(Email αναγνώστη)
Πρόσφατα παρακολουθώ το blog αυτό, και θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ μία απλή και πραγματική ιστορία.
Η ιστορία ξεκινάει με ένα ταξίδι το καλοκαιρί που μας πέρασε, στην καταπληκτική Ιταλία, Sorrento (καθαρά παραθεριστικό μέρος, πανέμορφο, γεμάτο κόσμο και night-life)..
Πριν πάω διακοπές όλοι οι φίλοι μου μου εκμυστηρεύτηκαν ότι οι Ιταλίδες είναι πιο δύσκολες από τις Ελληνίδες. Δεν το σχολίασα, απλά το προσπέρασα.
Φτάνουμε στον προορισμό μας όλη η παρέα, κάνουμε βόλτες, παντού πανέμορφα πλάσματα, το μέρος μαγικό και ρομαντικό. Έρχεται το βράδυ και βγαίνουμε με την παρέα σε clubaki, τυχαία μπήκαμε σε ένα που ήταν πάνω σε μια ταράτσα μιας μονοκατοικίας. Καθόμαστε, πίνουμε τα ποτά μας, χορεύουμε.
Κάποια στιγμή προσέχω μία κοπέλα ψηλή, καστανή, με ένα υπέροχο μίνι φόρεμα, καταπληκτικό κορμί, ατελείωτα πόδια. Περιμένω, γυρνάει και κοιτάω μία θεά, σαν την Κατερινά Στικούδη, ειλικρινά. Σηκώνομαι, παίρνω 2 σφηνάκια απο το μπαρ, την πλησιάζω... Προσοχή, με το που με βλέπει να την πλησιάζω έκανε κάτι τρομερά μοναδικό... άρχισε να μου χαμογελάει. Φτάνω μπροστά της, της λέω ότι είναι πολύ ελκυστική κοπέλα, της συστήνομαι, και της προσφέρω το σφηνάκι, γλυκό και δυνατό σαν τον κεραυνό που με χτύπησε μόλις την είδα... Δεν φαντάζεστε πόσο γέλασε, και με έναν τρόπο τρομερά οικείο γυρνάει και μου λέει ότι είμαι τρελός. Αμέσως, περνάει το χέρι της ανάμεσα από το δικό μου και πίνουμε το σφηνάκι με αυτή την ακροβατική στάση. Αρχίζουμε να μιλάμε, η κουβέντα ήταν ΤΡΟΜΕΡΑ αμφίδρομη, με ρωτούσε, την ρωτούσα, μιλούσαμε και χαμογελούσε συνεχώς. Δούλευε στα τουριστικά και είχε αναλάβει να βγάλει έξω τα παιδιά των τουριστών για ποτό, η κοπέλα ήταν 29 χρονών. Πάντοτε με άκουγε με ενδιαφέρον και όταν άκουσε για την δουλειά μου, μου είπε ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και χαίρεται που γνωρίζει ανθρώπους που έχουν καταφέρει τόσα και ενδιαφέροντα στον επαγγελματικό τους τομέα (πράγμα που από Ελληνίδα που έχω πλησιάσει το έχω ακούσει ΜΟΝΟ 2 - 3 φορές). Περιττό να πω ότι λόγω της δουλειάς τα αγγλικά της ήταν τέλεια. Σε μια στιγμή μου λέει ότι πρέπει να με αφήσει, γιατί έχει την ευθύνη από τα πιτσιρίκια. Φυσικά και αποχωρώ ευγενικά με ένα πλατύ χαμόγελο.
Μόλις γυρνάω πίσω στην παρέα, μου λένε γιατί την άφησα και δεν κάθησα εκεί, τους εξηγώ και τους λέω ότι σε λίγο θα έρθει αυτή στην παρέα μου. Φυσικά το είδα στα μάτια τους ότι δεν περίμεναν να έρθει αυτή, αλλά δικαιολογούνται, αφού έχουν τις ίδιες εμπειρίες με όλους μας όσον αφορά την Ελληνική "νομοθεσία". Μετά από κανά 20 λεπτο, εμφανίζεται, με πλατύ χαμόγελο πάντα, στην παρέα μου. Την συστήνω, και καταχάρηκε που ήταν παρόν και η αδελφή μου. Ομιλητική και κοινωνική, μίλησε με όλη την παρέα μου, τί πιο όμορφο πράγμα, να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο τόσο ευχάριστο και με καλό επίπεδο. Συνεχίσαμε την κουβέντα μας, χορέψαμε, και γενικά υπήρχε μια μεγάλη άνεση μεταξύ μας, πειράγματα, γέλια. Αλλά μέχρι εκεί, δεν ήθελα να ορμήξω σαν τους Ιταλούς (οι οποίοι ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΚΑΦΡΟΙ στο πως ρίχνονται στις γυναίκες). Η βραδυά για την κοπέλα τελείωσε, έπρεπε να πάει τα πιτσιρίκια πίσω. Έρχεται με αποχαιρετάει εμένα και την παρέα μου, και μου λέει ευχαριστώ για όλα και που πρόσφερες το σφηνάκι αυτό σε μένα, μου σκάει ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. Φεύγει, και ξαφνικά σταματάει και γυρνάει πίσω, μου λέει αύριο βράδυ ότι έχει ρεπό, θα βρίσκεται στο Positano (άλλο ένα καταπληκτικό μέρος) είπε οτι θα βρίσκεται στο ομώνυμο clubaki. Έκλεισε η βραδυά, γνώρισα μία πανέμορφη κοπέλα με πολλά ενδιαφέροντα, απλά και μόνο αυτό... Άνετη και γεμάτη χαρά. Ούτε καν ρώτησε τί μισθό παίρνω, τί μάρκα αμάξι έχω. Απλά μοιραστήκαμε τα όνειρα μας για το μέλλον μας.
Η αδερφή μου με ρωτάει με απορία, γιατί σου είπε "ευχαριστώ που έδωσες το σφηνάκι σε μένα;". Της εξηγώ ότι θα μπορούσα να το δώσω σε μιά άλλη κοπέλα, αλλά προτίμησα να πλησιάσω την συγκεκριμένη και με ευχαρίστησε για όλα, επειδή αφιέρωσα όλη την βραδυά να μιλάω ή να χορεύω μαζί της χωρίς να της ζητήσω οτιδήποτε για πιο μετά ή να πάω να μιλήσω σε άλλη κοπέλα μετά.
Επόμενο βράδυ, κάνω την εμφάνιση μου στο Positano, και κατεβαίνουμε κάτω παραλία. Είχε δυνατή μουσική και αρκετό κόσμο. Γυρνάω από εδώ, γυρνάω από εκεί, αδύνατο να την βρω με τόσο κόσμο. Κάθομαι στο μπαρ, και παραγγέλνω ένα ποτάκι απογοητευμένος. Μετά από λίγο, έρχεται και κάθεται δίπλα μου, με ένα γλυκό χαμόγελο. Γυρνάω και την κοιτάω γεμάτος χαρά, ήταν απλά πανέμορφη... Με πιάνει από το χέρι και με τράβαει, πηγαίνουμε μέσα στον κόσμο και χορεύουμε. Όπως χορεύουμε, πλησιάζει στο αυτί μου και μου λέει ότι με παρακολουθούσε που πήγαινα γύρω γύρω στο μαγαζί. Και γελούσε δυνατά. Είσαι κακιά της είπα, θέλεις να με παιδεύεις... Με ρωτάει, δεν μίλησες σε καμμιά άλλη κοπέλα, έψαχνες κάτι συγκεκριμένο; Την κοιτάω, την πιάνω από την μέση και της λέω "Εσένα", αρχίζουμε φιλιόμαστε. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Η βραδυά συνεχίστηκε με χορό, αγκαλιές, φιλιά και χαμόγελα. Η ώρα περνούσε, κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει ότι είμαι σπάνιος χαρακτήρας, της άρεσε πολύ ο τρόπος που την πλησίασα, οι ευγενικοί μου τρόποι, και ότι δεν της ρίχτηκα σαν πεινασμένος λύκος. Χαμογέλασα, της λέω ότι είμαι κομπλαρισμένος επειδή είναι πανέμορφη... Γέλασε... Το πράγμα σίγουρα πάει καταπληκτικά. Της λέω ότι αύριο θέλω να δειπνήσουμε μαζί και και μου απαντάει, αύριο ότι δουλεύει και μου λέει μπορούμε να πάρουμε πρωινό μαζί αν θέλω. Εδώ είμαστε, όλα ή τίποτα. Της λέω φυσικά και θα το ήθελα, αλλά πιο πολύ θα ήθελα να ξυπνήσω και να δω το πρόσωπό της.
