Καλά Χριστούγεννα

Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες του blog Καλά Χριστούγεννα και γενικότερα καλές γιορτές, όσο κρατήσουν για τον καθένα σας. Πάνω απ' όλα βέβαια υγεία και επιτυχίες σε προσωπικά και επαγγελματικά.

Είναι πλέον γεγονός ότι ειδικά στην Ελλάδα, από τις 24 Δεκεμβρίου μέχρι τις 6 Ιανουαρίου, οι γυναίκες είναι ανύπαρκτες. Κι αυτό γιατί:
- Θα πάνε στο χωριό τους (γιατί το ζήτησαν οι γονείς).
- Θα πάνε στο χωριό τους (γιατί σπουδάζουν στην πόλη και πρέπει να δουν την οικογένεια).
- Θα κάνουν ρεβεγιόν με τα σόγια (άρα μην τους τα ζαλίζεις 24 και 31 γιατί θα φας Χ)
- Θα πάνε σε γιορτές (έχουν να δουν: Τζένη, Χρήστο, Χριστίνα, Μάνο, Στέφανο, Βασίλη, Βασιλική, Φώτη, που μπορεί να είναι γονέας, αδερφός, ξάδερφος, μπατζανάκης, whatever αλλά πρέπει να πάνε).

Συνεπώς, αν έχεις 10% πιθανότητες να κάνεις κονέ, τότε συγχαρητήρια. Μόλις έμεινες με τα κέρατα του τάρανδου του Αη-Βασίλη στο χέρι. Τώρα έχεις 2% πιθανότητες. Πως σου φαίνεται; Κοινώς "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν...απ' το καλοκαίρι. Γιατί το χειμώνα όντως θα πεινάσουν".

Τι πανδημία, τι γρίπη, τι κατάντια, τι μαζοχισμός, τι αρρώστια, τι χολέρα, τι καρκίνωμα είναι αυτό το πράγμα, αυτή η λογική του "Πρέπει να την περάσω...ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ;"

ΟΧΙ άλλο κάρβουνο! Λυπηθείτε μας! Πήραμε μια κωλοάδεια για να πιούμε κανένα ποτάκι παρέα και φεύγετε οι μισές για το χωριό, οι μισοί με τις γκόμενες/γυναίκες στα εξοχικά και οι εναπομείνανες την βγάζουν με τα σόγια; Ε χέσε με τώρα. Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να κάτσουμε σπίτι και να βλέπουμε DVD; Να ανοίξουμε το Playstation; Η να ψαξουμε για κάνα μπάκουρο φίλο, κατά προτίμηση που να σπουδάζει Αθήνα και να είναι ξεκομμένος, που να δεχθεί να βγει για ποτάκι, έτσι για να πούμε ότι βγήκαμε;

Δηλαδή άντε, εσένα που θα πας στο χωριό σου γιατί έχεις να δεις τους δικούς σου κάνα εξάμηνο σε δικαιολογώ. Όχι αλήθεια, δεν σε παραξηγώ κάστανο. Τις άλλες πως να τις δικαιολογήσω; Περιμένετε να κάνει ο μπάρμπας σας τραπέζι για να φάτε γαλοπούλες, μαγειρίτσες, κοψίδια και σαλάτες; Σκεφτείτε το απλά. Θα έρθουν τα ξαδέρφια, θα πείτε τις ίδιες παπαριές που λέτε και στο Facebook (Πωπω, χαθήκαμε ρε Χρήστο, να "κανονίσουμε" καμιά φορά), θα 'ρθει καμιά άκυρη γιαγιά σε φάση "Πολύ κοντή φούστα φόρεσες παιδάκι μου, μαζέψου λίγο", θα σκάσει η άλλη η ξαδέρφη σου με την δεκάποντη γόβα και το σινολάκι να την δει το σόι και να πει στη μαμά "Πόσο ομόρφυνε η κόρη σου", θα 'ρθουν κι οι κουμπάροι να φάνε καλά, να τραβήξουν κανένα ρέψιμο, κανένα κλανίδι (από τα αθόρυβα), θα στρώσει όλο το σόι την τσόχα να παίξει χαρτάκι και ζήσαν αυτά κι εμείς καλύτερα. GREEK FAMILY λέμε!

Αυτά είναι Χριστούγεννα; Δηλαδή έχετε φάει 2-3 δεκαετίες στη μάπα με το ίδιο μοτίβο. Πόσο θα τραβήξει; Μια ζωή μέχρι να γίνετε ραμολιμέντα έτσι θα την παλέψετε; Όταν γιορτάζουν ή έχουν γενέθλια τα ξαδέρφια και οι θείοι δεν τους βλέπετε; Κι άλλο; Πόσες φορές ακόμη πρέπει να τους δείτε;

Οκ, θα μου πείτε "είσαι γκρινιάρης, μίζερος και εκτός πνεύματος Χριστουγέννων." ΟΧΙ! Δεν θυμάμαι στα Θρησκευτικά να μας μαθαίνανε το "Κάθε Χριστούγεννα να μαζεύεται όλο το σόι σας σε ένα τραπέζι!" Είπαμε, θα κάτσετε το σόι μία φορά, άντε δύο, μετά από λίγο θα την κάνετε για after με την παρέα. Μη το ξεφτιλίσουμε κιόλας. Γιατί άλλωστε τι είναι πιο ευχάριστο; Να ακούς τους παππούδες να λένε ιστορίες από τον πόλεμο και τους κουνιάδους να περηφανεύονται για την τσιπούρα που πιάσανε ή να παίζεις χαρτάκι με τα φιλαράκια σου και να βρεθείτε all together; Για βάλτο να δουλέψει λίγο. Απλά είναι θέμα συνήθειας κι όλοι το έχουν αφήσει στη μοίρα του. Χριστούγεννα=σόι. Το σόι μου μέσα λέω εγώ.

Στη χειρότερη πήγαινε στο τραπέζι, κάτσε δύο ώρες για το τυπικό να βγάλεις την υποχρέωση και μετά πουλελέ για ποτάκι όπου κάτσει. Το πιο σωστό απ' όλα αυτό είναι. "Ήρθαμε στις 8-9, φάγαμε, σκάσαμε, πήγε 11 το βράδυ, διακριτικός poulos". Κι όσα ξαδέρφια θέλουν ακολουθούν. Δεν θα βάλουμε και τη γιαγιά για ύπνο, ούτε θα πούμε ιστορίες στο μικρό μας ανηψάκι/ξαδερφάκι μέχρι να ταβλιαστεί στην κούνια. Έχουμε και δουλειές επιτέλους!

Σήμερα μπορώ να πω ότι βγήκα με μία παρέα μου απλά για να βγω. Απ' τη μία τα ζευγαράκια λέγανε τα δικά τους, απ' την άλλη οι φίλες μας κλαιγόντουσαν με τον κάθε random τύπο που τις έκλασε στη μάπα και πήγε να το γιορτάσει αλλού (λες και είναι το τελευταίο αρσενικό στον πλανήτη), στη μέση ο ξάδερφος που ξέμεινε από το ρεβεγιόν και τον κουβάλησα μαζί, ε το fail χτύπησε κόκκινο. Προς το τέλος της βραδιάς πέτυχα κατά τύχη κι έναν αναγνώστη και τελικά κατάλαβα ότι τελικά αυτό το ρημάδι το blog πρέπει να το διαβάζετε πολλοί.

Καλές γιορτές και ότι επιθυμείτε. Και κάντε και κανένα Like, Share, ότι σας βρίσκεται πρόχειρο τέλος πάντων. Έτσι για δωράκι. Το δικό μου δωράκι είναι οι παρακάτω Αη-Βασίληδες:

Για το 2012 εύχομαι πλήρη αποκατάσταση σε όλους τους τομείς. Θα έχουμε πάλι πολλά να πούμε.