Σου βρήκα ένα κείμενο για την επόμενη εβδομάδα. Ένα
κείμενο σκέτη παρωδία που όσοι το δούμε πιστεύουμε ότι μας δουλεύουν
μέσα στη μούρη.
Έχει τίτλο "Τι πρέπει να αλλάξεις πάνω σου; Οκτώ γυναίκες απαντούν" και δημοσιεύθηκε στο Oneman.gr, το οποίο συνεργάστηκε με τις συντάκτριες του Ladylike. Ευτυχώς που στα σχόλια τρώνε χοντρό κράξιμο και δεν τις πιστεύει κανείς.
Ακολουθεί το κείμενο του εν λόγω site:
Η Νάνσυ θέλει να μιλάς. Α, ναι. Και να μοσχομυρίζεις
Ο κάθε άντρας που έχει μπει / υπάρχει με τον χ, ψ τρόπο στη ζωή μου χρειάζεται διαφορετικό service. Αυτό που θα ήθελα, ωστόσο, να αλλάξει γενικότερα στο αντίθετο φύλο είναι να εκφράζονται περισσότερο. Δεν γίνεται δουλίτσα παιδιά με το τσιγκέλι όλη μέρα - τσίκι, τσίκι, καταντάει αηδία το μυστήριο ύφος. Αν ζούσαμε σε ένα ιδανικό κόσμο, πάντως, θα ήθελα να μην σηκώνουν το γιακά, να πετάξουν τα τζιν από το λύκειο, να κάνουν μπάνιο και για τo θεώ να μην κάνουν λες και δεν έχουν ξαναδεί γυναίκα όποτε περνάει από μπροστά τους (τα έχει πει ο Trevor Noah, ''Men are creeps'').
Βέβαια θα είμαι ικανοποιημένη και αν απλά καταλάβουν πως το ''Όχι, είναι ΟΧΙ'' και πως δεν είναι ντροπή να παραδέχονται ότι είναι αδύναμοι. Μέσα σε όλα αυτά, βέβαια, θα ήθελα να κρατήσουν τον ενθουσιασμό του πεντάχρονου που έχουν όταν κάνουν κάτι που αγαπάνε πραγματικά και το πόσο ωραία είναι όταν σε κάνουν αγκαλιά και μυρίζουν μαλακτικό και καθαριότητα (γενικότερα να κάνετε μπάνιο).
"Κακός σύμβουλος ο υπέρμετρος εγωισμός" δηλώνει η Μαριλέλλα
Άντρες, αχ άντρες. 'Ίδιοι', μέχρι να σου αποδείξουν το αντίθετο. Νομίζεις ότι τους ξέρεις, ότι 'τους έχεις', αλλά πάντα επικρατεί το στοιχείο της έκπληξης. Χωρίς αυτούς δεν κάνουμε και χώρια τους δεν μπορούμε. Αν θες να κρίνεις αντικειμενικά ένα αρσενικό που ποθείς, βγες από τον εαυτό σου, κάτσε απέναντί του και δες τον σαν φίλο. Μόνο τότε θα καταλάβεις με τι πλάσμα έχεις να κάνεις. Είναι κι εκείνη η άποψη που λέει ότι οι γυναίκες θέλουν ν' αλλάζουν τους άντρες και ότι κάνουν ό,τι μπορούν, με επιμονή και υπομονή μέχρι να το πετύχουν.
Υπάρχει βέβαια κι η άλλη, η συμπληρωματική αυτής, που μας θέλει να βαριόμαστε μετά την εκτέλεση της αποστολής και κοιτώντας με απάθεια το υβρίδιο, να φωνάζουμε "Νext, please". Όπως και να 'χει, μη σοκαριστείς: Κανένας δεν αλλάζει χωρίς τη θέλησή του. Αυτό νόμος. Όπως και το ότι η ατάκα "αυτός είμαι και δεν αλλάζω" είναι δήλωση εγωισμού, όχι δείγμα πυγμής. Σεβασμός στη διαφορετικότητα με όλη τη σημασία της φράσης και στην ομοιομορφία σας όταν αυτή αντανακλά σαν γοητεία,φερεγγυότητα, ευγένεια, τρυφερότητα, συναίσθηση, ειλικρίνεια, τιμιότητα, ψυχραιμία, γενναιοδωρία. Όλα τ' άλλα βρίσκονται. Κι αλλάζουν.
