Το λαχείο!

Η γιαγιά μου λέει ότι "Το μεγαλύτερο λαχείο στον άντρα είναι η γυναίκα". Και δεν έχει άδικο.

Το έχω ξαναπεί ότι οι καιροί είναι ύπουλοι και δύσκολα βλέπεις σοβαρές γκόμενες στον ορίζοντα. Οι μεγαλύτεροι φίλοι μου σήμερα είναι 40, 32, 32 και 30. Από αυτούς, ο ένας 32άρης μόνο είναι παντρεμένος και οι άλλοι είτε μπάκουροι είτε σε πρόσφατη σχέση που ακόμα είναι νωρίς για να κριθεί.

Όποτε κάνουμε reunion και ξαναβρισκόμαστε με παλιούς συμμαθητές/συμμαθήτριες βλέπω ότι άντε 3-4 από κάθε τάξη να έχουν παντρευτεί. Και για μένα η δικαιολογία "περίοδος κρίσης" είναι απλά ΓΤΠ. Ξέρετε πολύ καλά τι φταίει! Φταίει αυτό που αποκαλώ "Σημείο 0".

Είναι το σημείο απ' όπου ξεκινούν όλα. Το 99% των αντρών για μένα γουστάρουν να κάνουν κάτι. Στις γυναίκες το ποσοστό παίζει. Ανάλογα με την περίοδο (εποχή) ή την άλλη περίοδο (που κουβαλάνε), ανάλογα με το πόσο μαλάκας ήταν ο τελευταίος που τους χώρισε κ.ο.κ. Παράγοντες από 'δω, παράγοντες από 'κει κι εμείς να λέμε "στα παπάκια μας, αν δουμε κάτι καλό δεν κολώνουμε".

Σε αυτή την περίπτωση λαχείου λοιπόν έχω τύχει τελευταία. Και το λαχείο θα πρέπει να το κυνηγάς. Αν δεν πας να παίξεις λαχείο τότε δεν θα κερδίσεις. Απλά τα πράγματα. Αν κάθεσαι σπίτι σου τα ΠΣΚ και μαλακίζεσαι βλέποντας ταινίες, παίζοντας games, παίζοντας 5x5 με φίλους ή δε ξέρω γω τι άλλο, χλωμό να βρεις γκόμενα (εκτός κι αν στο 5x5 σκάσει καμιά γυναικοπαρέα και γαμηθεί ο Δίας που λέει κι ο Μικρός Νικόλας).

Έμαθα να κυνηγάω κάθε πιθανότητα που παρουσιαζόταν μπροστά μου. Να δέχομαι κάθε πρόταση για καφέ, club, τα πάντα όλα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικά. Αναλυτικά (χωρίς οι μετρήσεις να είναι ακριβείας):
2009: Χωρισμός μετά από μεγάλη σχέση. 2 νέτα, 6 χυλόπιτες.
2010: Σχέσεις διάρκειας ενός μήνα. 5 νέτα, 22 χυλόπιτες.
2011: Πρώτο εξάμηνο ξηρασίας με 12 χυλόπιτες. Ανοίγω το blog. Ακολουθούν 2 νέτα και πρόσφατα ένα 3ο για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω.

Κυνηγάμε λοιπόν όπως είπα κάθε πιθανή περίπτωση. Δηλαδή καφέδες με φίλες που μπορεί να φέρουν φίλες, με συναδέλφους που μπορεί να σκάσουν με άλλη παρέα κτλ. Κονέ να γίνονται. Ένα βράδυ λοιπόν, με παίρνει τηλέφωνο ένας συνάδελφος κι επειδή τότε για καλή μου τύχη (κωλοφαρδία δηλαδή) έτυχε να απεργούν τα ΜΜΜ, μου κάνει "Έρχεσαι να με πάρεις από τα Village να με πας σπίτι; Είμαι με την αδερφή μου." και του λέω "Village ε; Και με την αδερφή σου, ε;" Φυσικά επειδή με έπιασε με τη μία μου λέει "Καλά χαλάρωσε, 8 χρόνια της ρίχνεις".

Σιγά την ηλικία σκέφτομαι και ξεκινάω κατά εκεί. Ήμουνα και φρεσκοχωρισμένος οπότε με έτρωγε η περιέργεια. Πάω και βλέπω ένα ωραίο πλάσμα. Πιάνουμε την κουβέντα στο αμάξι, τους γυρνάω σπίτι. Την άλλη μέρα μου κάνει στο MSN: "Φίλε δεν θα το πιστέψεις. Μου είπε ότι σε βρίσκει συμπαθητικό". Με τη μία την κάνω add στο Facebook, κανονίζουμε καφέ και από το 1ο ραντεβού πέφτουν και τα πρώτα γλωσσόφιλα.

Για να μην τα πολυλογώ, μετά από ένα μήνα έχω καταλάβει ότι εδώ κάτι πολύ σοβαρό παίζει. Γενικά επειδή στις περισσότερες σχέσεις μου είχα την ατυχία να μου κρατάνε ένα μήνα (για χ, ψ, λόγους), εκείνες που αργότερα κρατήσανε 1 χρόνο, 1.5 χρόνο ή 2 χρόνια, ε τις μυρίστηκα από τον πρώτο μήνα ότι θα κρατήσουν πολύ. Έτσι κι η συγκεκριμένη.

Ήταν αυτό που λέμε "Το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη χρονική στιγμή". Σας έχει τύχει ποτέ να είστε με γκόμενα και να σκέφτεστε ακριβώς αυτό που σκέφτεται η άλλη; Πόσο μάλλον όταν είναι ένα τελείως άσχετο πράγμα. WTF, τηλεπάθεια έχουμε, σκέφτομαι; Η πιο συγκεκριμένα να στέλνετε μήνυμα ή να παίρνετε τηλέφωνο την ίδια στιγμή; Να έχετε τις ίδιες συνήθειες, τα ίδια μουσικά γούστα και να ταιριάζετε full ζωδιακά; Θα μου πεις "Καλά εσύ γουστάρεις τον εαυτό σου σε θηλυκή έκδοση;" Και πολύ απλά απαντάω ότι σκέψεις του τύπου "τα ετερώνυμα έλκονται" και λοιπές μαλακίες που ακούω είναι άκυρες. Η θα είσαι στο ίδιο μήκος κύματος ή γάμα το, ψάξε κατευθείαν για αλλού.

Λες "εντάξει, κάποιος μου κάνει πλάκα τώρα, δε παίζει. Πως είναι δυνατόν να είναι η συγκεκριμένη μόνη της;" Κι όμως, τύχαινε όλο αυτό τον καιρό να πέφτει πάνω σε μαλάκες. Κι αν την ρωτήσεις τι ψάχνει, παρότι είναι κουκλί δεν θα σου πει τίποτα το τρελό. Ούτε θεογκόμενους βάζει στο μάτι, ούτε λεφτάδες, ούτε τίποτα. Low profile. Κάπου εκεί αναρωτιέμαι ότι πρέπει να είσαι πολύ κωλόφαρδος για να σου τύχει ένα τέτοιο λαχείο. Γιατί όταν κοιτάω τις φίλες της και τις φίλες μου και βλέπω τις μισές να είναι ψωνάρες και τις άλλες μισές να ψάχνουνε τον ιππότη πάνω στο άσπρο άλογο, τότε καταλαβαίνω ότι η συγκεκριμένη είναι φαινόμενο και τέτοια κελεπούρια δεν τα αφήνεις απ' τα μάτια σου ούτε για αστείο.

Anyway, πολλές φορές σκέφτομαι ότι στις μέρες μας, με τις ανορεξικές και τις πεταλουδίτσες (τα δύο άκρα) να αυξάνονται και τα καλά κορίτσια να λιγοστεύουν, θα πρέπει πραγματικά να έχεις το κοκκαλάκι της νυχτερίδας για να σου τύχει ένα τέτοιο κελεπούρι. Κι όποιος διαφωνεί με το τελευταίο θα πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσει το επόμενο άρθρο γιατί εκεί είναι που θα σας πέσει το σαγόνι στο πάτωμα.