Η κλαψομούνα

Μην την λυπηθείτε ούτε για πλάκα.

Μία κατηγορία ξενέρωτης την οποία έχουμε αμελήσει τον τελευταίο καιρό είναι η κλαψιάρα γκόμενα που μένει μόνη της, κλαίγεται για έναν πρώην ή κάποιον που έπαιξαν κάτι ψιλά ή υποψήφιο γκόμενο τέλος πάντων και αγνοεί τους υπόλοιπους.

Για να λέμε την αλήθεια, είμαστε "σκληρόπετσοι" στις σχέσεις. Μόλις βρεθεί μια πολύ ωραία παρουσία, έχουμε ξεχάσει την οποιαδήποτε πρώην σε χρόνο Dt. Καιρός να κάνετε κι εσείς το ίδιο, όπως έχω γράψει δεκάδες φορές εδώ μέσα, και να ανοίξετε λίγο τα στραβά σας για να δείτε ότι εκεί έξω υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές. Και εξηγούμαι στην πράξη.

Η νοσοκόμα
Ο παππούς μου βρέθηκε στο νοσοκομείο για έναν συνηθισμένο λόγο. Η μάνα μου και θεία μου ήταν όλη την ώρα "από πάνω" και με πήρανε τηλέφωνο να έρθω να τον δω για παρέα. Πηγαίνω λοιπόν εκεί και μετά από κάνα μισάωρο σκάει η νοσοκόμα που τον φρόντιζε. HB7 στα 28.

Θεία: Ευτυχώς έχουμε την (το όνομά της) και μας προσέχει. Εσύ τι λες (το όνομά μου);
Ξ: Εεεε, ναι. Για να το λες εσύ...
Θεία: Από εδώ η (νοσοκόμα) από εδώ ο (εγώ). Ο...εγγονός.
HB7: Ααα, μάλιστα. Χάρηκα.
Ξ: Ελπίζω όντως να τον προσέχετε γιατί το νοσοκομείο δεν έχει και την καλύτερη φήμη. Φυσικά δεν ευθύνεστε εσείς γι' αυτό αλλά αναφέρομαι σε γιατρούς, εγκαταστάσεις κτλ. (neg)
HB7: Ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς. Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά.

(Την πιάνω private όταν βγήκε στο διάδρομο.)
Ξ: Ξέρεις πως πάω για τουαλέτα;
HB7: Στο τέλος του διαδρόμου κάνεις αριστερά και θα τις δεις.
Ξ: Να σε ρωτήσω, μεταξύ μας, είναι όλα οκ, έτσι; Δεν τρέχει κάτι.
HB7: Όχι, όλα οκ. Είναι γερό σκαρί ο παππούς σου, μην ανησυχείς.
Ξ: Ναι, άσε. Κι εγώ του έχω μεγάλη αδυναμία και δεν θέλω να γίνει τίποτα. Λέει τις καλύτερες ιστορίες πάντως, αν πρόλαβες να ακούσεις καμία. Μαυ μάζευε στο νησί τα καλοκαίρια όταν πηγαίναμε και μας μίλαγε με τις ώρες. (δημιουργία ερώτησης)
HB7: Από ποιο νησί είσαι;
Ξ: (Της λέω). Έχω κι εξοχικό εκεί και λέω να κατέβω φέτος.
HB7: Α, πολύ ωραία. Τυχερός είσαι που έχεις εξοχικό σε νησί.
Ξ: Εσύ δεν έχεις; Από εδώ είναι οι δικοί σου;
HB7: Ναι, ο πατέρας μου από εδώ κι η μάνα μου από (όνομα νομού).
(αμηχανία, παύση 3")
Ξ: Πάντως είχε πολύ κίνηση. Μέχρι να έρθω από την δουλειά έφαγα πάνω από μία ώρα.
HB7: Που δουλεύεις;
Ξ: (Της λέω τις δουλειές μου)
HB7: Αχά, ενδιαφέρον. (μου λέει κάτι σχετικά με την δουλειά)
Ξ: Εσύ πόσο καιρό είσαι εδώ;
HB7: 5 χρόνια. (Μου λέει κάτι για την δουλειά της)
Ξ: Πάντως σε βλέπω πολύ ψύχραιμη γενικά. Και πρέπει να σου αρέσει αυτό που κάνεις. (cold reading)
Μας διέκοψε ένας για 5 λεπτά, επέστρεψε σε μένα, μου απάντησε η κουβέντα εξελίχθηκε σε χαλαρά θέματα και κατέληξα στο εξής απλό.
Ξ: Να σε ρωτήσω, αν είναι εύκολο κι επειδή δεν θέλω να σου ζητήσω τηλέφωνο για να μην σε ενοχλώ, θα μπορούσες να μου πεις το Facebook σου για να σε ρωτάω που και που τι παίζει με τον παππού μου κι αν είναι όλα οκ; Και μετά μόλις πάρει εξιτήριο, σε διαγράφω, δεν υπάρχει θέμα.
HB7: (Μου λέει Facebook).

