Καφέ ΜΕ ΠΑΡΕΑ βγαίνετε ρε κορίτσια?

Η στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζω.

Ζούμε μεγάλες στιγμές. Πραγματικά το επίπεδό τους έχει ξεφτιλιστεί κι ο βαθμός βαρεμάρας, απραξίας και αγαμισιάς τις έχει βαρέσει κατακούτελα.

Πραγματικά δεν εξηγείται το φαινόμενο κατά το οποίο οι φίλες αρχίζουν ξαφνικά να απομακρύνονται στο άσχετο, χωρίς λόγο και αιτία. Το σκηνικό στράβωνει κάθε φορά για πολλούς και διάφορους λόγους, τους οποίους μόνο ένας γυναικείος εγκέφαλος μπορεί να τους σκεφτεί. Και θα τους αναλύσω εν συντομία.

Βαρεμάρα
Την έχω φίλη απ' τη σχολή και τελευταία έχει χαθεί. Όλο της λέω να κανονίσουμε κάτι παρέα να πούμε τίποτα αλλά την μία έχει διαβάσματα (μικρότερο εξάμηνο γαρ και τώρα τελειώνει), την άλλη βγαίνει με τους γονείς της, πάντως η μαλάκινση χτυπάει κόκκινο. Με τις φίλες της δε, βρίσκονται κυρίως στα σπίτια τους και λένε τα δικά τους. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε να τα πούμε κάνα δίμηνο. Μικρό το διάστημα και σίγουρα κάτι θα κανονιστεί, απλά το αναφέρω σαν προκαταρκτικό παράδειγμα πριν μπούμε στα βασικά.

Γκόμενα-παρτάκιας
Τη γνώρισα μέσω παρέας εδώ στη γειτονιά και φυσικά ως γειτονάκια ήταν λογικό να κανονίσουμε καφέδες, clubbing, μπουζούκια κτλ. Μια μέρα βγήκαμε για ποτό τετράδα, εγώ με φίλο κι αυτή με φίλη. Είχα ψιλιαστεί όμως ότι η φίλη μου ενδέχεται να με γούσταρε από πριν και άρα δεν ήταν και τόσο...θετική στη γνωριμία. Όντως βγήκα αληθινός. Άρχισα χαλαρή κουβεντούλα και γενικά χαλαρό μαρκάρισμα με τη φίλη της, απέφυγα όμως να ανταλλάξω τηλέφωνα για να το πάω όπως ήθελα. Είπα λοιπόν στη φίλη μου μετα από καμιά 10αριά μέρες να κανονίζαμε ξανά για καφέ. Το αποτέλεσμα; Να μου λέει "δε μπορώ/δεν έχω όρεξη", να μου δίνει το κινητό της φίλης της και τέλος να πετάει την ατάκα "Αν θέλετε κανονίστε οι δυο σας".

Για την ιστορία, δεν έκανα κάτι με την γνωστή της φίλης μου, απλά σας περιγράφω πολύ απλά πως μπορεί μια γκόμενα να στραβώσει για χ, ψ, λόγους. Το ίδιο επίπεδο ανταγωνιστικότητας δεν υπάρχει στους άντρες. Πραγματικά αν μια γκόμενα γουστάρει, κουνάει το δαχτυλάκι της και επιλέγει, χωρίς εμείς να πρέπει μετά να γκρινιάξουμε ή να επηρεαστούμε απ' την επιλογή της. Απλά θα δεχτούμε ότι "της άρεσε ο φίλος μας" και θα προχωρήσουμε στον επόμενο στόχο. Simple.

"Με έπιασε ένας πόνος..."
Η συγκεκριμένη..."φίλη", ήταν και η μόνη που είχε παιχτεί κάτι παλιότερα αλλά μιλάμε για ψιλά γράμματα. Anyway, είχαμε να τα πούμε κάτι λιγότερο από χρόνο και της είπα να κανονίσουμε για ποτάκι. Αυτή θα πήγαινε σε μια συναυλία με δύο φίλες της και μόλις τελείωνε θα ερχόμουνα εκεί να τις πάρω για ποτόι. Ειδοποιώ λοιπόν ένα φίλο μου και ξεκινάμε. Ε λοιπόν εδώ γίνεται το μυθικό. Την ώρα που έχουμε ΗΔΗ φτάσει και ψάχνουμε να παρκάρουμε, μου στέλνει...SMS (!) για να μου πει ότι "Η μία φίλη μου δεν έχει διάθεση και την άλλη την πονάει το πόδι της".

