και στην λύσω

Ε: Είναι δυνατον το μαγαζί να έχει τόσο χάλια κόσμο;

Και πάνω που πάει να μιλήσει την σταματάω με θανατερή ατάκα πολλών μποφόρ:

Ε: Άσε, μη μου απαντήσεις, απλά χαμογέλασε μου για να αλλάξω γνώμη.

Περιττό να πω πως το νέτο έπεσε στα πατώματα και από τα υγρά γλύστρισε κόσμος και κοσμάκης και του διαόλου η μάνα που ήρθε για να πάρει την τσάντα της που την είχε ξεχάσει στο σταντ από πριν. Δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη άνεση με τις ατάκες αλλά εκείνη τη μέρα είχα έμπνευση. Βεβαια ως κλασσικό αρσενικό και ταπεινός μαθητής της τέχνης του PU έπρεπε να μην την αφήσω και πολύ λάσκα οπότε πετάω και το negάκι μου.

Ε: Ε καλά, μη το παίρνεις και πάνω σου. μπορεί να σκάσει καμιά καλύτερη όπου να ‘ναι

Κι εκεί μου ρίχνει το απίστευτο:

Ν: Καλύτερη μπορεί να ‘ναι, αλλά πιο ταιριαστή για σενα αποκλείεται.

Εκεί μάγκες έχασα την υγρή, από τα υγρά της, γη κάτω από τα πόδια μου. Που είσαι ρε PUA να σε φιλήσω στο χέρι και να σε κεράσω ουζάκι με μεζέ (τεράστια φιλοφρόνηση). Κι εκείνη τη στιγμή βρήκε να ανοίξει την μεγαλύτερη τρύπα που είχε στη φάτσα της η Λίζα, την οποία συναγωνιζόταν ένα σημάδι από ανεμοβλογιά στα μάγουλα.

Λ: Ν, πάμε λίγο τουαλέτα;

Μου έριξε ένα περίεργο βλέμμα που εγώ το αντιλήφθηκα ως «δεν θέλω αλλά τι να κάνω» και έφυγε με κατεύθυνση τον φυσικό χώρο της φίλης της. Άδραξα τη στιγμή για να καταστρώσω σχέδιο με τον φίλο μου, κι αυτός θιασώτης και θαμώνας του μπλογκ (Α ρε Μητσάρα θεότητα!) οπότε με το που γύρισαν ήμουν πανέτοιμος και απλά όπλισα. Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα με αρκετά ΙΟΙ και δήθεν τυχαία ακουμπήσματα αλλά η Λίζα ήταν μόνη και το νέτο ήταν εμφανώς αμήχανο γι’ αυτό μιας και κάθε προσπάθεια να μας κάνει να μιλήσουμε κατέληγε κάπως έτσι:

Ν: Α σου αρέσει αυτή η σειρά; Η φίλη μου την λατρεύει! Θα έχετε να πείτε πολλά.

Ε: Κι εγώ στην αρχή όταν πρωτοάκουσα για το πλέξιμο καλαθιών από μπαμπού στις Άνδεις παραξενεύτηκα.

Οπότε για άλλη μια φορά την τραβολόγησε μακριά μου και προς την λήξη της βραδιάς. Παρόλα αυτά πρόλαβα να μάθω τα βασικά για εκείνη (νομικάρια αλλά σιχαίνεται να την φωνάζουν έτσι, μυωπία από τα 6 της πράγμα αρκετά σπάνιο, βιβλιοφάγος, δικό της σπίτι δώρο του μπαμπά, από ένα χωριό λίγο έξω από τα Γιάννενα κτλ) και η κατάσταση ήταν ήδη ψημμένη. Λίγο πριν φύγει της έδωσα το τηλέφωνο μου (τη συσκευή) για να γράψει το τηλέφωνό της (τον αριθμό) και το όνομα το οποίο έγραψε με πιο πολλά θαυμαστικά από όσα έχω χρησιμοποιήσει εγώ σε όλη μου τη ζωή. Μετά την αναπάντητή μου φύγανε, το Νέτο για τα πουπουλένια παπλώματα που σίγουρα θα της έκανε δώρο ο μπαμπάς μαζί με το σπίτι και η Λίζα για την σπηλιά της που την περίμεναν νυχτερίδες, αράχνες και το υπόλοιπο σόι της.

Πως ένιωσα εκείνη τη στιγμή; Ο μαλάκας μετρ μας βάζει να κάτσουμε στου διαόλου το κέρατο, η φίλη του στόχου είναι η παράνομη κόρη του Μητσοτάκη με την τύπισσα που παρουσιάζει το «σεφ στον αέρα» στον σκάι οπότε δεν έχω wingman, εκτός από βλακωδώς άσχημη η φίλη είναι και κακίστρω μεγατόνων και πάλι έκανα παιχνίδι με τους γνωστούς κανόνες και πήρα και το τηλέφωνο. Υπάρχουν άπειρες λέξεις στην ελληνική γλώσσα για να εκφράσεις χαρά αλλά θα επιλέξω την πιο κατάλληλη: Οργασμός.

Pick Up: Success?

Αμ δε… Γιατί υπήρχε το πανταχού παρόν εμπόδιο των X-Women. Μετά από 2 μέρες την πήρα τηλέφωνο και εκτός από το ότι ήταν κρύα μου είπε ότι έφυγε για ΣΟΥΚΟΥ στο χωριό της. Κι αν τα Γιάννενα έχουν κρύο αυτή την περίοδο και δικαιολογείται κάπως η κρύα συμπεριφορά της λόγω εξωτερικής θερμοκρασίας, δεν συνέβη το ίδιο όταν επέστρεψε και την μια το είχε κλειστό, την άλλη ήταν σε σεμινάριο, την παράλλη σε συνέντευξη για δουλειά, την παπαράλλη μια φίλη της είχε στραμπουλήξει το πόδι της στο μπαλέτο και ήταν στο προσκεφάλι της (!) και κάπου εκεί τα παράτησα σπάζοντας τον κανόνα των «2 τηλεφωνημάτων και μαχαίρι» γιατί πίστευα ότι μετά από το όλο σκηνικό στο PU άξιζε τον κόπο.

Πάρε την επιβεβαίωσή σου και σήκω φύγε, έτσι κι αλλιώς κι εγώ κάτι κέρδισα από όλη την ιστορία.

Εμπειρία και Θεωρία.