Το ραντεβού
Οκ, είμαστε στο επίμαχο σημείο. Την κάνω add, μιλάμε για το πως πάει η κατάσταση της υγείας και ύστερα για το που βγαίνουμε κτλ. Ο παππούς παίρνει κανονικά εξιτήριο οπότε κάπου θα άρχιζε να με ψηλιάζεται, ειδικά όταν δεν την έκανα delete τις πρώτες μέρες. Δεν έχει να κάνει, συνέχιζε να μου μιλάει. Ανταλλάσουμε τηλέφωνα. Την παίρνω τρεις μέρες μετά και συγκεκριμένα ήταν Πέμπτη, ώστε να κανονίσουμε ΠΣΚ.
Ξ: Καλησπέρα.
HB7 Γεια σου, τι κάνεις;
Ξ: Καλά, μια χαρά, τώρα πριν λίγο μπήκα σπίτι απ' τη δουλειά.
HB 7 Α ωραία, πως ήταν η μέρα σου;
Ξ: (Της λέω). Εσύ;
HB 7: (Μου λέει).
Ξ: Σε πήρα για να κανονίζαμε κανένα καφέ να τα λέγαμε. Μιας και απ' ότι φαίνεται δεν προλάβαμε την πρώτη φορά να πούμε κάτι.
HB 7: Οκ, απλά επειδή βγαίνω συνήθως σαββατοκύριακα γιατί είμαι κουρασμένη απ' τη δουλειά, το Σάββατο έχω κάτι γενέθλια, την Κυριακή θα βγω το μεσημέρι με μια φίλη μου και το βράδυ, οπότε ίσως κατά το απόγευμα να καταφέρω να τα πούμε. Θα σε πάρω εγώ, οκ;
Ξ: Έγινε.

Μας το έπαιξε και βαρύ schedule. Το φάγαμε το άκυρο. Δε γαμ.... λέω. Σιγά τώρα. Πάμε παρακάτω στο επόμενο target.

Έλα όμως που το προφίλ της στο Facebook παρέμενε με μόνο δικές της photos και ανανεωνότανε ανά 10 μέρες. Μηδέν κοινωνική ζωή ή απλά δεν ασχολείται; Don't know.

Αλλά 3 μήνες μετά ξαναεμφανίζεται, αυτή τη φορά στο Facebook.

HB7: Γεια σου, τι κάνεις;
Ξ: Καλά, εδώ.
HB7: Σπίτι είσαι;
Ξ: Όχι, ακόμα γραφείο. Εσύ;
HB7: Σπίτι.
Ξ: Οκ.
HB 7: Κοίτα, απλά ήθελα να σου πω χίλια συγγνώμη που χάθηκα. Εγώ φταίω που εξαφανίστηκα. Γενικά δεν ήμουνα καλά τον τελευταίο καιρό κι είχα τα δικά μου.
Ξ: Χμμ, δηλαδή;
HB 7: Χώρισα από μία σχέση ενός χρόνου.
Ξ: Πόσο καιρό πριν;
HB7: Ένα εξάμηνο.
Ξ: Ε οκ, κανονικά δεν πρέπει να αφήνεις τον καιρό να περνάει
HB 7: Το ξέρω, ότι και να πεις έχεις δίκιο. Πάντως θα ήθελα να κανονίζαμε να τα λέγαμε. Όποτε θέλεις.
Ξ: Οκ, θα σε πάρω εγώ όταν είναι.
HB 7: Οκ έγινε!
Ξ: Σε αφήνω τώρα γιατί πρέπει (της λέω ότι έχω μια δουλειά και κάνω close).
HB 7: Οκ, θα τα πούμε.

Day 2
Μετά από...καμιά βδομάδα, την παίρνω τηλέφωνο. Έτσι να βράσει κιόλας. Δηλαδή εμείς μαλάκες είμαστε και μας θυμήθηκε μετά από μήνες; Μάλλον η καβάτζα της είμαστε αλλά δεν το λέμε παραέξω. Χτυπάει το τηλ δεν το σηκώνει. Περνάει η μέρα, κανένα σημάδι. Ε τα παίρνω κρανίο και 30 ώρες μετά την κάνω delete friend. Όχι θα κάτσω να μαλακίζομαι. Γενικά όποια δεν απαντάει στα μηνύματα και δεν σηκώνει τηλέφωνα την κάνω delete friend. Μαλακίες δεν σηκώνω. Την επόμενη το βράδυ στέλνει SMS.