Περισσότερη ευγένεια και πολλές αγκαλιές για τη Μάριον
"Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι", έχουμε βαρεθεί να ακούμε - και ενίοτε να λέμε κι εμείς οι ίδιες. Έλα όμως που ευτυχώς ή δυστυχώς είναι και διαφορετικοί. Αν κάτι λατρεύω σ' αυτούς είναι το χαμόγελο, το έξυπνο μυαλό, τα καθαρά μάτια και οι γεμάτες αγκαλιές που σε παίρνουν όποτε το χρειάζεσαι, αλλά ακόμα κι όταν δεν το έχεις ανάγκη, επειδή είπες απλά κάτι γλυκούλι ή γιατί θέλησαν εκείνοι να το κάνουν έτσι, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Μου αρέσει να παραγγέλνουν cappuccino και όχι φραπέ, να φορούν άρωμα και να με προσέχουν ή να με φροντίζουν - είτε με το να με ξυπνήσουν το πρωί, να με κρατήσουν απ' το χέρι ή να με τραβήξουν όταν περάσει ένα αυτοκίνητο.
Θα ήθελα να βελτιώσουν τη σχέση τους με τη διακριτικότητα, την ευγένεια και την ειλικρίνεια. Επίσης καλό θα ήταν να σηκώνουν το καπάκι της λεκάνης, να μη ρεύονται επιδεικτικά και να μην θέλουν ντε και καλά να δείξουν την υπεροχή τους. Καλό θα ήταν να αποκοπούν κι από τις μαμάδες τους, αλλά και να μην πιστεύουν πως ό,τι πει μια γυναίκα το κάνει για να τους τυλίξει. Επίσης θα ήταν χρήσιμο να μην κοιτάζουν λαίμαργα κάθε σπιθαμή ακάλυπτου δέρματος γιατί τους περνάμε για ανθρωποφάγους, αλλά και να πάψουν να είναι ομοφοβικοί γιατί εντάξει, νισάφι πια.
Μυαλό - ξυράφι και αυτοπεποίθηση αν θες να κερδίσεις τη Χριστίνα
Ξεκινάμε από το βασικό κοινό όλων που είναι η αντρική τους φύση και νομίζω ότι πλέον έχει να κάνει μόνο με μερικά χαρακτηριστικά σωματικής διάπλασης, άντε και κάποιες δεξιότητες που χαρακτηρίζουν το φύλο το αντρικό. Όλα τα υπόλοιπα διαφέρουν και είμαι πεπεισμένη πια. Ακόμα κι εγώ που αναζητώ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σε ένα άντρα, όταν τα βρίσκω, μένω και τελικά ανακαλύπτω απλά άλλες εκδοχές τους. Τι ψάχνω, όμως, είναι δύσκολο να πω καθώς ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι μου γίνεται. Άλλα θέλω και με άλλα καταλήγω και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Τα δεδομένα όμως είναι το χιούμορ, το μυαλό ξυράφι, η υπομονή, η αυτοπεποίθηση, και το ύφος το μπλαζέ που και που για να κολλάω.
Μπορώ όμως εύκολα να πω τι απεχθάνομαι και με τι δεν δύναμαι να συμβιβαστώ. Η μιζέρια αγαπητοί μου είναι ό,τι χειρότερο. Αυτή κι ότι κακό περικλείει μέσα της, όπως η τσιγκουνιά σε χρήματα και συναισθήματα, η τσιγκουνιά στο να μοιραστεί αγάπες και προβλήματα.Το μόνιμο παράπονο για την άδικη ζωή που άλλους τους ρίχνει (σε αυτή την κατηγορία θα είναι πάντα ο μίζερος) κι άλλους του ανεβάζει δεν έχει καθόλου χώρο στη ζωή μου.
Η Δέσποινα θέλει να τη ρίξεις στα πατώματα. Από το γέλιο, όμως
Να μη σας βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Εσείς οι άντρες είστε τόσο ίδιοι που στην ουσία είστε διαφορετικοί και για αυτό μας αρέσετε, να τα λέμε αυτά. Είναι αυτές οι λεπτομέρειες που σας κάνουν αξιαγάπητους. Το χάδι σε ανύποπτη στιγμή βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με το σύμβολο της πρόσθεσης ψηλά. Γιατί όταν είμαστε στο κρεβάτι είναι αναμενόμενο να μας χαρίσετε χάδια και φιλιά ενώ όταν βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο και μιλάτε αριστερά και δεξιά τότε είναι που δεν περιμένουμε να μας ακουμπήσετε σα να μας λέτε ''όλα καλά''.
