Πως μπορεί να αισθάνεται ένας άνδρας που πλησιάζει/πάτησε/έχει περάσει τα 30 και σκέφτεται το μέλλον του, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;
Εξαρτάται από το αν έχει ή όχι κάποια βασικά πράγματα: Α)Δουλειά, Β)Σχέση, Γ)Φίλους. Με τυχαία σειρά τα έβαλα.
Για την δουλειά και τους φίλους λίγα μπορούμε να αναλύσουμε. Όταν έχουμε την κρίση πάνω από το κεφάλι μας, δύσκολα την παλεύουμε αλλά όσοι είμαστε εργατικοί, σε καλό τομέα και ψαχνόμαστε, τα καταφέρνουμε. Αν είμαστε κοινωνικοί ως χαρακτήρες θα έχουμε και τους φίλους μας.
Πάμε όμως στο θέμα σχέση. Έχοντας περάσει από την σχέση 3 ετών όπου έμπλεξα με πουτάνα, μετά τον χωρισμό βγήκα εκεί έξω και είδα πως είναι η "αγορά των singles".Ακόμα και μετά τα 30 λοιπόν δεν βάζουμε μυαλό και τα δύο φύλα. Κι αυτές περισσότερο. Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι εμείς κατά μέσο όρο κοιτάμε την εμφάνιση, εσείς κοιτάτε την εμφάνιση και το πορτοφόλι μαζί. Το παραπάνω link είναι μάρτυρας, όπως και πολλές ακόμη σχέσεις που έχω κάνει ή ραντεβού που έχω βγει. Όλα βρίσκονται εδώ στο blog καταγεγραμμένα.
Πως σκεφτόμαστε
Οι πρώτες σκέψεις που μας περνάνε από το μυαλό είναι ότι σε αυτή την ηλικία συνήθως έχουμε καταφέρει λιγότερα πράγματα από τους γονείς μας. Τα βασικότερα:
- Έχω βγάλει τόσα χρήματα όταν π.χ. ο πατέρας μου κι ο παππούς μου στην ηλικία μου είχαν βγάλει τόσα κι είχαν χτίσει τόσα σπίτια.
- Ο πατέρας μου στην ηλικία μου είχε κάνει οικογένεια, εγώ όχι.
- Παλιοί συμμαθητές ή φίλοι στην ηλικία μου παντρεύτηκαν και εγώ όχι.
- Μήπως να μην κάνω οικογένεια γιατί δεν θα μπορέσω να την συντηρήσω οικονομικά;
- Αν αργήσω κάποια χρόνια ακόμη, τι αντοχές θα έχω σε μεγαλύτερη ηλικία να μεγαλώσω το παιδί μου;
Το αν θα πρέπει να τα σκεφτόμαστε ή αν θα πρέπει να αγχωνόμαστε γενικά και να προσπαθήσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας είναι ένα θέμα. Ακόμα και όσοι θέλουν να ζήσουν την ζωούλα τους όσο μπορούν, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν και την οικογένεια, πολύ απλά γιατί δεν θέλουν να γεράσουν μόνοι τους.
Άλλες εποχές τότε. Άλλες τώρα. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Η κρίση μας έχει γαμήσει τον πάτο. Οι δουλειές ελάχιστες, τα χρήματα λιγοστεύουν, οι πληρωμές καθυστερούν, είτε περιμένεις το boss να σε πληρώσει, είτε είσαι ελεύθερος επαγγελματίας και περιμένεις τα κωλοτιμολόγια. Μέσα σε όλα αυτά έχεις και τις ξενέρωτες να θέτουν υψηλά στάνταρ.
Βλέπω επίσης από φίλους ότι ο 30άρης άνδρας που παντρεύεται έχει ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος, έχει κατασταλάξει. Βέβαια πλέον ο ελεύθερος χρόνος του έχει περιοριστεί σημαντικά καθότι κατά 95% ανήκει στη σύζυγο και το παιδί του. Είναι μια πολύ σοβαρή δέσμευση. Δεν μπορεί πλέον να βγει τους καφέδες που έβγαινε κάποτε, πρέπει να ανταπεξέλθει στα έξοδα του σπιτιού, καμιά φορά βοηθάνε οι γονείς με την σύνταξη κ.ο.κ. Το θέμα είναι όταν θα μπεις στο τριπάκι να φορέσεις κουλούρα να μπορείς να τα βγάλεις πέρα.
Σχέσεις
Θέλουμε να έχουμε την δουλειά μας και κάποια όμορφη γυναίκα δίπλα μας με καλό χαρακτήρα.
Εκείνες θέλουν την σιγουριά, το εξασφαλισμένο μέλλον τους. Ακόμα κι αν περάσουν τα 30 όπως εμείς, μπορεί να αρχίζουν να αγχώνονται για το αν μετράει ή όχι η εμφάνισή τους, αλλά θα κάνουν τέτοια επιλογή ώστε:
Α)Να είναι εμφανίσιμος.
Β)Να έχει σίγουρη δουλειά και με πολύ καλά χρήματα.
Γ)Να είναι καλό παιδί.
Δ)Να ταιριάζουν απόλυτα στα ενδιαφέροντά τους.
Ε)Η δουλειά του να έχει ένα value και να είναι άξια θαυμασμού.
Ζ)Να ξοδεύει χρήματα για αυτήν, ανάλογα με όσα θα βγάζει, ακόμα κι αν της αγοράζει πράγματα που έχει ήδη ή δεν τα έχει απόλυτα ανάγκη, έτσι για να δείξει ενδιαφέρον.
Η)Να τον συμπαθεί και να τον εγκρίνει η οικογένεια.
Θ)Να μην διανοηθεί να γυρίσει να κοιτάξει άλλη στο δρόμο, στην τηλεόραση ή στο Facebook, ενώ η ίδια θα φλερτάρει κανονικά με φίλους και συμμαθητές "για να μην είναι αγενής".
Και αρκετές ακόμη μαλακίες. ΝΑ μια λίστα μπορώ να σας φτιάξω!
Τα στάνταρ τους δεν έχουν τελειωμό. Οπότε κοπελιές επειδή το blog που διαβάζετε εγώ το έγραψα, μην περιμένετε τον παραμυθένιο γκόμενο. Άμα κουβαλάγαμε τα μυαλά σας τότε π.χ. μετά από τις HB9 που έχουμε ρίξει, θα κοιτούσαμε μόνο HB9, 9.5 και 10. Άμα είχαμε ρίξει μία φορά νέτο με προίκα θα ψάχαμε και τις επόμενες. ΔΕΝ πάει έτσι! Ψάχνουμε απλά μία όμορφη που να μας καταλαβαίνει και να ξέρει να αγαπάει τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Εσείς εδώ ζητάτε τα κέρατά σας τα τράγια! Και απορρίπτεται όποιον δεν σας κάνει κλικ με το καλημέρα χωρίς καν να τον γνωρίσετε. Έχω κάνει μεγάλη έρευνα σε πολλά κοινωνικά δίκτυα και sites Ελλάδας αλλά και διεθνή μέσα και θα σκάσουνε μεγάλα άρθρα το επόμενο διάστημα (όπως είχα κάνει παλιά και με το Badoo), όπου θα επιβεβαιωθούν στο 100% όσα γράφω.