Από εδώ και πέρα, ακολουθεί μία πανέμορφη βραδυά. Με έναν άνθρωπο που ακόμα και τώρα μιλάμε και συνεχίζουμε να έχουμε επαφή.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι μέσα στην ίδια μας την χώρα είμαστε ΕΝΤΕΛΩΣ αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον, και σε μία ξένη χώρα νιώθω πιο ζεστά και άνετα. Χαμόγελο, φιλικότητα, κουβέντα, άνεση, χιούμορ... Αυτά είναι τα αφροδισιακά που χρειαζόμαστε. Εδώ Ελλάδα όλοι είμαστε γεμάτοι με καχυποψία, μιζέρια και κρατάμε ΜΕΓΑΛΗ απόσταση ασφαλείας, από τι; Μια υπέροχη βραδυά; Που στην συνέχεια μπορεί να οδηγήσει σε μία υπέροχη και μακρόχρονη σχέση; Φυσικά και πρώτα υπάρχει η σαρκική επιθυμία (αρκεί να έχεις λίγο υπομονή) και μετά ίσως ακολουθήσει κάτι σοβαρό. Στην Ελλάδα τα πράματα συμβαίνουν κάπως ανάποδα.... ή μήπως ΕΝΤΕΛΩΣ ανάποδα;
Έχω αρκετές φίλες ελληνίδες που είναι 30 και πάνω και το δηλώνουν χωρίς καν να ντρέπονται ότι θέλουν να γνωρίσουν γιατρό. Γιατί;
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Πρόσφατα παρακολουθώ το blog αυτό, και θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ μία απλή και πραγματική ιστορία.
Η ιστορία ξεκινάει με ένα ταξίδι το καλοκαιρί που μας πέρασε, στην καταπληκτική Ιταλία, Sorrento (καθαρά παραθεριστικό μέρος, πανέμορφο, γεμάτο κόσμο και night-life)..
Πριν πάω διακοπές όλοι οι φίλοι μου μου εκμυστηρεύτηκαν ότι οι Ιταλίδες είναι πιο δύσκολες από τις Ελληνίδες. Δεν το σχολίασα, απλά το προσπέρασα.
Φτάνουμε στον προορισμό μας όλη η παρέα, κάνουμε βόλτες, παντού πανέμορφα πλάσματα, το μέρος μαγικό και ρομαντικό. Έρχεται το βράδυ και βγαίνουμε με την παρέα σε clubaki, τυχαία μπήκαμε σε ένα που ήταν πάνω σε μια ταράτσα μιας μονοκατοικίας. Καθόμαστε, πίνουμε τα ποτά μας, χορεύουμε.