HB7: Ελα, συγγνώμη που δεν το σήκωσα χθες. Δεν το άκουσα και είδα αργά την κλήση. Αν είναι θα σε πάρω εγώ αύριο, αν δεν με πάρεις εσύ πρώτος.
Ξ: Πάρε ότι ώρα θες.

(περνάει και η αυριανή μέρα αλλά...στις 21:00 καλεί).

HB7: Γεια σου τι κάνεις, (μπλα μπλα μπλα, ).
Ξ: (Κλασικές μαλακίες που πρέπει να πούμε για να μην καρφωθούμε). Για πες λοιπόν... (της πετάω και το μπαλάκι για να ρίξει τα μούτρα της).
HB7: Τι θα κανονίσεις το ΣΚ;
Ξ: Το Σάββατο μάλλον θα πάω με παρέα για ποτό στο Γκάζι. Εσύ;
HB7: Κι εγώ Σάββατο έχω κανονίσει με παρέα (κάπου μου είπε)
Ξ: Θα ήθελες να κανονίσουμε καφεδάκι προς (λέω περιοχή) τώρα που άνοιξε ο καιρός;
HB7: (μου λέει μέρος και που ειναι)
Ξ: Οκ, ξέρω, έχω ξαναέρθει προς τα εκεί.

Με αυτά και μ' αυτά έρχεται η πολυπόθητη στιγμή του καφέ. Βγαίνουμε, αράζουμε κι αρχίζουμε και γνωριζόμαστε. Της έκανα τις πόρτες (all-time classic favorite), την παίνεψα για την δουλειά της, είδα ενδιαφέρον, ρωτούσε αρκετά και η στάση του σώματός της ήταν προς εμένα. Δηλαδή στηριζόταν στον καναπέ και με τον αγκώνα της κρατούσε το κεφάλι.

Δεν της έκανα πολλά κοπλιμέντα για την εμφάνισή της. Τα μάτια της ήταν ωραία. Της είπα μόνο ότι "Εμείς οι δύο ταιριάζουμε σε διάφορα, όπως το ότι έχουμε παρόμοια μάτια και συγγενικά ζώδια". Στο τέλος της είπα επίσης απλά ένα "ωραίο φόρεμα" και that's it. Δεν ξέρω αν ήθελε να της τονώσω περισσότερο την αυτοπεποίθηση, γιατί το ίδιο βράδυ στο Facebook βρήκα ένα status update που είχε γραφτεί δύο μέρες πριν βγούμε και που έλεγε: "Δεν θέλω να είμαι με έναν που θεωρεί ότι συμβιβάζεται μαζί μου. Θέλω να είμαι με κάποιον που θα πιστεύει ότι με μένα δεν έκανε κανέναν συμβιβασμό".

Αυτό πήρε γύρω στα 8 likes, τα 5 από γυναίκες. Κλασικό κατινίστικο status, το οποίο βάζετε πολλές από εσάς, μαθαίνουμε τα προσωπικά σας και γελάνε μέχρι και τα smilies του chat. Οκ, εδώ είναι προφανές ότι κάποιος πρώην ή φρεσκο-φασωματίας γκόμενος με τουπέ, την έκανε αλοιφή και θεωρούσε ότι αξίζει να πάει με ένα ακόμα πιο μοντέλο στο πρόσωπο (γιατί σώμα είχε, μάτια είχε, μια χαρά κοπέλα ήτανε). Το προσπέρασα, δεν της το σχολίασα ποτέ κι ήρθε η ώρα για τον δεύτερο καφέ.

(Τρεις μέρες μετά τον καφέ της χτυπάω κλήση. Δεν το σηκώνει. Πάλι τις ίδιες μαλακίες αρχίσαμε βλέπω).
Το επόμενο απόγευμα μήνυμα. Είχε περάσει πάλι σχεδόν 24ωρο:
HB7.5: Έλα τώρα είδα την κλήση σου. Τι κάνεις;
Ξ: Καλά, μια χαρά. Πάντως απ' ότι βλέπω έχεις τσακωθεί λιγουλάκι με το κινητό σου.

(Ακόμα απαντάει. Μήπως ήθελε "από γιατρό και πάνω";)

Pickup Failed

ΥΓ. Συνεχίστε την κλάψα κι εμείς θα συνεχίζουμε να γελάμε.
ΥΓ2. Τουλάχιστον ο παππούς έζησε.