Τώρα στην άλλη λίστα αυτό που καταλαμβάνει - μάλλον - τις τρεις πρώτες θέσεις είναι η κακοσμία. Όσο σέξι κι αν είσαι, αν σηκώσεις το χέρι για ταξί και από την ευωδία της μασχάλης λιποθυμήσει δεκαμελής ομάδα ασβών τότε κάτι πάει πολύ λάθος. Ως δια μαγείας ξέχασα το θεληματικό σου πηγούνι και τα μάτια σου στο μπλε της Ζακύνθου. Το Νανσάκι στα εξήγησε σωστά για αυτό θα σου αφήσω εδώ κι ένα δεύτερο στοιχείο που δυστυχώς δεν επιδέχεται βελτίωσης. Το (σωστό) χιούμορ ή το 'χεις ή δεν το 'χεις. Να με κάνεις να γελάω με την καρδιά μου κι όχι να φοράω γούνα Μάρτη μήνα από την παγωμάρα.
"Μακριά από την τσιγκουνιά" τα λέει και η Δήμητρα
Συμφωνώ με τη Δέσποινα Δημά. Δεν πιστεύω πως όλοι οι άντρες είναι ίδιοι. Ευτυχώς, η ιστορία με έχει επιβεβαιώσει κι έτσι παρόλο που θεωρώ ότι έχουν πολλά κοινά σημεία, για εμένα είναι τόσο μα τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Τι κάνει έναν άντρα ξεχωριστό στα μάτια μου; Μα φυσικά να είναι ειλικρινής (το Α και το Ω), ευγενικός, γενναιόδωρος, ανεξάρτητος, φιλόδοξος, τρυφερός και φυσικά να έχει χιούμορ. Τι νόημα άλλωστε έχει η ζωή αν δεν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο να σε κάνει να γελάς; Ένα συν παραπάνω σε αυτόν που ρίχνει τον εγωισμό του, που δεν κουβαλά κόμπλεξ και δεν είναι συμφεροντολόγος. Ακόμη ένα συν σε αυτόν που εκφράζει τα συναισθήματά του, που εμπνέει εμπιστοσύνη και δείχνει την αγάπη του με κάθε τρόπο.
Τι με χαλάει σε έναν άντρα; Να είναι απεριποίητος, να μην τα πηγαίνει ιδιαίτερα καλά με το νερό, το αφρόλουτρο και το αποσμητικό του, να λέει ψέματα για να 'δειχτεί', να μου ζητά να πληρώσουμε 'μισά-μισά' μέχρι και τους καφέδες μας, να βαριέται να δοκιμάζει νέα πράγματα, να μην έχει ενδιαφέροντα, να με έχει σε δεύτερη μοίρα, να μην ξέρει τι θέλει από εμένα / από τη ζωή του / από τον ίδιο του τον εαυτό, να είναι κολλημένος με τη μαμά του, να είναι μισογύνης, οπισθοδρομικός και φυσικά να φλερτάρει διαρκώς και να μιλάει ασταμάτητα άνευ λόγου και αιτίας.
Η Σία είναι αέρας, θέλει ταξίδια και γέλια
Ο πρώτος άντρας που λάτρεψα στη ζωή μου (δεν ξέρω αν θα είναι και ο τελευταίος σε τέτοια έκταση) υπήρξε κι εξακολουθεί να είναι ο πατέρας μου. Μοιραία, λοιπόν, καμιά φορά, σκέφτομαι τι έχει αυτός ο άνθρωπος και μοιάζει τόσο διαφορετικός στα μάτια μου κι όχι ένας ίδιος μπαμπάς όπως οι υπόλοιποι.
