Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Οι εξαφανισμένες

(e-mail αναγνώστη)

Καλησπερα. Ονομαζομαι ***** κι ειμαι κι εγω ενας απο εσας (ωπα! σα group therapy ακουστηκε). Εγραφα παλιοτερα στο blog *************, σε διαβαζω καιρο και πρεπει να σου πω οτι τετοια θεματα δεν ειχαμε ποτε ενω κανονικα θα επρεπε. Βεβαια δεν εχω περασει απο τη δικη σου φαση δηλαδη να γινεται της πουτανας με τα ανωνυμα σχολια μπορει γιατι εδω το θεμα ειναι αλλο.

Θα σου πω λοιπον πως βλεπω εγω τα πραγματα. Λενε εδω και χρονια οι γυναικες οτι δεν τις καταλαβαινουμε. Γιατι οι ιδιες μπορουν να καταλαβουν τον εαυτο τους? Ημουνα εναμιση χρονο με μια και χωρισα φετος στις αρχες. Μου ειχε κανει τη ζωη κολαση απο τη γκρινια κι απο ενα σημειο και μετα της φταιγανε ολα. Μεχρι πριν βεβαια ηταν λιγες οι φορες που ειχα κατι σοβαρο. Ενταξει ειχα περασει σιγουρα απο φασεις οπου δε με ενοιαζε και τοσο. Αλλα επειδη τωρα ειμαι 29 και τα τελευταια χρονια ειπα να το σοβαρεψω λιγο τελικα καταλαβα οτι δεν τις βρισκεις πουθενα.

Θα σου πω ενα παραδειγμα. Το καλοκαιρι ημουνα με μια για περιπου 20 ημερες. Φαινοτανε πολυ καλή. Χωρις να λειπει κανεις μας διακοπες αντε μια εβδομαδα να εφυγε ο καθενας, ξαφνικα κι ενω ολα πηγαιναν οκ αρχιζω να την παιρνω τηλεφωνο και δεν το σηκωνε. Στελνω μηνυμα μετα απο λιγες ωρες δεν απανταει. ξαναπαιρνω την επομενη μερα τιποτα. Ωσπου μετα απο μια βδομαδα ερχεται μηνυμα στο κινητο μου και λεει "Σορρι που εξαφανιστηκα αλλα μου ετυχε κατι σοβαρο οικογενειακο και δε θα μπορεσω. Λυπαμαι. Θα σε παρω μολις μπορεσω". Οπως καταλαβαινεις ακομα με παιρνει!

Αλλα δεν ειναι μονο αυτη. Πριν απο κανα δυο χρονια μια αλλη ειχε επισης εξαφανιστει. Το θεμα ειναι οτι πριν εξαφανιστει δεν ειχε γινει κατι στραβο. Δηλαδη ειχες την εντυπωση οτι ολα πηγαιναν καλα.

Τι παθαινουν; Η μαλλον τι πινουν και δεν μας δινουν; Γιατι πραγματικα πουλανε τρελα εδω περα ρε φιλε! Οτι κι αν τους τυχει μπορει να εξαφανιστουν απ τη μια μερα στην αλλη. Η βλεπουν κατι στραβο και τρελαινονται χωρις λογο. Γιατι; Γιατι μας δουλευουν και γιατι οποτε θελουν μας εχουν στο χερι τους. Οποτε φταιμε κι εμεις που τις παρακαλαμε και δεν τις γραφουμε εκει που πρεπει.

Αυτα ειχα να πω και μη βγει καμια και πει οτι αυτα δεν υπαρχουν. Οπως σας φαινονται εσας περιεργα αυτα και νομιζετε οτι ολοι ειναι μαλακες ετσι κι εμας μας φαινεται περιεργο και σας θεωρουμε ολες ξενερωτες. πολυ σωστος ο τιτλος του blog. και μαλιστα ακομα κι αν οι μισες απο εσας ειναι σωστες τοτε το 99% ειναι σιγουρα ξενερωτες.

4 σχόλια:

  1. Πες μου σε παρακαλω: Το όνομα αρχίζει από φωνήεν; Όπως βλέπεις δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Αν όντως αρχίζει από φωνήεν θα γίνω πιο συγκεκριμένος σε email. Σε ικετεύω πες μου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου που λέει ο λόγος. Ή αν το δει ο συντάκτης του email, ας μου πει παρακαλώ! Επίσης, το μπλογκ άρχιζε απο ένα από τα πρώτα 5 γράμματα του Αγγλικού αλφαβήτου; Η ηλίκια ταιριάζει... Η περιγραφή με τους ανώνυμους... Αν όντως το έφραψε αυτός που νομίζω, φοβόμουνα μην έχει πεθάνει! ΟΚ, όχι μην έχει πεθάνει, καθώς ανέβασε στο youtube του βίντεο το Μάιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι καμία σχέση. Από σύμφωνο είναι. Μην αγχώνεσαι! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Thx! Απλά ταίριαζε η ηλικά και το στυλ γρφής, και τα γραμματα στα ονόματα! Σύμπτωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή