Ερημικό νησί=Fail!

Καλύτερα στο κοσμοπολίτικο με τα ψώνια, παρά στην ερημιά με τους λύκους.

Η παρακάτω ιστορία είναι και η προτελευταία από τις φετινές διακοπές καθότι την τελευταία τη φυλάω για το τέλος, γιατί είναι ακομα σε εξέλιξη (ψόφια δείχνει αλλά κρατάω μια μικρή ελπίδα).

Το μεγαλύτερο λάθος μου φέτος είναι ότι ανάμεσα στα νησιά που πήγα διακοπές ήταν κι ένα πολύ μικρό, ερημικό, με ωραίες παραλίες και ήσυχη φάση. Πήγα με φίλο που είχε σχέση (αυτός δεν καιγότανε) και σκάσαμε οι δυο μας. Όταν σας λέω δεν είχε τίποτα, μιλάμε ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε σετ!

Ολόκληρο το νησί μπορεί να είχε ξέρω γω 500 άτομα τουρισμό αλλά ήταν κυριολεκτικά τρία σετ! Ένα με μία γκόμενα επιπέδου Στικούδη με δύο φίλες μπάζα, που την διπλαρώνανε 5-6 ντούκια από το camping όπου κι αν πήγαινε, μία άλλη με τρεις τύπισσες (η μία HB8) και ένα τρίτο με τρεις άλλες HB9-9.5.

Το πρώτο σετ είχε αγγουράκια. Απλησίαστο. Πάμε λοιπόν στο δεύτερο με το HB8. Το πετυχαίνουμε στην παραλία. Αυτές μπροστά, εμείς ακολουθούσαμε στα 10 μέτρα. Λέω στο φίλο "Όπου κάτσουν από κοντά εμείς". Κάθονται στη 2η σειρά με τις ξαπλώστρες, εμείς στην 3η για να έχουμε οπτικό πεδίο και να μη χρειάζεται να γυρίσουμε πίσω να κοιτάξουμε και να καρφωθούμε.

Με το που μπαίνουν μέσα, ορμάω κι εγώ 2-3 λεπτά μετά για βουτιά. Και 2 λεπτά μετά ακολουθεί ο φίλος.

Ξ: Να σας ρωτήσω κάτι, αυτή είναι η μόνη οργανωμένη παραλία στο νησί; (για ένα περίεργο λόγο απαντάει η γκομενάρα της παρέας λες και το καταλαβαίνει η φίλη της το μπάζο ότι πάω για αυτήν).
HB8: Είναι και η (τάδε) δίπλα και η (τάδε) που είναι στην άλλη άκρη. Οι υπόλοιπες δεν είναι οργανωμένες.
Ξ: Κατάλαβα...γιατί πρώτη φορά ερχόμαστε και βλέπουμε τη φάση πολύ χαλαρή. Παίζει να είμαστε και οι μικρότερης ηλικίας στο νησί;
HB8: Χαχα...ε ναι, είναι χαλαρά εδώ. Πάντως έχει πολύ ωραίες παραλίες.
Ξ: Ναι, εντάξει, αλλά το γυρνάς πολύ γρήγορα οπότε θα προλάβουμε να το γυρίσουμε όσο κάτσουμε (πρόκληση ερώτησης).
HB8: Πόσο θα κάτσετε;
Ξ: Μέχρι την Δευτέρα. Εσείς;
HB8: Κι εμείς μέχρι την Δευτέρα.
Ξ: Μη μου πεις ότι ήρθατε κι εσείς σήμερα όπως εμείς.
HB8: Όχι, είμαστε ήδη μια εβδομάδα εδώ.
Ξ: Καλά και δεν βαρεθήκατε; (neg)
HB8: Ε, εντάξει, καλά είναι. Χαλαρώνουμε.
Ξ: Πάντως για εμάς τέσσερις μέρες καλά είναι. Θα το πάμε σερί μέχρι τη Δευτέρα και κατευθείαν για δουλειά (πρόκληση ερώτησης).
HB6.5: Που δουλεύεις;
Ξ: (Της λέω τις δουλειές μου). Εσείς;
HB8: (Μου λέει)
HB6.5: (Μου λέει)
Ξ: (Συζητάμε για τις δουλειές μου, σε κάποια φάση μου συστήνονται πρώτες, μετά μιλάμε για το που μένουμε Αθήνα κτλ).

Μετά πήγα προς τα μέσα για βουτιά με το φίλο μου και είπα να κάνω close πρώτος. Όταν βγήκα, κάνα μισάωρο μετά πάω προς τις ξαπλώστρες τους.

Ξ: Να σε ρωτήσω (προς το HB8), ποια είναι τα καλά μπαράκια στο νησί για να βγούμε;
HB8: (Μου λέει ονόματα και που είναι το καθένα)
Ξ: Και μέχρι τι ώρα είναι;
HB8: Ε καλά μη φανταστείς κανένα τρελό ξεφάντωμα...2-3 η ώρα κλείνουνε.
Ξ: Α τόοσο καλά! Τρελό γλέντι δηλαδή! Εσείς βγαίνετε καθόλου; Ποιο προτιμάτε;
HB8: (Κάπου εδώ παρεμβαίνει η τρίτη φίλη της στη κουβέντα, με συστήνει το HB8 και συνεχίζουμε. Όλα ΟΚ απλά δεν είχα IOI απ' το target μου, μόνο από το HB 6.5 που είχε χαζέψει να με κοιτάει).
Ξ: (Κλείνω λέγοντας) Οκ, σε ευχαριστώ, θα τα πούμε.

Δεν παίρνω ούτε τηλέφωνο, ούτε τίποτα. Το νησί είναι τρύπα...σκέφτομαι. Κάπου θα τις πετύχω. Την επόμενη μέρα όντως τις πετυχαίνω στην ίδια παραλία, παραδίπλα ξαπλώστρες, 3η σειρά. Καθόμαστε με το φίλο μου 1η σειρά και πάω με την ψηφιακή να τραβήξω photos και videos, τάχα μου ότι δεν τις είδα. Όταν γυρνάω στην ξαπλώστρα κάνω ότι τις βλέπω. Πάω και τους μιλάω.

Ξ: Τι λέει, καλά είστε;
HB8: Καλά, μια χαρά, εσείς;
Ξ: Καλά. Πως περάσατε χθες;
HB8: (Μου λέει τι έκαναν, με ρωτάει, τους λέω).
Ξ: Γι' αυτό δεν σας είδαμε κάτω, ε; Πέσατε για ύπνο νωρίς! (neg)
HB8: Ναι, τι να κάνουμε.
Ξ: Σήμερα όμως είναι Σάββατο, άρα επιβάλλεται ένα ξεφάντωμα.
HB7: Ναι, σήμερα θα το τραβήξουμε.
Ξ: Εμείς μετά το (τάδε μαγαζί) λέμε σήμερα να πάμε στο (τάδε) για κάνα ποτάκι. Κατά τις 11. Περάστε μια βολτίτσα να πούμε.
HB8: Οκ, θα τα πούμε εκεί άμα είναι.

Να σημειώσω ότι εδώ έμεινα 10 λεπτά στο σετ, όχι τόσο λίγο. Απλά δε θυμάμαι τον υπόλοιπο διάλογο. Το βράδυ λοιπόν πάω με το φίλο μου και στηνόμαστε (σα μαλάκες) στις 11. Εν τω μεταξύ το νησί "τρύπα". Τις βλέπουμε που κάθονται σε ταβέρνα κοντά στο μπαρ στις 11μιση. Παραγγέλνουν. Εμείς τις βλέπαμε κανονικά (σε απόσταση 150 μέτρων, δε νομίζω να μας είχαν δει). Περνάει η ώρα, τρώνε, πάει 12, πάει 12μιση, πάει 1 το βράδυ. Ε δε γαμήδια...

Φύγαμε απ' το μπαρ. Los poulos...

Παρένθεση. Όσο για το τρίτο set (για να σας φύγει η απορία) με τα HB9-9.5, ήταν 20 ξαπλώστρες πιο πέρα και τις είδαμε μόνο την πρώτη ημέρα. Όταν μπήκανε στη θάλασσα και μπήκαμε κι εμείς μετά από 10 λεπτά, με το που πλησιάσαμε σε απόσταση...15 μέτρων, αυτές είπαν 1-2 κουβέντες και βγήκανε αμέσως. Δηλαδή ούτε καν βουτιά. Κοινώς μαλακιζόντουσαν με γλώσσα του σώματος στραμμένη μεταξύ τους. Ήθελα να μπω με opener "Να σε ρωτήσω, έχεις καμιά συγγένεια με τη Φαίη Σκορδά?" (γιατί όντως τις έμοιαζε) αλλά λέω γάμα το. Τελικά κακώς δεν άνοιξα το set. Μήπως θα έχανα τίποτα; Θα με ξανάβλεπε;

Η συμβουλή της ημέρας: ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΗΜΙΚΑ ΝΗΣΙΑ.

Δε πα να έχουν τις καλύτερες παραλίες...να πάνε να πνιγούνε. Οι ελεύθεροι πρέπει να καβατζωθούμε. Αυτοσκοπός. Αλλιώς παπάρια.

PickUp: Failed

ΥΓ. Ελπίζω να μη σας ζαλίζω με τις ιστορίες, απλά να μπαίνουν στο κόλπο μερικοί και να μαθαίνουν πως δρα ένας μέσος PickUp Artist που δεν ανοίγει και πολλά setάκια. Το επόμενο άρθρο θα έχει τίτλο "Γιατί οι γυναίκες σκέφτονται λάθος". Όσο για το Να χωθώ? Επεισόδιο 2 έχει προχωρήσει η κατάσταση προς το θετικό, απλά δεν έχουμε κάποια ουσιαστική εξέλιξη παρά μόνο στάση αναμονής.