Κάποια στιγμή προσέχω μία κοπέλα ψηλή, καστανή, με ένα υπέροχο μίνι φόρεμα, καταπληκτικό κορμί, ατελείωτα πόδια. Περιμένω, γυρνάει και κοιτάω μία θεά, σαν την Κατερινά Στικούδη, ειλικρινά. Σηκώνομαι, παίρνω 2 σφηνάκια απο το μπαρ, την πλησιάζω... Προσοχή, με το που με βλέπει να την πλησιάζω έκανε κάτι τρομερά μοναδικό... άρχισε να μου χαμογελάει. Φτάνω μπροστά της, της λέω ότι είναι πολύ ελκυστική κοπέλα, της συστήνομαι, και της προσφέρω το σφηνάκι, γλυκό και δυνατό σαν τον κεραυνό που με χτύπησε μόλις την είδα... Δεν φαντάζεστε πόσο γέλασε, και με έναν τρόπο τρομερά οικείο γυρνάει και μου λέει ότι είμαι τρελός. Αμέσως, περνάει το χέρι της ανάμεσα από το δικό μου και πίνουμε το σφηνάκι με αυτή την ακροβατική στάση. Αρχίζουμε να μιλάμε, η κουβέντα ήταν ΤΡΟΜΕΡΑ αμφίδρομη, με ρωτούσε, την ρωτούσα, μιλούσαμε και χαμογελούσε συνεχώς. Δούλευε στα τουριστικά και είχε αναλάβει να βγάλει έξω τα παιδιά των τουριστών για ποτό, η κοπέλα ήταν 29 χρονών. Πάντοτε με άκουγε με ενδιαφέρον και όταν άκουσε για την δουλειά μου, μου είπε ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και χαίρεται που γνωρίζει ανθρώπους που έχουν καταφέρει τόσα και ενδιαφέροντα στον επαγγελματικό τους τομέα (πράγμα που από Ελληνίδα που έχω πλησιάσει το έχω ακούσει ΜΟΝΟ 2 - 3 φορές). Περιττό να πω ότι λόγω της δουλειάς τα αγγλικά της ήταν τέλεια. Σε μια στιγμή μου λέει ότι πρέπει να με αφήσει, γιατί έχει την ευθύνη από τα πιτσιρίκια. Φυσικά και αποχωρώ ευγενικά με ένα πλατύ χαμόγελο.
Μόλις γυρνάω πίσω στην παρέα, μου λένε γιατί την άφησα και δεν κάθησα εκεί, τους εξηγώ και τους λέω ότι σε λίγο θα έρθει αυτή στην παρέα μου. Φυσικά το είδα στα μάτια τους ότι δεν περίμεναν να έρθει αυτή, αλλά δικαιολογούνται, αφού έχουν τις ίδιες εμπειρίες με όλους μας όσον αφορά την Ελληνική "νομοθεσία". Μετά από κανά 20 λεπτο, εμφανίζεται, με πλατύ χαμόγελο πάντα, στην παρέα μου. Την συστήνω, και καταχάρηκε που ήταν παρόν και η αδελφή μου. Ομιλητική και κοινωνική, μίλησε με όλη την παρέα μου, τί πιο όμορφο πράγμα, να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο τόσο ευχάριστο και με καλό επίπεδο. Συνεχίσαμε την κουβέντα μας, χορέψαμε, και γενικά υπήρχε μια μεγάλη άνεση μεταξύ μας, πειράγματα, γέλια. Αλλά μέχρι εκεί, δεν ήθελα να ορμήξω σαν τους Ιταλούς (οι οποίοι ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΚΑΦΡΟΙ στο πως ρίχνονται στις γυναίκες). Η βραδυά για την κοπέλα τελείωσε, έπρεπε να πάει τα πιτσιρίκια πίσω. Έρχεται με αποχαιρετάει εμένα και την παρέα μου, και μου λέει ευχαριστώ για όλα και που πρόσφερες το σφηνάκι αυτό σε μένα, μου σκάει ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. Φεύγει, και ξαφνικά σταματάει και γυρνάει πίσω, μου λέει αύριο βράδυ ότι έχει ρεπό, θα βρίσκεται στο Positano (άλλο ένα καταπληκτικό μέρος) είπε οτι θα βρίσκεται στο ομώνυμο clubaki. Έκλεισε η βραδυά, γνώρισα μία πανέμορφη κοπέλα με πολλά ενδιαφέροντα, απλά και μόνο αυτό... Άνετη και γεμάτη χαρά. Ούτε καν ρώτησε τί μισθό παίρνω, τί μάρκα αμάξι έχω. Απλά μοιραστήκαμε τα όνειρα μας για το μέλλον μας.
Η αδερφή μου με ρωτάει με απορία, γιατί σου είπε "ευχαριστώ που έδωσες το σφηνάκι σε μένα;". Της εξηγώ ότι θα μπορούσα να το δώσω σε μιά άλλη κοπέλα, αλλά προτίμησα να πλησιάσω την συγκεκριμένη και με ευχαρίστησε για όλα, επειδή αφιέρωσα όλη την βραδυά να μιλάω ή να χορεύω μαζί της χωρίς να της ζητήσω οτιδήποτε για πιο μετά ή να πάω να μιλήσω σε άλλη κοπέλα μετά.
Επόμενο βράδυ, κάνω την εμφάνιση μου στο Positano, και κατεβαίνουμε κάτω παραλία. Είχε δυνατή μουσική και αρκετό κόσμο. Γυρνάω από εδώ, γυρνάω από εκεί, αδύνατο να την βρω με τόσο κόσμο. Κάθομαι στο μπαρ, και παραγγέλνω ένα ποτάκι απογοητευμένος. Μετά από λίγο, έρχεται και κάθεται δίπλα μου, με ένα γλυκό χαμόγελο. Γυρνάω και την κοιτάω γεμάτος χαρά, ήταν απλά πανέμορφη... Με πιάνει από το χέρι και με τράβαει, πηγαίνουμε μέσα στον κόσμο και χορεύουμε. Όπως χορεύουμε, πλησιάζει στο αυτί μου και μου λέει ότι με παρακολουθούσε που πήγαινα γύρω γύρω στο μαγαζί. Και γελούσε δυνατά. Είσαι κακιά της είπα, θέλεις να με παιδεύεις... Με ρωτάει, δεν μίλησες σε καμμιά άλλη κοπέλα, έψαχνες κάτι συγκεκριμένο; Την κοιτάω, την πιάνω από την μέση και της λέω "Εσένα", αρχίζουμε φιλιόμαστε. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Η βραδυά συνεχίστηκε με χορό, αγκαλιές, φιλιά και χαμόγελα. Η ώρα περνούσε, κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει ότι είμαι σπάνιος χαρακτήρας, της άρεσε πολύ ο τρόπος που την πλησίασα, οι ευγενικοί μου τρόποι, και ότι δεν της ρίχτηκα σαν πεινασμένος λύκος. Χαμογέλασα, της λέω ότι είμαι κομπλαρισμένος επειδή είναι πανέμορφη... Γέλασε... Το πράγμα σίγουρα πάει καταπληκτικά. Της λέω ότι αύριο θέλω να δειπνήσουμε μαζί και και μου απαντάει, αύριο ότι δουλεύει και μου λέει μπορούμε να πάρουμε πρωινό μαζί αν θέλω. Εδώ είμαστε, όλα ή τίποτα. Της λέω φυσικά και θα το ήθελα, αλλά πιο πολύ θα ήθελα να ξυπνήσω και να δω το πρόσωπό της.
Από εδώ και πέρα, ακολουθεί μία πανέμορφη βραδυά. Με έναν άνθρωπο που ακόμα και τώρα μιλάμε και συνεχίζουμε να έχουμε επαφή.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι μέσα στην ίδια μας την χώρα είμαστε ΕΝΤΕΛΩΣ αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον, και σε μία ξένη χώρα νιώθω πιο ζεστά και άνετα. Χαμόγελο, φιλικότητα, κουβέντα, άνεση, χιούμορ... Αυτά είναι τα αφροδισιακά που χρειαζόμαστε. Εδώ Ελλάδα όλοι είμαστε γεμάτοι με καχυποψία, μιζέρια και κρατάμε ΜΕΓΑΛΗ απόσταση ασφαλείας, από τι; Μια υπέροχη βραδυά; Που στην συνέχεια μπορεί να οδηγήσει σε μία υπέροχη και μακρόχρονη σχέση; Φυσικά και πρώτα υπάρχει η σαρκική επιθυμία (αρκεί να έχεις λίγο υπομονή) και μετά ίσως ακολουθήσει κάτι σοβαρό. Στην Ελλάδα τα πράματα συμβαίνουν κάπως ανάποδα.... ή μήπως ΕΝΤΕΛΩΣ ανάποδα;
Έχω αρκετές φίλες ελληνίδες που είναι 30 και πάνω και το δηλώνουν χωρίς καν να ντρέπονται ότι θέλουν να γνωρίσουν γιατρό. Γιατί;
Τα συμπεράσματα δικά σας.