Η μόδα της εποχής αυτή είναι. Φασώνεσαι και μετά ούτε που τον βλέπεις. Δηλαδή έχουμε καταργήσει όχι μόνο τις σχέσεις (προ πολλού) αλλά ακόμα και το πήδημα.
Από τις δικές μου εμπειρίες μπορώ να θυμηθώ άπειρα παραδείγματα. Απλά θα αναφέρω μόνο μερικά.
Περίπτωση 1η:
Βγαίνουμε μεγάλη παρέα σε ένα club. Είναι μία λοιπόν από την παρέα που...κάτι μου θύμιζε. Τρελό φιλέτο, ψηλή, γύρω στο 1.77 (σχεδόν στα ίδια με μένα δηλαδή) και 5 χρόνια μικρότερη, ότι πρέπει δηλαδή. Πιάνουμε την κουβέντα και όντως έμενε κοντά σε μένα κι είχαμε συναντηθεί παλιότερα και μάλιστα με θυμότανε περισσότερο απ' ότι εγώ. Με τα πολλά δεν παίρνω τηλέφωνο γιατι "δεν κόλλαγε" και την κάνω add την επομένη στο Facebook. Πιάνουμε την κουβέντα, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και βγαίνουμε δύο φορές. Την δεύτερη φορά κάνω κίνηση και δείχνω ενδιαφέρον.
Την ρωτάω σε τι φάση είναι μου έλεγε "Δεν ξέρω", "Είμαι μπερδεμένη" και κάτι τέτοιες μαλακίες. Όπως και να 'χει φασωθήκαμε αλλά από την επόμενη μέρα ήτανε σαν να μην υπήρχα. Απ' ότι έμαθα ήτανε κολλημένη με τον πρώην της (άαααλη κλασική μαλακία των γυναικών) και μερικούς μήνες μετά τα ξαναβρήκανε. Ο τύπος την είχε χωρίσει και την είχε στο φτύσιμο, αλλά με τα πολλά τον ξαναέπεισε.
Και ρωτάω εγώ τώρα: Πόσο ζωντόβολα μπορεί να είστε μερικές γυναίκες για να νομίζετε ότι όποιος σας χωρίζει και σας φτύνει είναι ο ιδανικός; Έπεσε βόμβα και χαθήκανε οι άντρες;
Φυσικά δεν περιμένω καμία απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Αλλά ρε κοπελιά, δάγκωσες που δάγκωσες το φρούτο με έναν άλλο (εμένα δηλαδή) δες το πως θα πάει κιόλας. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Γιατί ο πρώην θες δεν θες, μια μέρα θα σε παρατήσει ξανά. Defacto.
Περίπτωση 2η:
Στον γάμο ενός φίλου γνωρίζω μία κοπελιά που είχε σκάσει μύτη μόνη της. Φυσικά δεν έπαιζε να το αφήσω, πήγα και μίλησα, είχα ήδη και καλές συστάσεις από τον φίλο οπότε...μια χαρά. Με τα πολλά στη δεξίωση φροντίζω να κάτσω δίπλα της και να αρχίσουμε την κουβέντα. Ανταλλάσσουμε κινητά, βγαίνουμε για καφεδάκι κι όλα οκ. Ένα χρόνο μεγαλύτερη η κοπελιά, ξανθό, αδύνατο, πολύ καλό.
Δεν θυμάμαι αν τα φτιάξαμε με την πρώτη ή με την δεύτερη πάντως φαινότανε ότι γούσταρε. Και το πράγμα άρχισε να προχωράει. Ώσπου μια μέρα έπρεπε να μπει κι ο σύρτης. WTF, μία εβδομάδα είχε περάσει. Πάω λοιπόν σπίτι της, φασωνόμαστε άσχημα, τις τα γλύφω όλα κι όταν φτάνω στο επίμαχο σημείο εκεί δεν με άφησε να βάλω...ούτε δάκτυλο! "Βιάζεσαι" μου λέει, "είναι νωρίς". Σκέφτομαι (από μέσα μου πάντα) "Τι νωρίς ρε γαμώτο κέρατό μου; 15 χρονών παιδάκια είμαστε;" Αργότερα ψιλοεπέμεινα (ως άντρας όφειλα να το κάνω) αλλά αυτή εκεί, βράχος. Με τα πολλά είπα να το αφήσω για άλλη μέρα γιατί όπως ζήτησε κι η ίδια ήθελε..."να είναι ρομαντικά".
Στην τελική που κατέληξε το πράγμα; Πολύ απλά λίγο πριν κλείσουμε μήνα ήρθε σπίτι μου κι εκεί τα είχα όλα ετοιμάσει όπως έπρεπε για να γίνει το σκηνικό. Κεράκια, σαμπάνιες, ροδοπέταλα, ιστορίες, τα πάντα όλα. Αρχίσαμε πάλι να φασωνόμαστε κι όταν έφτασε η ώρα να προχωρήσει το πράγμα, εκεί άφησε το γδύσιμο στη μέση και μου πετάει το μυθικό: "Ξέρεις, δεν μπορώ, δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου". Ε εκεί όπως είναι δεν ήθελε και πολύ: "Τράβα στο αμάξι και σε γυρνάω σπίτι!" Τι σκατά, λοβοτομή έχετε κάνει όλες και δεν την παλεύετε;
Περίπτωση 3η:
Με αυτήν είχα 6 χρόνια διαφορά. Λογικό διάστημα, πιστεύω θα συμφωνείτε μαζί μου. Φοιτήτρια αυτή, ήταν σε φάση που ήθελε ένα χρόνο για να τελειώσει τη σχολή. Της λέγανε οι φίλες της τα καλύτερα για μένα κι αυτή έλεγε κάτι παρλαπίπες του στυλ "Εχουμε διαφορα ηλικιας (ε?), ειμαστε σε διαφορετικη φαση" και κατι μαλακίες που θυμίζουν ορισμό της ξενέρωτης στο wikipedia.
Βγαίνουμε παρέα δύο φορές, την τρίτη μόνοι μας. Σκέφτομαι ότι το σωστό θα ήτανε να πάω με την τακτική των "2 ραντεβού" και να μη χωθώ με την πρώτη. Αλλά έλα που όμως ερχόντουσαν διακοπές και θα έφευγε σε λίγες μέρες για το νησί κι εγώ έπρεπε να κάνω κάτι. Τι κάνεις εκεί; Ε το ρισκάρεις, κοζάρεις να δεις κατά πόσο ενδιαφέρεται και το προχωράς. Κι επειδή δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω μου και ήταν όλο ναζάκια, το προχώρησα.
Χώνομαι λοιπόν, φιλιόμαστε και τα σχετικά (χάλια το φιλί εν τω μεταξύ, έκανε μπαμ για πρωτάρα αλλά δεν με χάλαγε καθόλου) και μετά την πάω σπίτι. Πριν την αφήσω είχε κολλήσει με τα φιλιά σαν βεντούζα πάνω μου για αρκετή ώρα, όλο χαμόγελο και καψούρα φαινότανε. Λέω "Οκ, μου φαίνεται εντάξει κορίτσι." Τι το 'θελα και το σκέφτηκα. Από τις επόμενες μέρες και μέχρι να φύγει για το νησί "δεν προλάβαινε να με δει". Γενικά η γκόμενα το έπαιζε απογοητευμένη και όπως είχε πει "δύσκολα θα έκανε σχέση γιατί οι πρώην ζηλεύανε υπερβολικά και θέλανε να την ελέγχουνε όλη μέρα".
Δηλαδή σας έχει φάει η μαλακία ή το παίζετε θιγμένες επειδή βρέθηκαν μερικοί να σας κάνουν την ζωή κόλαση;
Ειναι το αντιστοιχο σαν να βγω και να πω σε μία γκομενα οτι "Ξερεις κοπελιά, δυσκολα κανω σχεση, γιατι οι πρωην μου γκρινιάζανε όλη μέρα και με πιέζανε". Δηλαδή πρώτον, φαίνεσαι ζώον στα μάτια του άλλου γιατί τους θεωρείς όλους ίδιους και δεύτερον φαίνεσαι και αδύναμη. Γιατί αν κάποιος σε ζηλεύει όλη μέρα και σου σπαέι τα νεύρα σούταρέ τονα και κόψε την κλάψα και τα συναφή.
Δεν χρειάζεται να πω πως όταν επέστρεψε από τις διακοπές μου το γύρισε τελείως. Ούτε φιλιά ούτε τίποτα δηλαδή. Αντίθετα "Γίνανε όλα πολύ γρήγορα" και "Δεν ξέρω αν είμαι σε φάση να κάνω κάτι" και γενικά όλες τις κλασικές ΠΑΠΑΡΙΕΣ που εσύ φίλε αναγνώστη που με διαβάζεις τις έχεις ακούσει πολλάκις.
Λοιπές περιπτώσεις:
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις με γκόμενες που μείναμε μόνο στα προκαταρκτικά αλλά δεν θα έφτανε όλη η σελίδα. Είναι πραγματικά να τρελαίνεσαι με το πόσο ξενέρωτες μπορούν να γίνουν. Κλασικά παραδείγματα είναι οι μεγαλύτερες, με τις οποίες νταραβεριζόμουνα ειδικά την εποχή που πήγαινα Λύκειο. Ήτανε το κλασικό, θέλανε να τρέχεις εσύ γι' αυτές και να πηγαίνεις για καφέ στην περιοχή τους, σε στήνανε καμιά ώρα στα ραντεβού και στο τέλος σε παρατάγανε για να πηδηχτούνε με κανέναν μεγαλύτερο.
Όχι ότι δεν έχω περάσει καλά με μεγαλύτερες, το αντίθετο μάλιστα, απλά αναφέρω πόσα κολλημένα μυαλά μπορεί να υπάρξουν. Γιατί όπως μου λένε μερικές "Έχω τον μαλακομαγνίτη", έτσι τους λεώ κι εγώ "Έχω τον ξενερωτομαγνίτη".
Κολλημένα μυαλά βέβαια ακόμα υπάρχουν. Π.χ. έχω μια φίλη που λέει "Εγώ ποτέ δεν πάω με μικρότερους". Ρε τράβα γαμήσου εκεί πέρα ψωνάκι των βορείων προαστείων που έχεις να ακουμπίσεις σύρτη ενάμιση χρόνο και βάλε. Και το θεωρείς και φυσιολογικό κιόλας.
Για να μην μακρυγορούμε μία είναι η ουσία:
Η ξεκινάς κάτι και το κάνεις σωστά ή καλύτερα μην κάνεις τίποτα.
Από τις δικές μου εμπειρίες μπορώ να θυμηθώ άπειρα παραδείγματα. Απλά θα αναφέρω μόνο μερικά.
Περίπτωση 1η:
Βγαίνουμε μεγάλη παρέα σε ένα club. Είναι μία λοιπόν από την παρέα που...κάτι μου θύμιζε. Τρελό φιλέτο, ψηλή, γύρω στο 1.77 (σχεδόν στα ίδια με μένα δηλαδή) και 5 χρόνια μικρότερη, ότι πρέπει δηλαδή. Πιάνουμε την κουβέντα και όντως έμενε κοντά σε μένα κι είχαμε συναντηθεί παλιότερα και μάλιστα με θυμότανε περισσότερο απ' ότι εγώ. Με τα πολλά δεν παίρνω τηλέφωνο γιατι "δεν κόλλαγε" και την κάνω add την επομένη στο Facebook. Πιάνουμε την κουβέντα, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και βγαίνουμε δύο φορές. Την δεύτερη φορά κάνω κίνηση και δείχνω ενδιαφέρον.
Την ρωτάω σε τι φάση είναι μου έλεγε "Δεν ξέρω", "Είμαι μπερδεμένη" και κάτι τέτοιες μαλακίες. Όπως και να 'χει φασωθήκαμε αλλά από την επόμενη μέρα ήτανε σαν να μην υπήρχα. Απ' ότι έμαθα ήτανε κολλημένη με τον πρώην της (άαααλη κλασική μαλακία των γυναικών) και μερικούς μήνες μετά τα ξαναβρήκανε. Ο τύπος την είχε χωρίσει και την είχε στο φτύσιμο, αλλά με τα πολλά τον ξαναέπεισε.
Και ρωτάω εγώ τώρα: Πόσο ζωντόβολα μπορεί να είστε μερικές γυναίκες για να νομίζετε ότι όποιος σας χωρίζει και σας φτύνει είναι ο ιδανικός; Έπεσε βόμβα και χαθήκανε οι άντρες;
Φυσικά δεν περιμένω καμία απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Αλλά ρε κοπελιά, δάγκωσες που δάγκωσες το φρούτο με έναν άλλο (εμένα δηλαδή) δες το πως θα πάει κιόλας. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Γιατί ο πρώην θες δεν θες, μια μέρα θα σε παρατήσει ξανά. Defacto.
Περίπτωση 2η:
Στον γάμο ενός φίλου γνωρίζω μία κοπελιά που είχε σκάσει μύτη μόνη της. Φυσικά δεν έπαιζε να το αφήσω, πήγα και μίλησα, είχα ήδη και καλές συστάσεις από τον φίλο οπότε...μια χαρά. Με τα πολλά στη δεξίωση φροντίζω να κάτσω δίπλα της και να αρχίσουμε την κουβέντα. Ανταλλάσσουμε κινητά, βγαίνουμε για καφεδάκι κι όλα οκ. Ένα χρόνο μεγαλύτερη η κοπελιά, ξανθό, αδύνατο, πολύ καλό.
Δεν θυμάμαι αν τα φτιάξαμε με την πρώτη ή με την δεύτερη πάντως φαινότανε ότι γούσταρε. Και το πράγμα άρχισε να προχωράει. Ώσπου μια μέρα έπρεπε να μπει κι ο σύρτης. WTF, μία εβδομάδα είχε περάσει. Πάω λοιπόν σπίτι της, φασωνόμαστε άσχημα, τις τα γλύφω όλα κι όταν φτάνω στο επίμαχο σημείο εκεί δεν με άφησε να βάλω...ούτε δάκτυλο! "Βιάζεσαι" μου λέει, "είναι νωρίς". Σκέφτομαι (από μέσα μου πάντα) "Τι νωρίς ρε γαμώτο κέρατό μου; 15 χρονών παιδάκια είμαστε;" Αργότερα ψιλοεπέμεινα (ως άντρας όφειλα να το κάνω) αλλά αυτή εκεί, βράχος. Με τα πολλά είπα να το αφήσω για άλλη μέρα γιατί όπως ζήτησε κι η ίδια ήθελε..."να είναι ρομαντικά".
Στην τελική που κατέληξε το πράγμα; Πολύ απλά λίγο πριν κλείσουμε μήνα ήρθε σπίτι μου κι εκεί τα είχα όλα ετοιμάσει όπως έπρεπε για να γίνει το σκηνικό. Κεράκια, σαμπάνιες, ροδοπέταλα, ιστορίες, τα πάντα όλα. Αρχίσαμε πάλι να φασωνόμαστε κι όταν έφτασε η ώρα να προχωρήσει το πράγμα, εκεί άφησε το γδύσιμο στη μέση και μου πετάει το μυθικό: "Ξέρεις, δεν μπορώ, δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου". Ε εκεί όπως είναι δεν ήθελε και πολύ: "Τράβα στο αμάξι και σε γυρνάω σπίτι!" Τι σκατά, λοβοτομή έχετε κάνει όλες και δεν την παλεύετε;
Περίπτωση 3η:
Με αυτήν είχα 6 χρόνια διαφορά. Λογικό διάστημα, πιστεύω θα συμφωνείτε μαζί μου. Φοιτήτρια αυτή, ήταν σε φάση που ήθελε ένα χρόνο για να τελειώσει τη σχολή. Της λέγανε οι φίλες της τα καλύτερα για μένα κι αυτή έλεγε κάτι παρλαπίπες του στυλ "Εχουμε διαφορα ηλικιας (ε?), ειμαστε σε διαφορετικη φαση" και κατι μαλακίες που θυμίζουν ορισμό της ξενέρωτης στο wikipedia.
Βγαίνουμε παρέα δύο φορές, την τρίτη μόνοι μας. Σκέφτομαι ότι το σωστό θα ήτανε να πάω με την τακτική των "2 ραντεβού" και να μη χωθώ με την πρώτη. Αλλά έλα που όμως ερχόντουσαν διακοπές και θα έφευγε σε λίγες μέρες για το νησί κι εγώ έπρεπε να κάνω κάτι. Τι κάνεις εκεί; Ε το ρισκάρεις, κοζάρεις να δεις κατά πόσο ενδιαφέρεται και το προχωράς. Κι επειδή δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω μου και ήταν όλο ναζάκια, το προχώρησα.
Χώνομαι λοιπόν, φιλιόμαστε και τα σχετικά (χάλια το φιλί εν τω μεταξύ, έκανε μπαμ για πρωτάρα αλλά δεν με χάλαγε καθόλου) και μετά την πάω σπίτι. Πριν την αφήσω είχε κολλήσει με τα φιλιά σαν βεντούζα πάνω μου για αρκετή ώρα, όλο χαμόγελο και καψούρα φαινότανε. Λέω "Οκ, μου φαίνεται εντάξει κορίτσι." Τι το 'θελα και το σκέφτηκα. Από τις επόμενες μέρες και μέχρι να φύγει για το νησί "δεν προλάβαινε να με δει". Γενικά η γκόμενα το έπαιζε απογοητευμένη και όπως είχε πει "δύσκολα θα έκανε σχέση γιατί οι πρώην ζηλεύανε υπερβολικά και θέλανε να την ελέγχουνε όλη μέρα".
Δηλαδή σας έχει φάει η μαλακία ή το παίζετε θιγμένες επειδή βρέθηκαν μερικοί να σας κάνουν την ζωή κόλαση;
Ειναι το αντιστοιχο σαν να βγω και να πω σε μία γκομενα οτι "Ξερεις κοπελιά, δυσκολα κανω σχεση, γιατι οι πρωην μου γκρινιάζανε όλη μέρα και με πιέζανε". Δηλαδή πρώτον, φαίνεσαι ζώον στα μάτια του άλλου γιατί τους θεωρείς όλους ίδιους και δεύτερον φαίνεσαι και αδύναμη. Γιατί αν κάποιος σε ζηλεύει όλη μέρα και σου σπαέι τα νεύρα σούταρέ τονα και κόψε την κλάψα και τα συναφή.
Δεν χρειάζεται να πω πως όταν επέστρεψε από τις διακοπές μου το γύρισε τελείως. Ούτε φιλιά ούτε τίποτα δηλαδή. Αντίθετα "Γίνανε όλα πολύ γρήγορα" και "Δεν ξέρω αν είμαι σε φάση να κάνω κάτι" και γενικά όλες τις κλασικές ΠΑΠΑΡΙΕΣ που εσύ φίλε αναγνώστη που με διαβάζεις τις έχεις ακούσει πολλάκις.
Λοιπές περιπτώσεις:
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις με γκόμενες που μείναμε μόνο στα προκαταρκτικά αλλά δεν θα έφτανε όλη η σελίδα. Είναι πραγματικά να τρελαίνεσαι με το πόσο ξενέρωτες μπορούν να γίνουν. Κλασικά παραδείγματα είναι οι μεγαλύτερες, με τις οποίες νταραβεριζόμουνα ειδικά την εποχή που πήγαινα Λύκειο. Ήτανε το κλασικό, θέλανε να τρέχεις εσύ γι' αυτές και να πηγαίνεις για καφέ στην περιοχή τους, σε στήνανε καμιά ώρα στα ραντεβού και στο τέλος σε παρατάγανε για να πηδηχτούνε με κανέναν μεγαλύτερο.
Όχι ότι δεν έχω περάσει καλά με μεγαλύτερες, το αντίθετο μάλιστα, απλά αναφέρω πόσα κολλημένα μυαλά μπορεί να υπάρξουν. Γιατί όπως μου λένε μερικές "Έχω τον μαλακομαγνίτη", έτσι τους λεώ κι εγώ "Έχω τον ξενερωτομαγνίτη".
Κολλημένα μυαλά βέβαια ακόμα υπάρχουν. Π.χ. έχω μια φίλη που λέει "Εγώ ποτέ δεν πάω με μικρότερους". Ρε τράβα γαμήσου εκεί πέρα ψωνάκι των βορείων προαστείων που έχεις να ακουμπίσεις σύρτη ενάμιση χρόνο και βάλε. Και το θεωρείς και φυσιολογικό κιόλας.
Για να μην μακρυγορούμε μία είναι η ουσία:
Η ξεκινάς κάτι και το κάνεις σωστά ή καλύτερα μην κάνεις τίποτα.
u r fucking good
ΑπάντησηΔιαγραφήΓάμησε επιεικώς το αρθράκι. Ταυτίζομαι ειδικά με τη φάση μίας που έλεγε για τους ζηλιάρηδες πρώην της. Κλασσικά, την πληρώνει ο αθώος για τη μαλακία του πρώην, πάρα πολύ typical συμπεριφορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν εσείς πηδάτε κ φεύγετε κ μεις μένουμε να αναρωτιόμαστε , είναι καλά... όταν εμείς θέλουμε να ....διερευνήσουμε τη σεξουαλικότητά μας με αλλα άτομα, τότε κράζετε γιατί δε σας γίνεται το χατήρι! (καλά απαντώ χρόνια μετά αλλά νομίζω ότι πρέπει να έχετε κ τη γνώμη μιας γυναίκας!) Σεξουαλικότητα να θυμίσω δε σημαίνει απαραίτητα σεξ. ΤΟ να σχετιστείς με κάποιον, να δοκιμάσεις να βγεις, να μιλήσεις, να φασωθείς είναι όλα στάδια που σου επιτρέπουν να αποφασίσεις αν στη δίνει βρε παιδί μου! Ή αν πληροί τα κριτήρια που θέτεις (άλλες θέτουν κοινωνικά κριτήρια κ δικαίωμά τους όπως δικαίωμά σου να είσαι μισογύνης με τις χοντρές όπως τις λες!) Αν δεν έβγαινε μαζί σου θα έλεγες ότι είναι σφιγμένη κ εκλεκτική κ άκαμπτη! Ξέρεις το να ''πρέπει να κάνεις σεξ'' με κάποιον που βγήκες (εφόσον ρε παιδί μου αν δε σου άρεσε γιατί βγήκες??) είναι τεράστιο άγχος για μία γυναίκα ακόμα και για μένα , που όπως θα έλεγες , δεν είμαι κ πιπίνι! (φαίνομαι όμως!μουχαχα-32 παρακαλώ!) Ούτε η πρώτη φορά είναι , κ όμως με κάθε νέο παρτενερ έχω ένα θέμα. (όχι πάντα αλλά ανάλογα τη φάση.) Το ''πρέπει'' με σκοτώνει. Γενικά είναι σωστό για μία γυναίκα να ακολουθεί το ένστικτό της όταν πρόκειται για σεξ γιατί για εμάς δεν είναι ποτέ τόσο απλό! ! ! (να μην αναφέρω ότι όλα τα προβλήματα σε μας τυχαίνουν, μόνο εμείς έχουμε συμπτώματα κ δεν είναι ευχάριστο ούτε υπεύθυνο να πάθεις καμιά μικρομολυνσούλα με τον κάθε τυχαίο που βγήκες 1ο ραντεβού!) Συναισθηματικά, γυναικολογικά, κοινωνικά μόνο το θηλυκό την πατάει. Εσύ θα τη θάψεις στο blog κ θα εκτονωθείς. Η φάση της επιβεβαίωσης κ την εξερεύνησης είναι γεγονός ότι δε χρειάζεται πάντα να συνοδεύεται απο σεξ. Προσωπικά το εφαρμόζω κ το βρίσκω εύκολο να είμαι ψύχραιμη να σου πω την αλήθεια κ να μην χαλιέμαι για ανάξιες λόγου ιστορίες. Παρατηρείς πως σου φέρεται , αξιολογείς από την πρώτη στιγμή το φιλί του κ τη χημεία σας (για μας το φάσωμα είναι preview...σας πιάνουμε τι είδους ταπεραμέντο έχετε στο κρεβάτι!) κ μετά φυσικά αξιολογείς τον χαρακτήρα του. Αν κάτι σε χαλάσει ούτε γάτα ούτε ζημιά! Γενικά να μην κλαίγεσαι για σεξ, δεν είναι αντρίκιο. ΤΟ σεξ το κερδίζεις, δε στο παραχωρεί καμία ούτε είναι υποχρεωμένη επειδή βγήκατε ένα μήνα να σε βάλει στο κρεβάτι της. Επίσης αξιολογείται και η ικανότητά σας για αυτοσυγκράτηση. Έχω ακούσει πολλούς που λένε ''ήθελε πιο πολύ χρόνο αλλά για μένα δεν άξιζε, δεν καιγόμουν τόσο'', δηλ εγώ γιατί να εμπλακώ σε κάτι τέτοιο? Σε κάτι τόσο μέτριο? κ δε μιλάω ότι θέλω χρόνο για να μη με πει τσ.... αλλά για να φτιαχτώ βρε αδελφέ, καλώς κακώς η οικειότητα αυξάνει την ερωτική επιθυμία. Αν αυτός θέλει λιγότερο να κοιμηθεί μαζί μου από ότι εγώ, γιατί να ρισκάρω να δεθώ ? (γιατί ότι κ να λέμε πλέον οι σχέσεις δεν αρχίζουν με το κρεβάτι κ πάντα το ρημάδι σε κάνει πιο ευάλωτη) Θα συμφωνήσω ότι μπορεί να μην ξέρουν κ οι ίδιες τι θέλουν , αλλά δε φταίνει, απλά οι χημείες σας δεν ταιριάζουν. Η ίδια κοπέλα θα ξεκλειδωθεί με κάποιον (που σου έκανε το σκηνικό με τα ροδοπέταλα!σκληρό θα συμφωνήσω!) που ταιριάζει καλύτερα, είναι τόσο μακριά από το δικό σου ταπεραμέντο που δεν μπόρεσε να προχωρήσει. Η δική σου καλή συμπεριφορά την έκανε να συνεχίσει να σε ταλαιπωρει νομίζοντας κ η ίδια πως αξίζεις να μείνει, αλλά τελικά το ένστικτο τη σταμάτησε. Είναι αυτό που λέμε, είσια πολύ ωραίος, εμενα δε μου αρέσεις! Δεν πιστεύω ότι θα χαλάλιζε το χρόνο της αν ηξερε τι ήθελε ή τι την ενοχλεί. Όσο για σένα να μην γκρινιάζεις φίλε μου, η αξιοπρέπεια η πιο αντρουα στάση. (το τι μου'κανε η καργιόλα είναι κατινίστικο! grow up! ) Με αγάπη! ΥΓ εξάλλου μόνο αυτοί που παίρνουν πρωτοβουλίες χάνουν που κ που!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτσε εγώ τι να πω που την έπαθα ως γυναίκα με τον ίδιο τρόπο???? Να πηδήξω από το παράθυρο?? (γιατί αυτόν , δεν προβλέπεται να τον π...) Κ έχω αναρωτηθεί εν έτει 2015 τι στο καλό θέλετε όταν φλερτάρετε μία γυναίκα ! Γιατί στο δικό μου το μυαλό θα έπρεπε να έχετε κάποιο στόχο! έστω! σεξ? σεξ! κάτι! (μετά από 2 ραντεβού ο κύριος λουης....εντάξει είχε κ κάποια θέματα προσωπικά βέβαια, που ίσχυαν πράγματι, αλλά κ πάλι...αν ήθελε θα μπορούσε να ξαναπάρει τηλέφωνο να βρεθούμε) Τέλος πάντων βλέπω δεν ποστάρεις συχνά , αν θες κάποια στιγμή πες μου να ζητήσω τη γνώμη σου πάνω σε αυτό το περιστατικό γιατί έχω σκάσει! Η χαζομάρα του φασώματος πάει both ways φαίνεται (κ όχι , μια χαρά εμφανίσιμη είμαι, ....! τόσο , που δεν τίθεται θέμα!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πούστη θα έπεσες.
ΔιαγραφήΤο email είναι ksenerotes@gmail.com οπότε στείλε εκεί. Για κάποιο λόγο το Blogspot μου τι ειχε εξαφανίσει τους τελευταίους μήνες.