Τα θηλυκά humans του πλανήτη λοιπόν δεν ξέρουν τι θέλουν. Αποδεδειγμένα. Τις βλέπεις ελεύθερες για μεγάλο καιρό, κολλημένες με τους πρώην τους λες και είναι ο τελευταίος στον πλανήτη, να θαυμάζουν διάσημους και να τους την πέφτουν γιατί πιστεύουν ότι ανάμεσα σε κάτι χιλιάδες νέτα θα επιλέξει αυτές, και άλλα τέτοια ποζέρικα. Δεν αγαπάνε ανθρώπους. Αγαπάνε ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ. Έναν ΙΔΕΑΤΟ ΑΝΔΡΑ που έχουν χτίσει στην κεφάλα τους και περιμένουν ότι αυτός που έχουν φανταστεί θα μεγαλώσει το παιδί τους. Εμείς από την άλλη δεν το έχουμε αυτό. Γνωρίζουμε την καθεμία ως εμφάνιση και χαρακτήρα, την θεωρούμε μοναδική από τις άλλες και αγαπάμε την καθεμία ξεχωριστά. Θα συνεχίσουμε προφανώς με αυτή που όντως θα μας αγαπήσει και θα θέλει να κάνουμε το βήμα παραπάνω, όχι με κάποια που φανταστήκαμε στον ύπνο μας.
Το ότι είναι περισσότερες γυναίκες στον πλανήτη σημαίνει ότι κάποιες θα μείνουν γεροντοκόρες σίγουρα. Αυτές δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν. Δεν αγχώνονται λοιπόν στα 30 στο να είναι σε σοβαρή σχέση με κάποιον, αλλά λίγο πριν πλησιάσουν τα 40! Τα τελευταία 2-3 χρόνια, που τα ωάριά τους λιγοστεύουν. Μιλάμε για ΤΕΤΟΙΟ βαθμό αναισθησίας! Οπότε όποιον βρουν τότε τον τυλίγουν σε χρόνο Dt.
Αυτοκριτική
Θέλετε να πούμε και για τα δικά μας λάθη; Ναι, στα 30 κοιτάμε και τις μαλακίες που κάναμε. Όταν τελείωσα το Λύκειο, από το καλοκαίρι εκείνο και όσο ήμουν στη σχολή, είχα γαμηθεί να παίζω ποδόσφαιρο, βιντεοπαιχνίδια και άλλα τέτοια με φίλους, από αντίδραση που έφαγα καταπίεση στις πανελλήνιες. Δεν κυνηγούσα σχέσεις κι αυτό κράτησε κάνα δυο χρονια, διάστημα στο οποίο άνετα η ζωή μου θα είχε αλλάξει. Έκανα μια σχέση 2 χρόνια, την πρώτη μου μακροχρόνια, με μία που όντως με αγαπούσε αλλά εμφανισιακά δεν με κάλυπτε (της το είχα πει από τον πρώτο χρόνο).
Φέρθηκα σκάρτα, μάλλον γιατί ποτέ δεν είχα μέχρι τα 21 μου μόνιμη σχέση και σίγουρο σεξ να δω πως είναι, αλλά τουλάχιστον έμαθα πως είναι τα στάνταρ μου. Αν συνέχιζα με αυτήν (HB 5-6) δεν θα άντεχα, γιατί δεν με κάλυπτε ούτε σε πρόσωπο, ούτε σε σώμα. Ειδικά όταν έβλεπα τα νέτα HB 8-10 στις παραλίες τα καλοκαίρια μου άναβαν τα λαμπάκια. Δεν θα ήθελα να κάνω κάτι σοβαρό μόνο και μόνο επειδή γούσταρε οικογένεια και με αγαπούσε και να της τα φορέσω μία μέρα. Θα προτιμούσα να ήμουν με μία που θα με κάλυπτε εμφανισιακά. Άλλωστε σήμερα καταλαβαίνω ότι τύπισσες σαν αυτή με τέτοια εμφάνιση παρακαλάνε να βρουν κάποιον.
Από εκεί και πέρα στη δουλειά μου ήμουν πάντοτε εργασιομανής και τελειομανής γι' αυτό και τα πάω πολύ καλά. Πολύ σπάνια υπήρχαν κόντρες με συναδέλφους στο γραφείο, κυρίως όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία.
