Χαμηλώστε τις απαιτήσεις!

Τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει την μπάλα εντελώς και πάμε από το κακό στο χειρότερο.

Ξέρω ένα πράγμα. Ότι από τα παλιά τα χρόνια, όλοι μας ξέραμε τι θέλαμε. Γούσταρες κάποια; Σε γούσταρε; Της το έλεγες, ανταποκρινόταν, τελείωνε το θέμα. Τώρα ο καθένας ψάχνει...δεν ξέρω κι εγώ τι ψάχνει.

Κάθε εποχή έχει τα δικά της. Αν δείτε παλιές ελληνικές ταινίες εκεί όπου όλοι οι άντρες φερόντουσαν ως gentleman και μιλάγανε στις γυναίκες στον πληθυντικό, θα δείτε μια άλλη κουλτούρα. Την δεκαετία του '80 που ξεκίνησαν οι ντίσκο, ο παλιός ρομαντισμός χάθηκε, αλλά τουλάχιστον ο κόσμος ήτανε χύμα και ήξερε τι ήθελε. Το ήξερε και την δεκαετία του '90 κι αυτό το επιβεβαιώνω κι ο ίδιος γιατί εκεί πρόλαβα να ζήσω για λίγο μια εφηβεία. Τα τελευταία χρόνια όμως, ειλικρινά έχει πέσει τόση "μαλακία" που άνετα μπορούμε να χαρακτηριστούμε ως "η εποχή της μαλακίας" κι αυτό γιατί αμφότερα τα δύο φύλα δεν ξέρουν τι θέλουν.

Πρώτες και καλύτερες θα πιάσω τις ξενέρωτες, για τις οποίες άλλωστε αφιέρωσα ολόκληρο blog όπως βλέπετε. Θυμάμαι πέρυσι μια περίπτωση όπου ήμουνα με ένα φίλο σε club. Την πέσαμε σε τέσσερις 20άρες πολύ διακριτικά. Ήτανε γύρω στα 20. Ενώ βγαίνανε φωτογραφία με την ψηφιακή πετάω το κλασικό "Θέλετε να σας βγάλω όλες μαζί;" Ε τις τράβηξα κανα δυο (φωτογραφίες πάντα) κι εκεί πιάσαμε την κουβέντα για πολύ ώρα. Φεύγοντας αντάλλαξα τηλέφωνα με εκείνη που μου είχε τραβήξει περισσότερο την προσοχή, καθ' ότι οι άλλες δεν λέγανε και τίποτα. Την άλλη μέρα λοιπόν παίρνω τηλ. λέμε τα κλασικά "Τι κάνεις" κτλ και την ρωτάω αν θα ήθελε να πάμε για καφέ. Και μου απαντάει το κουφό "Δεν μπαίνω σε αυτοκίνητα αγνώστων!".

Κάπως έτσι για κλωτσιές είστε και οι περισσότερες σήμερα. Από όσες βγαίνουν έξω, 9 στις 10 δεν θα κάνουν τίποτα με κάποιον άγνωστο, όσο καλά κι αν τις προσεγγίσει. Θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι από παρέα. Λες και θα αγοράσουν αμάξι και θα τις νοιάξει αν θα είναι κούτας ή από μάντρα. Άλλες δεν θα σου δώσουν καν τηλέφωνο ή θα τους δώσεις εσύ και θα σε συνδέσουν με Κάιρο, ενώ άλλες θα σου κόψουν τον αέρα με το που θα πας να μιλήσεις. Έχω δει μέχρι και γκόμενα να την κοζάρει ένας μία ώρα κι όταν άρχισε να την πλησιάζει δεν άνοιξε καν το στόμα του, γιατί του έκανε νόημα με το χέρι "μεταβολή 180 μοίρες!" Για τέτοιο άκυρο από τα αποδυτήρια μιλάμε.

Η πλάκα είναι ότι οι ίδιες γκόμενες βγαίνουν και λένε παπαριές στις φίλες τους "Δεν υπάρχουν άντρες σήμερα" και κάτι τέτοια. Ε πως θέλεις μωρή να γνωρίσεις τον άντρα; Να σου κάνει προξενιό η μάνα σου; Η φίλη σου; Κανένας ξάδερφός σου; Να έρθει κανένας λεφτάς να παρκάρει την Lamborghini έξω απ' το μπαρ να γουστάρεις και ξαφνικά να πει ένας από την παρέα "Τον ξέρω" κι εσύ αμέσως "Θα μου τον γνωρίσεις;" (μη γελάτε, κάτι τέτοια γίνονται).