Λοιπόν, ο μπαμπάς με το περίεργο όνομα (Κονδύλης, για την ιστορία) είναι η σταθερά στη ζωή μου. Εκείνος που ξέρω πως για ό,τι χρειαστώ χωρίς καμία εξαίρεση θα είναι εκεί. Ο σύντροφος, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο εργαζόμενος ο άνθρωπος που μου έμαθε να σέβομαι το διαφορετικό, να αγωνίζομαι, να είμαι ευγενική και -χωρίς να το ξέρει- να είμαι εγώ περισσότερο εκφραστική και εξωστρεφής όταν ο άλλος δεν μπορεί, όπως ο ίδιος.
Βέβαια, αυτό είναι και κάτι που θα άλλαζα σε έναν άντρα: η έλλειψη εκφραστικότητας. Γιατί, πώς να το κάνουμε ρε παιδί μου, έχει τη χάρη της κι η αγκαλιά σε ανύποπτο χρόνο, όπως και η οποιαδήποτε ένδειξη ότι με σκέφτεσαι και με νοιάζεσαι. Το ότι το ξέρω έτσι γενικά κι αόριστα δε σημαίνει ότι δεν έχω και ανάγκη να μου το δείχνεις. Επίσης, να αγαπάς τον εαυτό σου. Μόνο τότε, θα τον σέβεσαι (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για όποιον με εννοεί) και θα θες να είσαι και να σε βλέπω κι εγώ όμορφο από μέσα κι απ' έξω κάθε μέρα. Και κάτι τελευταίο: κάνε με να γελώ και έχε όρεξη για ταξίδια και θα τα πάμε μια χαρά.
Το conclusion είναι δικαιωματικά της Έφης που τα λέει ωραία
Ως αγορομάνα, το κορίτσι του μπαμπά και λάτρης του αντρικού φύλου (γενικά) πιστεύω ότι οι άντρες είναι ένα ονειρεμένο κομμάτι αυτού του πλανήτη. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε που να γκρινιάξουμε πολύ και σε ποια αγκαλιά να χωθούμε όταν ψάχνουμε κρυψώνα. Μ' αρέσει τόσο πολύ ο αυθορμητισμός τους την ημέρα, το πάθος τους τη νύχτα, αλλά και η παιδικότητά τους όλο το 24ωρο (μα μαλώνουν για μια μπάλα και στα 70 τους;). Μ' αρέσει που δεν είναι τέλειοι (βρίζουν, φωνάζουν, τα βάζουν μ' όλους κι όλα, μας απορρίπτουν και την ίδια στιγμή μας αγαπούν). Είναι ερωτεύσιμοι γιατί είναι γεμάτοι από γρίφους. Είναι γοητευτικοί γιατί κάνουν τους ξερόλες (εδώ σκας χαμόγελο και εκείνοι το μαζεύουν). Αν έχουν (και) χιούμορ τότε είναι αξεπέραστοι.
Θέλω να πω σ' όλους τους άνδρες εκεί έξω (που είναι τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί): παραδεχθείτε ότι δυσκολεύεστε να συνδυάσετε σωστά μια γραβάτα μ' ένα πουκάμισο, δυσκολεύεστε να διαλέξετε ένα σωστό άρωμα ή δεν μπορείτε να αποφασίσετε πότε είναι το κατάλληλο timing (κι αν είναι) για γάμο, παιδί, αλλαγή δουλειάς κλπ. Παραδεχθείτε ότι μας έχετε ανάγκη, όσο κι εμείς εσάς.
Πηγή: Oneman.gr
Σχόλιο Ξενερωμένου
Βρείτε κανέναν λεφτά να σας συντηρεί γαμώ το μουνί που σας πέταγε όλες που γράψατε το κείμενο και τραβάτε να δουλέψετε τσόκαρα, γιατί τις μαλακίες που γράφετε τις ξέρουμε από το σχολείο. Μυαλό έχουμε, καλή δουλειά έχουμε, λεφτά για να ξοδεύουμε για τις ανάγκες μας έχουμε και όχι για τον κώλο σας, μπάνιο κάνουμε, κολώνιες βάζουμε (και μάλιστα και με φερορμώνες άμα μας καυλώσει) και τέλος είμαστε μια χαρά εμφανίσιμοι. Εσείς που είστε ξενέρωτες και ζώα στον εγκέφαλο και από τις 50 προτάσεις κάθε μέρα δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε μία και προτιμάτε το μαξιλάρι σας πως το εξηγείτε; Το μπούλο κι ακόμα παραπέρα.
(Στείλτε τα emails σας στο ksenerotes@gmail.com).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου