Πήγα στην Πολωνία, γάμησα καλά και χώρισα

Αλλά θα έπρεπε να είχα πάει...ελεύθερος.

Τον Αύγουστο τα έφτιαξα με μια Πολωνέζα σε γνωστό νησί και στη συνέχεια την έφερα στην Αθήνα. Έκτοτε τέθηκε θέμα συζήτησης του πως θα συνεχίσουμε ακριβώς.

Δείτε το 1ο μέρος όπου την καμάκωσα σε γνωστό νησί.
Δείτε το 2ο μέρος όπου την έφερα στην Αθήνα.

Της είπα ότι θα μπορούσα και να δουλέψω στο εξωτερικό και ότι γενικά ψάχνομαι. Και την ρώτησα μάλιστα "Αν επιλέξω να πάω σε μια ευρωπαϊκή χώρα θα ερχόσουν;" για να πάρω την απάντηση "Όπου πας φυσικά και μπορώ να έρθω και να μείνουμε μαζί".

Γενικά ήμουνα πολύ γλυκός και τρυφερός μαζί της και γούσταρε, καθώς οι Βόρειες είναι κάπως...ψυχρές όπως θα ξέρετε (ειδικά όσοι έχετε μπλέξει στο παρελθόν). Το να μείνω στην Πολωνία το αποκλείω ως σενάριο λόγω μισθών. Επομένως πέρασα από συνεντεύξεις σε 3 εταιρείες από 2 διαφορετικές χώρες. Δεν έκατσε κάτι που να μου δίνει περισσότερα χρήματα από αυτά που παίρνω εδώ άρα μείναμε όπως είμαστε. Να σημειώσω ότι γενικά ψαχνόμουν για να φύγω και έχω πολλούς φίλους που μου την έχουνε κάνει (ειδικά προς Αγγλία και Γερμανία) οπότε δεν τίθεται θέμα...μουνοδουλίασης. Το έψηνα εύκολα. Περισσότερα φράγκα, μικρότερη φορολογία κτλ.

Πάμε στην Πολωνία λοιπόν
Τελικά πήγα Πολωνία στη Βαρσοβία για να τα πούμε. Είχα κλείσει εισιτήρια από νωρίς μαζί με την σχετική άδεια και έκατσα μία εβδομάδα. Από την στιγμή που είχε έρθει Ελλάδα, 2,5 μήνες μετά όφειλα να την δω. Μου είχε πει άλλωστε ότι θα έρθει για Χριστούγεννα πάλι Αθήνα και κάπως έτσι μέχρι να δούμε σε ποια χώρα θα μείνουμε θα μοιράζαμε την απόσταση. Το πρόβλημα είναι ότι ανησυχούσα γιατί αυτούς τους μήνες ήταν ψυχρή. Λίγα μηνύματα στο chat του Viber, λίγες κλήσεις, όταν μιλούσαμε με κάμερα δεν καθότανε πάνω από 20 λεπτά ("δεν είμαι των social media") και γενικά...δεν την έβλεπα ενθουσιασμένη. Και δεν είμαι σε φάση απλά να "περνάω καλά" και μαλακίες. Δεν με παίρνει χρονικά. Πρέπει να βρω κάτι σοβαρό να καταλήξω κι εγώ κάπου.

Επειδή τυχαίνει να έχω ένα φίλο στην Πολωνία με υποδέχθηκε ο ίδιος στο αεροδρόμιο, για να μου δείξει και πως θα πάω στο ξενοδοχείο. Με την Πολωνέζα δώσαμε ραντεβού κατευθείαν στο ξενοδοχείο για να μην μπερδευτώ. Δεν έμενε μέσα στη Βαρσοβία αλλά λίγο έξω από την πόλη.

Η πρώτη...αντίδραση
Πήγα εκεί και από την πρώτη στιγμή ένιωσα στο πετσί μου τι θα πει...κρυόκωλη γκόμενα. Της είχα κλείσει ξενοδοχείο 3 αστέρων το οποίο ωστόσο βρίσκεται κοντά σε τερματικό σταθμό του μετρό, όπου χρειάζεσαι και ένα λεωφοριάκι/ταξάκι για λίγες στάσεις. Η πρώτη της αντίδραση όταν μπήκε στο δωμάτιο ήταν αυτή:

(Ακολουθεί μετάφραση από τα αγγλικά στα οποία μιλάμε)
Ξ: Heyyy...επιτέλους (τρέχω να την αγκαλιάσω).
Π: (Πετάει την τσάντα της στο κρεβάτι). Ουφ, έχω τα νεύρα μου.
Ξ: Δεν καταλαβαίνω...μαζί μου;
Π: Πιο μακριά δεν μπορούσες να βρεις ξενοδοχείο; Στην άλλη άκρη της πόλης;
Ξ: Ε οκ ρε μωρό μου, δεν ξέρω την πόλη, αυτό βρήκα, είναι 3 αστέρων και είναι πολύ ωραίο. Αντί να έρθεις στην αγκαλιά μου που έχω να σε δω τόσο καιρό...τι αντίδραση είναι αυτή;
Π: (Δεν μιλάει...κάθεται στο κρεβάτι).
Ξ: Τέλος πάντων, πάμε να φάμε και να δω την πόλη;
(Σημείωση: Ήταν ήδη βράδυ γιατί η πτήση μου είχε αργήσει)
Π: Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη και έχω κοιμηθεί λίγες ώρες. Με ξεθεώσανε στην δουλειά. Please πήγαινε εσύ με τον φίλο σου να σου δείξει την πόλη.
Ξ: Καλά έχουμε μια εβδομάδα μπροστά μας και θα κάτσεις μέσα; Έλα, θα κοιμηθούμε μετά (δεν σηκωνόταν με τίποτα).
Π: Όχι, δεν μπορώ αλήθεια. Πήγαινε με τον φίλο σου.
Ξ: Καλά anyway. Δεν θα αργήσω.

Και όντως δεν άργησα. Πήγαμε την βόλτα μας με τον φίλο μου, είδαμε ένα γαμάτο bar, ήπιαμε τα ποτά μας, φάγαμε (έσκασα στο φαγητό μιλάμε). Εκεί πέρα μιλάμε γνώρισα ΤΙΣ μουνάρες. Για καλή μας τύχη πέτυχε μια γνωστή του και πιάσαμε την κουβέντα. Μέγιστος γύπας ο φίλος μου, κατάφερε από γνωστή που δεν τον θυμότανε καλά, να κάνει το connection και να πάρει τηλέφωνο και Facebook από φίλη της που φάνηκε να ψήνεται. Εγώ μιλούσα με μια άλλη φίλη της, HB 7.5 κάτω από την δικιά μου που είναι HB 8.5 και ακόμα πιο κάτω...σε ύψος (1.65 στο μέσο όρο τους έναντι 1.72 της δικιάς μου). Φαινόταν όμως καυλιάρα και έτοιμη για όλα, ενώ είχε και βυζάρες, λίγο μεγαλύτερες από αυτές της δικιάς μου. Μόλις έμαθε ότι έχω γκόμενα και με περίμενε στο ξενοδοχείο...ζήλεψε! Πήρα το pre-selection βλέπετε...μετά ρωτούσε λεπτομέρειες για το πως γνωριστήκαμε κτλ. Αν ήμουν μόνος μου θα περνούσα καλά.

Έλλειψα κάπου 2,5-3 ώρες, δηλαδή γύρισα στο ξενοδοχείο στις 23:30. Το μωρό είχε ήδη κοιμηθεί!

Κλασικά μου είχε γυρίσει κιόλας πλευρό για να κοιτάει από την άλλη μεριά του κρεβατιού. Αυτό μου το έκανε πάντα και στην Αθήνα.
Ξ: Πρώτο βράδυ και δεν θα κάνουμε ζουζουνιές;
Π: (Με πολύ χαμηλή φωνή) Κοιμάμαι, είμαι πτώμα.
Ξ: Okay.
Και βάζω το 20ποντο καυλί μου στο κωλομέρι της το βελούδινο, έτσι να το αισθανθώ. Το χαϊδεύω, της χαϊδεύτω τις ποδάρες της και μετά από λίγο της βάζω δάκτυλο. Καύλωσε. Την πιάνω και την ξεσκίζω στο σεξ σε ένα σωρό στάσεις. Ήρθα Πολωνία για να πάρω το διπλό μωρή κάρχια και θα το πάρω.

Όχι μόνο δεν ήταν ψόφια αλλά τελείωσε κανονικά. Βέβαια για δεύτερο γύρο...ούτε λόγος η ξενέρωτη. Που η πρώην μου 3 χρόνια ξεσκιζόμασταν για 3 γύρους και ήθελε κι άλλο η αχόρταγη. Τι είναι αυτές οι βόρειες ρε πούστη μου; Που μπλέξαμε;

Πως κύλισε η εβδομάδα
Την επόμενη ημέρα βγήκαμε για να μου κάνει ξενάγηση στην πόλη. Πήγαμε για φαγητό, το βράδυ για καφέ, περάσαμε ωραία. Στον καφέ στην αρχή δεν ήθελε να κάτσει δίπλα μου, γιατί ήθελα να την έχω αγκαλιά, αλλά απέναντί μου, δήθεν για να με βλέπει. Με τα χίλια ζόρια την έπεισα να κάτσει δίπλα μου. Πάντως είχε και το δεύτερο βράδυ σεξάκι. Την τρίτη ημέρα είδα κι άλλα αξιοθέατα, ωραία πόλη γενικά, ίσως και να μπορούσα να μείνω, who knows. Απλά τον χειμώνα θα δάγκωνα σίγουρα το καυλί μου από το κρύο. Πήγαμε και στα μαγαζιά να πάρω σουβενίρ. Το τρίτο βράδυ που βγήκαμε έφερε στο θέμα μας η κουβέντα για τις σπουδές της:
Ξ: Πόσα χρόνια σπούδασες;
Π: Πέντε.
Ξ: Σε δημόσια ή ιδιωτική σχολή;
Π: Ιδιωτική.
Ξ: Και με τα δίδακτρα τα κατάφερες καλά; Δούλευες παράλληλα ή τα πλήρωναν οι δικοί σου.
Π: Ουφ...ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.
Ξ: Για πες...
Π: Τα πρώτα 3 χρόνια πλήρωναν οι δικοί μου. Μετά...άλλοι άντρες. (είπε την φράση "other men").
Ξ: Άλλοι; Τι φάση;


Μου πέρασε από το μυαλό ότι η γκόμενα εκδιδόταν για να πληρώσει δίδακτρα. Βρε μπας και έμπλεξα πάλι με πουτανάκι;

Π: Ε τι να σου πω τώρα;
Ξ: Καλά πως δέχτηκες να σου πληρώνουν τα δίδακτρα άλλοι; Γιατί δεν δούλευες η ίδια;
Π: Αφού το αγόρι μου προσφέρθηκε να τα πληρώσει γιατί δεν ήθελε να δουλεύω και ήθελε να με βλέπει περισσότερο τότε γιατί να μην τα πληρώσει;

Άκου νοοτροπία που την έχουν τα πουτανάκια!

Ξ: Είπες "Πλήρωναν άλλοι άντρες". Ποιοι άλλοι;
Π: Άλλος ("Other man"). Sorry, μπερδεύτηκα.
Ξ: Αυτό...άμα θέλουμε το πιστεύουμε γιατί υπάρχει και το language gap! Ήταν ο πλούσιος από τους τρεις που είχες;
Π: Ναι.

Το βράδυ μου το έπαιξε ψόφια και χασμουριότανε οπότε δεν είχε σεξάκι. Καλά μετά από αυτή την κουβέντα...το περίμενα να σας πω την αλήθεια.

Την τέταρτη ημέρα αφού το πρωί ξυπνώντας της έριξα έναν γερό πούτσο με τις καύλες που είχα μαζέψει από την προηγούμενη, επιλέξαμε το βράδυ να βγούμε παρέα, με αυτήν, τον φίλο μου και μια ξαδέρφη του, έτσι για να μην κρατάει το φανάρι. Η ξαδέρφη του φίλου μου ήταν πιο πολύ προς Πολωνέζα παρά προς ελληνίδα και δεν θυμότανε και πολλά από ελληνικά. HB8 δυνατό. ΕΜΠ1. Ξανασκέφτομαι ότι τόσο ξενέρωτη που είναι η δικιά μου μήπως να ερχόμουνα μόνος στο Βαρσοβία γιατί έτσι θα περνούσα καλύτερα; Το βράδυ πάλι δεν είχε σεξ. Έβαλε να δει ταινία! ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ ΤΩΡΑ; "Ήρθα Πολωνία να σε δω κι εσύ βλέπεις ταινία;" της λέω. Και έκατσε από την απέναντι μεριά του κρεβατιού, προφανώς...για να μην την γαμήσω.

Με τα πολλά συμπληρώνεται η εβδομάδα κύριοι και ενώ γνωρίσαμε πολλά μπαρ, φάγαμε, χορέψαμε και περάσαμε καλά, φτάνουμε στην τελευταία βραδιά μου στην Πολωνία. Την επόμενη ημέρα θα γυρνούσα στην Ελλάδα με μεσημεριανή πτήση. Αυτή βάζει λοιπόν το τελευταίο βράδυ πάλι την ίδια ταινία και κάθεται πάλι από την απέναντι μεριά του κρεβατιού. Έχω ξενερώσει τελείως! Δεν κάνω καν κίνηση! Άντε και γαμήσου! Έχω αξιοπρέπεια!
Π: Πέρασες καλά; Σου άρεσε η πόλη;
Ξ: ... (δεν απαντάω)
Π: Λέγε.
Ξ: ... (δεν απαντάω)
Π: Θα μου πεις;
Ξ: Καλή η ίδια ταινία...για δεύτερη φορά; Ποιον κοροϊδεύεις;
Π: Τι σε πειράζει;
Ξ: Δεν ήρθα από άλλη χώρα για να δω μια κρύα γκόμενα που να κάνει δήθεν ότι με θέλει. Είσαι απαράδεκτη.
Π: Τι είναι αυτά που λες; Γιατί το λες αυτό;
Ξ: Γιατί προφανώς κάθε ζευγάρι κάθεται στην ίδια μεριά του κρεβατιού.
Π: Για να βλέπω ταινία το έκανα.
Ξ: Whatever, ότι πεις! Συνέχισε να με κοροϊδεύεις (της λέω και γυρνάω κεφάλι από την άλλη).
Π: (Μετά από 5 λεπτά και ενώ με έχει δει στεναχωρημένο έρχεται και με αγκαλιάζει στο κρεβάτι, από την πάνω μεριά όπου ήμουν) Έλα μην είσαι έτσι, συγγνώμη.
Ξ: Δεν θέλω να φύγω έτσι (της λέω και αγκαλιαζόμαστε).

Της ρίχνω έναν πούτσο γιατί έχω καταλάβει ότι μάλλον θα είναι το τελευταίο μου βράδυ μαζί της. Τελείωσε δύο φορές. Την ξέσκισα. Τελευταία φορά που πιάνω το βελούδινο δερματάκι και το εκμεταλλεύτηκα.

Την επόμενη ημέρα την αποχαιρέτισα μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Π: Φεύγεις; Να έρθω μέχρι το αεροδρόμιο;
Ξ: Δεν υπάρχει λόγος. Έχω καταλάβει ότι ψάχνεις κάτι άλλο...μάλλον με πιο πολύ χρήμα.
Π: Ουφ...έλα τώρα μην αρχίζεις.
(Την φίλησα κι έφυγα. Γυρνώνας στην Αθήνα είδα ένα μήνυμα στο Viber "Είσαι ακόμα στην Πολωνία ή έφυγες;" με sad face. Είχε σκεφτεί να έρθει στο αεροδρόμιο να με βρει. Δεν έπιανα Internet εκεί που ήμουν. Δεν είδα το μήνυμά της ούτε τις κλήσεις της γιατί μόνο μέσω Viber μιλούσαμε για λόγους οικονομίας.

Μετά μιλήσαμε λίγο στο Viber chat και ποτέ με κάμερα. Και μάλιστα καμιά 10αριά μέρες από την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τέλος με μπλόκαρε.

Συμπερασματικά αφού καλόμαθε από τον πλούσιο προφανώς και θα ήθελε έναν τέτοιο. Όταν έφυγα με χαιρέτισε ο φίλος μου στο αεροδρόμιο και μου έκανε παρέα μέχρι πριν μπω στην πύλη για την αναχώρηση. Μου είπε ένα πράγμα και να το κρατήσω καλά στο μυαλό μου: "Πολωνίδες, Ρωσίδες, Ρουμάνες και όλες από τις Σοβιετικές χώρες νομίζουν ότι το μουνί τους είναι χρηματιστήριο. Και επενδύουν σε αυτό"

Τώρα εξηγούνται τα γυμναστήρια, τα πεντικιούρ, τα μανικιούρ και τα συναφή. Εμείς κοιτάμε εμφάνιση και αυτές κοιτάνε εμφάνιση και πορτοφόλι, 2 σε 1. Έχετε απαιτήσεις και έχετε τα αρχίδια να μιλάτε.

Back to reality...τουλάχιστον οι δικές μας είναι λίγο πιο ειλικρινείς.

Θα ακολουθήσει μεγάλη έρευνα σε επόμενο άρθρο.