Στην πορεία λοιπόν των 12 κρίσιμων ετών από τα 18 μέχρι τα 30, έκανα ένα σωρό σχέσεις. 1 χρόνος, 1,5 χρόνος, 2 χρόνια και προσφάτως 3 χρόνια. Είχα και ορισμένες "περιπετειούλες" μηνών γιατί δεν ταιριάξαμε. Δεν ήμουν όμως "Από εδώ και από εκεί". Αυτό που με ανησυχεί όμως και που σίγουρα σκέφτεστε πολλοί στη συγκεκριμένη δεκαετία που θα διανύουμε τώρα, την...σοβαρή δεκαετία, είναι η εξής: Η παράσταση τι φινάλε θα έχει?
Πολλές φορές τριγυρνάει στο μυαλό μου η κατάρα που μου είχε ρίξει εκείνο το νέτο HB5-6 που χώρισα στα 23 μου: "Ότι μου έκανες εμένα που με χώρισες εύχομαι να στο κάνουν όλες οι επόμενες". Και ενώ δεν πιστεύω σε κατάρες και μαλακίες, λέω "Βρε λες να έπιασε η μαλακία και να ήταν κατσικοπόδαρη;" Κι επειδή ότι θέλω να κάνω στα προσωπικά μου θέλω να είναι σίγουρο, δεν θα ήθελα με τίποτα να παντρευτώ κάποια και μετά να χωρίσω. Θα ήταν ότι χειρότερο. Το έχω δει να συμβαίνει μέχρι και σε φίλο μου που ένα χρόνο μετά τον γάμο το διέλυσε, ευτυχώς χωρίς παιδί.
Πως θα κατέληγε η μεγαλύτερη σχέση μου
Το ότι έφαγα το κέρατο, χώρισα και συνέχισα το blog, αναλύεται ως εξής:
Α)Θα μπορούσα να μην είχα φάει το κέρατο αν έπαιρνα ξέρω γω ένα σκασμό δάνεικά από τους γονείς μου έτσι για να συντηρώ το HB 9.5. Και βέβαια θα με χάνατε από το blog από όπου (κακώς) εξαφανίστηκα, γιατί σκέφτηκα "Για να ρίξω ένα HB 9.5 είμαστε σε καλό δρόμο, οι γκόμενες αλλάζουν νοοτροπία".
Β)Θα μπορούσα να την είχα παντρευτεί και να είχα φάει το κέρατο μετά.
Γ)Τελικά έφαγα το κέρατο, το κατάλαβα (να 'ναι καλά το Facebook), την χώρισα και γύρισα να γράψω σε αυτό το blog, να αποδείξω ότι ένα σημαντικό στις μέρες μας ποσοστό τους είναι τελικά πουτάνες γιατί κοιτάνε το πορτοφόλι μας και να προειδοποιήσω πολλούς από εσάς εκεί έξω. Α και να συνεχίσω να τα χώνω, γιατί με όποια κι αν είμαι στο μέλλον, δύσκολα θα έχω εμπιστοσύνη, όσες αγάπες, παπάτζες, όνειρα και φούμαρα κι αν μου πουλήσει. Πάντα θα θυμάμαι ότι μία που μου το έπαιζε 3 χρόνια καλή, ξαφνικά είδε τον λεφτά και της την βάρεσε να βγάλει 25.000άρικα.
Άρα το blog θα συνεχίσει για όσο ζω. Μη σας πω ότι λίγο πριν τα τινάξω μπορεί να το περάσω και στο γιο μου (άμα κάνω) ως "οικογενειακή επιχείρηση".