Οι απαιτήσεις των γυναικών αλλάζουν ανάλογα με την περίοδο. Μία φοιτήτρια πρώτου έτους για παράδειγμα θα κοιτάξει πιο εύκολα τον τελειόφοιτο. Σου λέει έχει περάσει από την φάση μου, με καταλαβαίνει. Άμα της ρίχνεις 10 χρόνια πιθανότατα θα σου ρίξει άκυρο γιατί θα σε θεωρήσει...άλλου ενδιαφέροντος. Αντίστοιχα μία δημοσιογράφος θα καραγουστάρει τον διευθυντή ειδήσεων του καναλιού, η χορεύτρια τον καθηγητή της και πάει λέγοντας. Τώρα αν η ίδια γκόμενα 25αρίσει και περάσει στη φάση "Πρέπει να δουλέψω, να ανεξαρτητοποιηθώ κάποια στιγμή" κτλ. τότε μετράνε άλλα πράγματα. Πόσα λεφτά βγάζει ο άλλος, αν μένει μόνος του, αν είναι ψηλός και σωματαράς, αν μετράει στους γύρω του, αν τον ξέρουν οι φίλες της κ.ο.κ.

Γενικά μαθαίνει όσο πιο πολλές πληροφορίες μπορεί για το άτομό του πριν κάνει κάτι. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι ακριβώς εκεί. Αφού αρχίζει και δοκιμάζει τον καθένα και δει ότι της κάθονται ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε μαλάκες, στο τέλος ξενερώνει τόσο πολύ που λέει "Έτσι είστε; Καλύτερα μόνη μου". Από εκεί έχει δημιουργηθεί το κίνημα "Δεν γουστάρω". Πως είναι το "Δεν πληρώνω"; Ε κάτι αντίστοιχο.

Όσες είναι ταγμένες στο "Δεν γουστάρω" υποβοηθούνται από τις φίλες τους. Δηλαδή άπαξ και μία παρέα 3-4 γυναικών βγαίνει έξω μόνη της και το διασκεδάζει, είναι λίγο χλωμό να κάνει κάτι σοβαρό μία από αυτές. Ακόμα κι αν της κάτσει ο γκόμενος, τότε στην πρώτη ευκαιρία που θα θέλει να βγει με τις φίλες της κι ο άλλος θα την θέλει αποκλειστική, θα του ρίξει ένα άκυρο γιατί οι φίλες της θα την τρελάνουν στην γκρίνια.

Στους άντρες ξεχάστε τις απαιτήσεις που διαβάσατε πιο πάνω. Εμείς πάμε στην λογική "Είσαι ωραία; Δεν γκρινιάζεις; Άρα μου κάνεις". Δηλαδή η πιθανότητα να πάει μία πολύ όμορφη να δείξει ενδιαφέρον σε έναν ελεύθερο κι αυτός να μην της κάτσει, πραγματικά δεν παίζει! Βέβαια απ' την άλλη οι άντρες βαριούνται πιο εύκολα από τις γυναίκες, γι' αυτό και έχουν χαμηλότερες απαιτήσεις. Αλλά τουλάχιστον άμα φοβάσαι ρε κοπελιά μην στην κάνει ο άλλος, τουλάχιστον ρώτα τον από την αρχή να έχεις και την συνείδησή σου ήσυχη.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες απογοητεύονται εύκολα και τρώνε σκάλωμα. Κι άμα τις πετύχεις σε περίοδο που τρώνε σκάλωμα, τότε ακόμα κι αν καλύπτεις τις απαιτήσεις τους, θα σου ρίξουν άκυρο όποιος κι αν είσαι. Άσε που νομίζουν ότι όσο περισσότερους "πάρουν" τόσο πιο αρνητικά θα μετρήσει στην εικόνα τους. Είτε έχεις πάει μωρή με 5, είτε με 15, εμένα τι με νοιάζει; Θα κάτσω να σε ρωτήσω πόσους πρώην είχες ή μήπως θα βγούμε μαζί τους για καφέ;

Γιατί κατεβάζετε ρολά όταν εμείς είμαστε πάντοτε ανοιχτοί σε προτάσεις; Δηλαδή τα κορόιδα της υπόθεσης είμαστε;

Εκεί που πραγματικά γελάμε είναι όταν όσες το παίζουν δύσκολες αρχίζουν να 30αρίζουν. Έχω τέτοιες φίλες λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30 που πραγματικά παρακαλάνε για λούτσο! Αλλά τότε με έναν σκασμό ρυτίδες, ποιος θα γυρίσει να τις κοιτάξει σοβαρά; Άντε το πολύ πολύ κανένας 35άρης. Γιατί όποιος είναι από 30 και κάτω "θα τους ρίξει 1-2" και θα φύγει.

Κάπου εκεί μετανιώνετε όλες σας για τα χρόνια που μας ρίχνατε χυλόπιτες και το παραμυθάκι τελειώνει. Και οι απαιτήσεις αρχίζουν να πέφτουν...απότομα.