Δηλαδή έπρεπε να φτάσουμε στην ώρα του ραντεβού για να μας ρίξετε άκυρο; Μόλις σηκωθήκατε απ' τις θέσεις κατάλαβε η φίλη σου ότι την πονάει το πόδι της και η άλλη ότι δεν έχει όρεξη; Μιλάμε για καταστάσεις υψηλής μαλακίας, πρέπει να έχεις πάρει level cap στη μαλακία για να κάνεις σε κάποιον κάτι τέτοιο. Φυσικά έκτοτε ούτε που ασχολήθηκα, όπως κι εκείνη το ίδιο. Που και να έπαιρνε θα ίσχυε ατάκα του στυλ "Άμα θέλετε ελάτε απ' την περιοχή μου και ξεκινάμε από εδώ". Άμα θέλεις. Αν δεν θέλεις, σκιάχτηκε ο δεξιός μου όρχης και δε θα κοιμηθώ το βράδυ.

Κολλημένη με τον πρώην
Είπα να βγω με ένα φιλικό ζευγάρι και μια φίλη τους. Το αποτέλεσμα ήταν αφού καθόμαστε στο τραπέζι, ένα τέταρτο μετά χτυπάει το κινητό, η φίλη τους απομακρύνεται και ύστερα από λίγο μας ενημερώνει ότι θα έρθει ο πρώην της με το αμάξι να την πάρει να πάνε μια βόλτα. Πούτσες μπλε.

Τα είχε 3 χρόνια μαζί του και πρέπει να είχε χωρίσει γύρω στο καλοκαίρι. Εδώ λοιπόν ταιριάζει το Κόψε την κλάψα του πρώην. Δηλαδή έχασες ένα ποτό για να σε φασώσει ο πρώην και να πεις τις ίδιες μαλακίες μαζί του, απλά επειδή είστε ανασφαλείς κι έχετε οικειότητα στο γαμήσι. Περαστικά σας. Όχι ότι γούσταρα να κάνω κατάσταση μαζί της, μέτρια ήταν. Απλά ξενέρωσα κι έφυγα γιατί φανάρι δε λέει να κρατάς.

Είμαι πτώμα
Κλασική δικαιολογία μιας ακόμα φίλης μου που την ξέρω απ' το σχολείο. Όλο λέμε να κανονίσουμε κι έχουμε επίσης να τα πούμε κάνα δίμηνο. Το ένα Σάββατο είναι κομμάτια απ' τη δουλειά, το άλλο έχει περίοδο, το παράλλο λείπει τριήμερο...whatever. Κλείνω όμως όπως ανοίγω. Ότι κι αυτή είναι περίπτωση σαν την πρώτη. Κάποια στιγμή βγαίνετε μαζί αλλά αυτή η στιγμή αργεί πολύ και πρέπει απαραίτητα να είναι...Σάββατο.

Που καταλήγουμε
Στο ότι δεν βγάζεις άκρη. Στο ότι για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι οι γκόμενες και ειδικά οι ελλ(ε)ηνίδες είναι "ότι να 'ναι" και ότι το "άντρες δεν υπάρχουν" μόνες τους το λένε μόνες τους το ακούνε. Απόδειξη ότι το ποσοστό στις εξόδους είναι ΠΑΝΤΑ μεγαλύτερο στους άντρες τουλάχιστον κατά 2/3 (όταν ο πληθυσμός λέει άλλα).

Υπάρχει πιο ασφαλής τρόπος απ' το να κάνεις νέες γνωριμίες; Φέρνουμε τους φίλους μας, φέρνετε τις φίλες σας, γίνεται παιχνίδι. Απλό δεν είναι; Όχι. Γιατί δεν το θελετε, το αμελείτε, το αναβάλετε, άρα κλείνεστε στο καβούκι σας. Κι όσο κλείνεστε εσείςμ κλείνουν κι άλλες πόρτες γύρω σας.

Ας καταλάβουνε επιτέλους ότι στη ζωή τους έχουν μείνει κάτι λιγότερο από 20.000 μέρες ή για να το θέσω αλλιώς 2.800 Σαββατοκύριακα, μπας και αλλάξουν μυαλό! Και στα τελευταία 1.000 δεν νομίζω ότι θα έχουν πια την όρεξη να βγαίνουν, έτσι;