Σκόρπιες σκέψεις
Επί της ουσίας: Γίνετε πιο δεκτικές στο φλερτ οποιουδήποτε αγνώστου, ανοίξτε το μυαλουδάκι σας και δοκιμάστε να γνωρίσετε καλά τους άλλους. Θυμηθείτε: Έχετε maximum δύο δεκαετίες να ζήσετε την ζωή σας. Εμείς έχουμε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Θέλετε όντως να την ζήσετε ή να καθήσετε και να κλαίγεσετε μόνες;
Όταν άνοιξα αυτό το blog πριν από 5 χρόνια περίμενα η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο αισθηματικό κομμάτι, να έχει βελτιωθεί. Παπάρια. Χειροτέρεψε και στο αισθηματικό και στο οικονομικό. Η πλειοψηφία αναγνωστών του blog ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν άντρες. Οι αναγνώστριες ελάχιστες. Δεν ξέρω αν ενημέρωσαν τις φίλες τους σε φάση "Ο τύπος εδώ μας τα χώνει και λέει ότι είμαστε ξενέρωτες, δείτε το" αλλά με μια ματιά γύρω μου βλέπω ότι η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί καθόλου.
Μπορεί τα άρθρα να έχουν κάτι χιλιάδες views αλλά οι γυναίκες εκεί έξω είναι εκατομμύρια. Κι αφού δεν μπορώ να διαδώσω το blog στο Facebook γιατί πέφτουν τα bans της αρκούδας για fake accounts, έπρεπε να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι θα είμαστε εμείς κι εμείς. Όποιος ή όποια μας βρει από το Google. Μέχρι εκεί. Και πολλοί από εσάς θα φοβάστε να διαδώσετε τα άρθρα στο Facebook profile σας γιατί μετά θα σας κατακρίνει ο κύκλος σας και ειδικά τα νέτα με τα οποία μιλάτε.
Είμαστε λίγο undercover εδώ μέσα. Ulliminati φάση; Πες το κι έτσι. Μου έτυχαν πολλές αναποδιές και ατυχίες σε σχέσεις, τα μοιράστηκα μαζί σας και τελικά ανοίξαμε όλοι τα μάτια μας και είδαμε παραέξω. Βγάλαμε συμπέρασματα. Και καταλάβαμε ότι η γυναίκα του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την γιαγιά μας που δεν είχε λεφτά να φάει όταν ήταν νέα με τον παππού αλλά ήταν ευτυχισμένη μαζί του γιατί τον αγαπούσε για αυτό που είναι.
Πάντως έχουμε δίκιο.
Από τους αναγνώστες το 99% συμφωνούν.
Από τις αναγνώστριες πάνω από τις μισές.
Οι δείκτες υπογεννητικότητας μιλούν άλλωστε από μόνοι τους.
Έχουμε ένα κοινό στόχο: Το να σταματήσουν να είναι ξενέρωτες και το να μην κάθονται μόνες τους. Δεν τις θεωρούμε όλες καριόλες. Αλλιώς θα καθόμασταν μόνοι μας, θα τα πίναμε και θα σταματούσαμε εντελώς να τους την πέφτουμε. Αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι όπως εμείς τις έχουμε περισσότερο ανάγκη, έτσι κι αυτές θα πρέπει να αρχίσουν να μας έχουν περισσότερο ανάγκη κι όχι να στοχεύουν σε στάνταρ τύπου "Το 1% του ανδρικού πληθυσμού" γιατί αν είχαμε τα μυαλά τους τότε θα έπρεπε να ψαρεύουμε νέτα μόνο από τις πασαρέλες.
Όπως λοιπόν διακρίνουμε ότι οι περισσότερες εκεί έξω ταιριάζουν σε εμάς έτσι κι αυτές πρέπει να αρχίσουν να γίνονται πιο δεκτικές και να κοιτάνε λίγο παραέξω. Στα καλά παιδιά, τα ωραία, τα ρομαντικά, τα ευαίσθητα. Αυτά που ξέρουν τι θέλουν και που τις διεκδικούν. Τώρα αν θέλουν να παραμείνουν στους λεφτάδες που έχουν χαρέμι να τους παρακαλάει ή αυτούς που τις φτύνουν...ε ας το κάνουν. Ο καιρός θα μας δικαιώσει.
Περιμένω τα σχόλιά σας και sorry για το σημερινό σεντόνι.
Email του blog για παρατηρήσεις : ksenerotes@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου